tag:blogger.com,1999:blog-32480383017208077352024-03-06T10:15:46.982+02:00Ke.Pe.MeΚέντρο Πελοποννησιακών ΜελετώνAngeliki Shttp://www.blogger.com/profile/10697183408353813724noreply@blogger.comBlogger64125tag:blogger.com,1999:blog-3248038301720807735.post-30143531375412804072024-02-05T11:33:00.019+02:002024-02-06T16:08:07.330+02:00Κολοκοτρώνης - μαχητής του '21<h3 style="color: #ff00fe; font-family: Roboto;">Θεόδωρος Κολοκοτρώνης - Γέρος του Μωριά</h3><div style="text-align: justify;"><iframe allow="autoplay; clipboard-write; encrypted-media; picture-in-picture; web-share" allowfullscreen="true" frameborder="0" height="481" scrolling="no" src="https://www.facebook.com/plugins/post.php?href=https%3A%2F%2Fwww.facebook.com%2Fmitiakaraga%2Fposts%2Fpfbid021kSMAzdruJqmyMFMk6j1RCGvWazSrJpcoBnhjPKtDo6Bx4YqKhwtg7rQiUHAbDY8l&show_text=true&width=500" style="border: none; overflow: hidden;" width="500"></iframe><br />Μ. Καραγάτσης "Η Τύχη αρέσκεται και να ειρωνεύεται" βλέπε Μίχαλος <a href="http://www.magikokouti.gr/karaga-epana.htm" target="_blank">Ρούσσης</a></div><table align="center" cellpadding="1" cellspacing="1" class="tr-caption-container" style="border: 1px outset violet; margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiayVvEqY5s1JicxFZzgykw-DZB4q_ahUpqj8GG_Za-SOgsyg4myT8xZ76cHN_g3aM98mocJ2Qrju6D8vxZNR2hqInC_0nyUUtIbuXopV9M1O9QbiWJmawwQLAdDY-u1sjceSlYDvmxBrxorXzeSKmK8D2oRuQIqn7bxrY6dDkjijX_a7AIcFAKmPvQjQs/s648/kolokotronis_portrait.gif" style="display: block; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="Θεόδωρος Κολοκοτρώνης" border="0" data-original-height="648" data-original-width="467" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiayVvEqY5s1JicxFZzgykw-DZB4q_ahUpqj8GG_Za-SOgsyg4myT8xZ76cHN_g3aM98mocJ2Qrju6D8vxZNR2hqInC_0nyUUtIbuXopV9M1O9QbiWJmawwQLAdDY-u1sjceSlYDvmxBrxorXzeSKmK8D2oRuQIqn7bxrY6dDkjijX_a7AIcFAKmPvQjQs/s400/kolokotronis_portrait.gif" /></a></div></td><td style="background-color: #fce5cd; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcjyqdyJp8G8ceC8ncVUDIOYq9Crl4h4CJzhFMRZ_vhsEIJ55Yw0CrD5Ab5Q_xJQN1CVeJHQ2fyooiSDxw80l1vv-DBrcU4Mrj3JVKC8fZ-ZKQFSOHKrvf5_T8QkHNkMMrvg5P7qgCNd6FNd033xTwL_L3pflhoayc2bxL3lxjbdSyTvrf3ubWQbyfuuY/s797/theodoros_kolokotronis.jpg" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="Θεόδωρος Κολοκοτρώνης" border="0" data-original-height="797" data-original-width="512" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcjyqdyJp8G8ceC8ncVUDIOYq9Crl4h4CJzhFMRZ_vhsEIJ55Yw0CrD5Ab5Q_xJQN1CVeJHQ2fyooiSDxw80l1vv-DBrcU4Mrj3JVKC8fZ-ZKQFSOHKrvf5_T8QkHNkMMrvg5P7qgCNd6FNd033xTwL_L3pflhoayc2bxL3lxjbdSyTvrf3ubWQbyfuuY/s400/theodoros_kolokotronis.jpg" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="background-color: #fce5cd; text-align: center;">Θεόδωρος Κολοκοτρώνης (1770-1843)<br /></td><td class="tr-caption" style="background-color: #fce5cd; text-align: center;">Theodoros Colocotronis - Γκραβούρα εποχής<br /></td></tr></tbody></table><h3 style="color: #ff00fe; font-family: Montserrat; text-align: right;">Theodoros Kolokotronis - Oldman of Morias</h3><blockquote>Προεστοί, τσιράκια των Τούρκων</blockquote><p><b><i>Από ομιλία του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στο Γυμνάσιο Αθήνας</i></b>:<br />Πρέπει να είσθε υπηρήφανοι καταγόμαστε από τη μεγάλη γενιά των αρχαίων Ελλήνων - σοφών που έδωσαν τα φώτα τους σε όλη την Ευρώπη. Τι είμασταν εμείς κατόπιν τους; πάμπτωχοι, καταδιωγμένοι, υποτελείς