Patrick Leigh Fermor - ταξιδεύοντας

Ρούμελη - Πάτρικ Λη Φέρμορ

Γυναίκες της Ρούμελης

Οι μαύροι αποδημούντες

Ένα οδοιπορικό του Πάτρικ Λη Φέρμορ, του σημαντικότερου σύγχρονου ταξιδιωτικού συγγραφέα, στη Βόρεια Ελλάδα των περασμένων χρόνων.

Απόσπασμα

Η Αλεξανδρούπολη είναι μεγάλη πόλη, όμως οι Αλεξανδρουπολίτες δεν έχουν τίποτα τρομερά αστικό πάνω τους μάλλον το αντίθετο ισχύει. Οι αθηναίοι δημόσιοι υπάλληλοι βαρυγκομούν όταν διορίζονται εδώ και οι νεαροί αξιωματικοί, αντιμέτωποι με την εξορία της Θράκης, στραβοκοιτάζονται. (Δεν ήταν πάντα έτσι. Στις ιστορίες του φίλου μου του Γιάννη Πελτέκη, που έζησε εδώ τον καιρό της Τουρκοκρατίας ως παιδί, μοιάζει τόσο γεμάτη περιπέτειες και μυστήριο όσο μια πόλη στις Χίλιες και μία νύχτες.) Μου 'χε αρέσει πολύ, ίσως επειδή ήταν η πρώτη μου πόλη στην Ελλάδα ύστερα από αποσία μερικών χρόνων. Όμως καταλάβαινα ότι μια πολύ μακρά παραμονή θα λιγόστευε ίσως τις χάρες της *.

Patrick Leigh Fermor (1915-2011)

Πάτρικ Λη Φέρμορ (1915-2011)

Έχει πολλούς απ' τους περιορισμούς μια νέας επαρχιακής πόλης, και οι βραδινές ώρες για τους αξιωματικούς και τους δημόσιους υπαλλήλους κυλάνε με γνωστά ανέκδοτα, χασμουρητά, άλλον έναν καφέ, άλλον έναν χτύπο της κεχριμπαρένιας χάντρας του κομπολογιού, που πέφτει μέσ' από τα δάχτυλα και συγκρατεί έτσι το χέρι, για να μη σηκώσει τη μανσέτα φανερώνοντας την ώρα. Ξέρουν πολύ καλά ότι είναι ακόμη νωρίς για να πλαγιάσουν. Καιροφυλακτεί η πλήξη της συντροφιάς που δεν τη διάλεξες κι είναι πάντα η ίδια. Αν ένα αστείο αξίζει να το κάνεις, τότε αξίζει να το κάνεις συχνά, πιστεύουν κάποιοι, ενώ άλλοι, πιο ιδιότροποι, υποφέρουν από αυτά τα τίποτα της συνειδήσεως *.

Ξάφνου, ωστόσο τα χασμουρητά της βραδινής λεωφόρου σταμάτησαν με το πέρασμα μιας άγρια μοναχικής, ξένης φιγούρας, που κανένας δρόμος και κανένα σπίτι δεν θα έπρεπε ποτέ να την περιορίσει: ενός ανθρώπου τόσο αταίριαστου σε τούτο το πληκτικό περιβάλλον, όσο θα ήταν αταίριαστος ένας λύκος στην καρδιά της Αθήνας.

