Η Λήθη του Μαβίλη (Lithi)
Λήθη - Λορέντζος Μαβίλης
 |
| Ασφόδελος |
 |
| Λήθη του παρελθόντος |
Lithi - Lorenzos Mavilis
Λήθη
Καλότυχοι οι νεκροί, που λησμονάνε
την πίκρ(ι)α της ζωής. Όντας βυθίσει
ο ήλιος και το σούρουπο ακ(ο)λουθήσει,
μην τους κλαις, ο καημός σου όσος και να 'ναι!
Τέτοιαν ώρα οι ψυχές διψούν και πάνε
στης Λησμονιάς την κρουσταλλένια βρύση·
μα βούρκος το νεράκι θα μαυρίσει,
α(ν) στάξει γι' αυτές δάκρυ, (απ)όθε αγαπάνε.
Κι αν πιουν θολό νερό, ξαναθυμούνται,
διαβαίνοντας λιβάδι' απ' ασφοδίλι,
πόνους παλιούς, που μέσα τους κοιμούνται.
Α(ν) δεν μπορείς παρά να κλαις το δείλι,
τους ζωντανούς τα μάτια σου ας θρηνήσουν·
θέλουν – μα δε βολεί να λησμονήσουν.
 |
| Λορέντζος Μαβίλης |
Το ποίημα είναι σονέτο (4/2 - 3/2) και δημοσιεύτηκε το 1899. Ο Λορέντζος Μαβίλης καλοτυχίζει τους νεκρούς, γιατί έχουν πιει το νερό της λησμονιάς και δε θυμούνται τα βάσανα της επίγειας ζωής. Παράλληλα τους συγκρίνει με τους ζωντανούς που υποφέρουν, επειδή δεν μπορούν να λησμονήσουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα.
ασφόδελος | λήθη |
Κύριο νόημα του ποιήματος "Λήθη"
(Έμμετρο)
Τους νεκρούς μη τους κλαις
θα τους ξυπνήσεις απ' τη λήθη
να διαβούν
τ' απέναντι λιβάδι από ασφοδίλια
πίσω να γυρίσουν
σ' αυτούς που αγαπούν
κι ο πόνος τους τότε αβάσταχτος
μάθε πως θα ξυπνήσει
Τα Ασφοδίλια...