των Τούρκων. Ήθελαν να μας εξανδραποδίσουν μέχρι και τη γλώσσα των αθρώπων έκοβαν για να μη μιλούν Ελληνικά! Μέσα σ' αυτές τις φρικτές συνθήκες άναψε και φούντωσε η σπίθα του αγώνα. Συνετέλεσαν κι όσοι είχωαν φύγει από την πατρίδα - μη αντέχοντας άλλο τις συνθήκες διαβίωσης. Πήγαν στις γύρω ελεύθερες χώρες έγιναν γραμματιζούμενοι, δάσκαλοι που μεταλαμπάδιασαν τα φώτα τους στη χώρα μας και έγιναν οραματιστές της αποτίναξης του ζυγού, οι κύριοι εκφραστές της Φιλικής Εταιρείας που πρωτοστάτησε και έγινε ο θεμέλιος λίθος του ξεσηκωμού, στον Αγώνα. Μόνοι και απομονωμένοι οι απαίσιοι προεστοί τσιράκια των Τούρκων, που βολεμένοι στα προνόμια τους από το Σουλτάνο, δεν ήθελαν να πέσει το πρώτο βόλι.</p><p dir="rtl" style="text-align: right;">[ελεύθερη απόδοση κειμένου που ακούστηκε από το ρ/σ της Πειραϊκής Εκκλησίας] 👉</p><h3 style="color: #ff00fe; font-family: Roboto;">Σύντομο Βιογραφικό</h3><p>Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης (γ. Ραμοβούνι Μεσσηνίας 1770 - θ. Αθήνα 1843) ήταν Έλληνας αρχιστράτηγος και ηγετική μορφή της Επανάστασης του 1821, οπλαρχηγός, πληρεξούσιος, Σύμβουλος της Επικρατείας. Απέκτησε το προσωνύμιο "<i>Γέρος του Μοριά</i>". Μετά θάνατον τιμήθηκε από την Ελληνική Πολιτεία με τον βαθμό του Στρατάρχη. </p><p><b><i>Με καταγωγή από τους Βυζαντινούς</i></b> Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης καταγόταν από φημισμένη οικογένεια που προερχόταν από το χωριό <span style="background-color: #fcff01;">Ρουπάκι</span> (μέχρι το 1670 είχε την ονομασία Κότσικας· δεν υφίσταται ως οικισμός από το 1780) - στα σύνορα Μεσσηνίας-Αρκαδίας. Στην απογραφή του 1461 - '63 που πραγματοποιήθηκε απο τους Οθωμανούς, το Ρουπάκι αναφέρεται ότι είχε αμιγή Ρωμαϊκό (Ελληνικό) πληθυσμό και αριθμούσε 21 σπίτια.</p><p>Ο Κολοκοτρώνης γεννήθηκε στο Ραμοβούνι της Μεσσηνίας, αν και η οικογένειά του ζούσε στο Λιμποβίσι Αρκαδίας και πέρασε τα παιδικά του χρόνια στον πύργο της Καστάνιτσας στη <span style="background-color: #fcff01;">Μάνη</span>. Τον πατέρα του τον έβλεπε πολύ σπάνια. Το όνομα Θεόδωρος ήταν καινούργιο στη γενιά του. Του το έδωσαν προς τιμήν του Ρώσου αξιωματικού <span style="background-color: #fcff01;">Θεόδωρου Ορλώφ</span> ο οποίος κατά τη διάρκεια του της Ορλωφικής επανάστασης είχε γίνει πολύ αγαπητός, εξιστορώντας συνεχώς στους πληθυσμούς, την αρχαία ελληνική δόξα. Τον βάφτισε ο Ιωάννης Παλαμήδης από τη Στεμνίτσα, πατέρας του Ρήγα Παλαμήδη. Ο πατέρας του Θεόδωρου Κωνσταντής Κολοκοτρώνης, πήρε μέρος στην ένοπλη εξέγερση των Ορλοφικών η οποία υποκινήθηκε από την <span style="background-color: #fcff01;">Αικατερίνη Β</span>΄ της Ρωσίας το 1770. Σκοτώθηκε μαζί με δύο αδελφούς και τον φημισμένο Παναγιώταρο στον πύργο της Καστάνιτσας από τους Τούρκους </p><p>Από μικρός, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ακολούθησε τον πατέρα του στις διάφορες περιπέτειές του. Σε ηλικία 15 ετών, το 1785, μετακόμισε με τη μητέρα και τα αδέρφια του στο χωριό Άκοβος όπου ζούσε ο θείος του Αναγνώστης. Διορίστηκε αρματωλός εναντίον των κλεφτών που λυμαίνονταν την περιφέρεια του <span style="background-color: #fcff01;">Λεονταρίου</span>. Πέντε χρόνια αργότερα το 1790 παντρεύεται στον Άκοβο την κόρη προεστού του Ακόβου, Αικατερίνη Καρούτσου. Στον Άκοβο έζησε τα επόμενα 7 - μέχρι το 1797 χρόνια, σαν οικογενειάρχης και νοικοκύρης, απέκτησε κτήματα, σπίτι και περιουσία. Επίσης εκεί γεννήθηκαν τα πρώτα παιδιά του.