Ένα τραχύ μαύρο καλπάκι ήταν στραβοφορεμένο στο κεφάλι του με το μπλεγμένο μαλλί και τα μουστάκια. Το μαύρο του σταυρωτό γιλέκο από υφαντό γιδόμαλλο ήταν χωμένο σ' ένα μαύρο ζωνάρι, κι από κάτω μια μαύρη φουστανέλα, χοντροϋφασμένη και με πλατιές δίπλες, άνοιγε άκαμπτη ως τα γόνατα. Μαύρες κάλτσες, από το ίδιο χοντρό ύφασμα κι αυτές, σκέπαζαν τα μακριά του πόδια, όπου φόραγε κείνα τα ελληνικά βουνίσια παπούτσια που στις μύτες γυρνάνε πάνω και προς τα πίσω, όμοια με πλώρη κανό, και καταλήγουν σε μια φαρδια φούντα που σκεπαζει το μπροστινό μέρος του ποδιού. Οι χοντρές σόλες είχαν καρφιά που τρίβονταν κάτω. Βάδιζε με δρασκελιές κατεμεσής στον δρόμο, κοιτώντας ολόισια μπροστά σαν για ν' αποφύγει τα μολυσματικά σπίτια. Μια μαριά ποιμενική γκλίτσα, με την κατσιούλα της να 'ναι από σκαλιστό ξύλινο φίδι, ήταν ριγμένη στους ώμους του. Είχε ρίξει από πάνω της τα χέρια του, με κείνον τον τρόπο, όμοια σαν να πετούσε και να ήταν σταυρωμένος, που 'χουν πολλοί βουνίσιοι να κρατούν την γκλίτσα και το όπλο. 

Ήταν Σακρακατσάνος. Κεφάλια γύρισαν κάτω από τις σκονισμένες ακακίες καθώς περνούσε, το πλατάγιασμα των τραπουλόχαρτων και το κροτάλισμα από τα πούλια στο τάβλι έπαψαν για λίγο. Σηκώθηκα και τον ακολούθησα από κάποια απόσταση.

Οι Σαρακατσάνοι με γέμιζαν ανέκαθεν με δέος. Τους πρωτοείδα χρόνια πριν, όταν διέσχιζα πεζός τη Βουλγαρία με προορισμό την Κωνσταντινούπολη. Μερικές καλύβες όμοιες με κυψέλες ήταν σκορπισμένες στους χειμωνιάτικους λόφους που 'πεφταν προς τη Μαύρη Θάλασσα στάνες από χαμόκλαδα σκαρφάλωναν στις πράσινες πλαγιές και χιλιάδες μαλλιαρά μαύρα γίδια και πρόβατα βοσκούσαν στον βροχερό τόπο, με τα βαριά μπρούτζινα κουδούνια τους να γεμίζουν τον αέρα με κουδουνίσματα που οι πιο πολλοί τους τόνοι ήταν αρμονικοί.

* Πριν από δεκαετίες ή αιώνες το μόνο αξιοσημείωτο πράγμα εδώ ήταν ένας ερημίτης που ζούσε κάτω από ένα δέντρο. Και ο μεν και το δε έχουν εξαφανιστεί, και μονάχα η τουρκική ονομασία, Δεδέαγατς (δέντρο του παππού - Σ.τ.Μ.) ακούγεται ακόμη μερικές φορές. Η νέα ονομασία δόθηκε προς τιμήν όχι του σπουδαίου γιου του βασιλιά Φιλίππου, αλλά του τσάρου Αλεξάνδρου Β΄, που νίκησε τους Τούρκους στα Βαλκάνια.

👉 βρες το βιβλίο "Ρούμελη", Πάτρικ Λη Φέρμορ (Ταξιδιωτική Λογοτεχνία) εδώ

Patrick Leigh Fermor, Remembering

Άρτεμις Κούπερ - Μια περιπέτιεα

Από μικρός ήξερα πως θα γίνω συγγραφεύς Patrick Leigh Fermor

⚜ Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο μια εξιστόριση της ζωής του Πάτρικ Λη Φερμορ, έργο της φίλης του συγγραφέα Άλις Κούπερ, σε μετάφραση Ηλία Μαγκλίνη. Η ζωή του Πάτυ (χαΪδευτικό του Πάτρικ) όντως υπήρξε μια μεγάλη περιπέτεια καθώς υπήρξε ταξιδιωτικός συγγραφέας - μια περιπέτεια φυσικά με επίκεντρο την Ελλάδα που την είχε κάνει το σπιτι του. Και οι δύο τους υπήρξαν Φιλέλληνες η δε Άλις Κούπερ μετέφερε όλη της την πορεία μαζί του όπως ακριβώς τον είχε γνωρίσει, τις συζητήσεις τους, τις εντυπώσεις του από τα μέρη που επισκεπτόταν.