Ke.Pe.Me

Μαρία Πολυδούρη - Κώστας Καρυωτάκης: Η φλόγα που τρεμοσβήνει... Καρυωτάκης - Πολυδούρη Μαρία Πολυδούρη (1902-1930) - Άπαντα Στη σκιά της Ποίησης Όταν οι άνθρωποι θέλουν να πονείς μπορούνε με χίλιους τρόπους Ρίξε το όπλο και σωριάσου πρηνής όταν ακούσεις ανθρώπους —Κώστας Καρυωτάκης (Υποθήκαι) ▪ όλο το ποίημα εδώ Η Μαρία Πολυδούρη γεννήθηκε το 1902 στην Καλαμάτα, κόρη του γυμνασιάρχη Ευγένιου Πολυδούρη και της Κυριακής το γένος Μαρκάτου. Πέρασε τα παιδικά της χρόνια στο Γύθειο, τα Φιλιατρά και την Καλαμάτα, όπου τέλειωσε το γυμνάσιο και το 1916 δημοσίευσε το πεζοτράγουδο "Ο πόνος της μάνας" στο περιοδικό "Οικογενειακός Αστήρ". Τον ίδιο χρόνο συγκέντρωσε ποιήματα στη συλλογή "Μαργαρίτες", την οποία δεν εξέδωσε. Το 1918 διορίστηκε στη Νομαρχία Μεσσηνίας. Το 1920 πέθαναν και οι δυο γονείς της, πρώτα ο πατέρας της και σαράντα μέρες αργότερα η μητέρα της. Το 1922 μετατέθηκε στη Νομαρχία Αττικής. Είχε ήδη γραφτεί στη Νομική Σχολή. Τότε γνωρίστηκε

Γιάννης Ρίτσος - Μοναχικός ασκητής Γιάννης Ρίτσος - Μονεμβασία 1909 - Αθήνα 1990 /81 Φάρος στην τρικυμία Γιάννης Ρίτσος 1909 - 1990 Όλα ξεχάστηκαν πριν ειπωθούν και η σιωπή δεν είναι καταφύγιο —Γιάννης Ρίτσος Ημερολόγιο Εξορίας ΙΙ Ο Γιάννης Ρίτσος είναι σε όλους γνωστός ως ο επιφανέστερος ποιητής που περιέγραψε τους πόθους και τους αγώνες της Ρωμιοσύνης το τελευταίο τέταρτο του 20ου αιώνα. Το ποιητικό του έργο "Ρωμιοσύνη" αντικαθρεφτίζει αυτή του την προσπάθεια - να αποδώσει τη θέση του ανθρώπου στα δεδομένα ιστορικό πολιτικά δρώμενα. "Το άλλο πρωί, όπως συνήθιζε, κάθισε στο πεζούλι του φάρου. Κοίταξε τo πέλαγο. Μια στιγμή του φάνηκε πως η θάλασσα αυλακωνόταν, κανένα μίλι μακριά, σα να περνουσαν δελφίνια και παίζαν. Πολλές φορές έβλεπε στ' ανοιχτά να περνούν δελφίνια. Τα παρακολουθούσε να γράφουν τις αργές κινήσεις τους όξω απ΄ το νερό, πάλι να πέφτουν" ( Μέρες εξορίας /1945) Αυτό που είναι λίγο γνωστό ότι ο Γιάννης Ρίτσος τα τελευταία χρόνια είχε απογοητευ