</p><p>Η δράση του Κολοκοτρώνη σιγά-σιγά απλώθηκε, μαζί με τη φήμη του, σ' όλη την Πελοπόννησο. Το 1802 είχε γίνει τόσο επικίνδυνος στους κατακτητές, ώστε ο Bοεβόδας της Πάτρας πέτυχε να εκδοθεί σουλτανικό φιρμάνι που τον καταδίκαζε σε θάνατο και ανάθετε την εκτέλεση στους προεστούς, οι οποίοι αν δεν κατόρθωναν να τον σκοτώσουν θα εκτελούνταν οι ίδιοι.</p><p>Έχοντας αποκτήσει πείρα και στη θάλασσα ως κουρσάρος, το 1805, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης πήρε μέρος στις ναυτικές επιχειρήσεις του ρωσικού στόλου κατά τον <span style="background-color: #fcff01;">Ρωσοτουρκικό</span> πόλεμο. Τον Ιανουάριο του 1806 και ενώ βρισκόταν στην Πελοπόννησο, βγήκε διάταγμα δίωξής του. Αποτέλεσμα αυτού ήταν να ακολουθήσει πολύμηνη περιπετειώδης και δραματική καταδίωξή του από τους Τούρκους σε πολλά χωριά και πόλεις της Πελοποννήσου.</p><p>Όταν οι κάτοικοι των Βερβένων αρνήθηκαν να συνδράμουν τους καταδιωκόμενους κλέφτες, αυτοί κατέστρεψαν το χωριό. Ο Κολοκοτρώνης αναφέρει το γεγονός στη Διήγησή του: «ἐστείλαμεν εἰς τὰ Βέρβενα νὰ μᾶς στείλῃ ψωμὶ καὶ ζωοτροφίας, καὶ αὐτοὶ μᾶς ἀποκρίθησαν: ἔχομε βόλια καὶ μπαροῦτι, καὶ ἐπήγαμε καὶ τοὺς 'χαλάσαμε».</p><p>Κατάφερε τελικά, μαχόμενος, να διαφύγει με πλοιάριο, φεύγοντας από περιοχή στα δυτικά του Λακωνικού κόλπου και περνώντας στα ρωσοκρατούμενα Κύθηρα με ενδιάμεση στάση στην Ελαφόνησο λόγω κακοκαιρίας.</p><p>Από το 1810 υπηρέτησε στο ελληνικό στρατιωτικό σώμα του αγγλικού στρατού στη Ζάκυνθο, όπου γρήγορα διακρίθηκε για τη δράση του εναντίον των Γάλλων και έφτασε στο βαθμό του ταγματάρχη.</p><p>Το 1818 μυήθηκε στη <span style="background-color: #fcff01;">Φιλική Εταιρεία</span> και τον Ιανουάριο του 1821 ξαναγύρισε στη Μάνη όπου άρχισε να προετοιμάζει την Επανάσταση στην <span style="background-color: #fcff01;">Πελοπόννησο</span> γνωρίζοντας ότι η ημέρα έναρξης ήταν η <span style="background-color: #fcff01;">25 Μαρτίου</span>. Βρέθηκε στην Καλαμάτα κατά την αναίμακτη κατάληψη της πόλης στις 23 Μαρτίου 1821 υπό τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη και την πομπώδη δοξολογία. Την επομένη κινήθηκε προς την Μεγαλόπολη με τον Νικηταρά και την 25η Μαρτίου το πρωί βρίσκονταν στον Κάμπο της Καρύταινας ή της Μεγαλόπολης. Ο Κολοκοτρώνης έμεινε στο χωριό Τετέμπεη ενώ ο Νικηταράς στα «πίσω χωριά» ή Σιαμπάζικα. Είχε οριστεί στις 25 Μαρτίου να βρίσκονται όλοι οι οπλαρχηγοί στις επαρχίες τους ώστε να κηρυχθεί η Επανάσταση, όπως και έγινε.</p><h3 style="color: #ff00fe; font-family: Roboto;">Ομιλία στην Πνύκα 1838</h3><p>Όταν αποφασήσαμε να κάμομε την Επανάσταση, δεν εσυλογισθήκαμε, ούτε πόσοι είμεθα, ούτε πως δεν έχομε άρματα, ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις, ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε: «Που πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα;», αλλά , ως μία βροχή, έπεσε σε όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και οι κληρικοί, και οι προεστοί, και οι καπεταναίοι, και οι πεπαιδευμένοι, και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση.</p>Πριν την άφιξη του Όθωνα στην Ελλάδα οι Μαυροκορδάτος και Κωλέττης θεωρώντας τον Κολοκοτρώνη ως εμπόδιο στα σχέδια τους για την κάλυψη των θέσεων εξουσίας τον συκοφαντούσαν και έστειλαν επιστολή στο Μόναχο ότι ετοιμάζει στράτευμα προκειμένου να μην επιτρέψει στον Όθωνα να πατήσει στην Ελλάδα. Όταν το αντιλήφθηκε αυτό ο Κολοκοτρώνης έβαλε την στολή και την περικεφαλαία του και πήγε στο Ναύπλιο να υποδεχτεί τον Όθωνα και να υποβάλλει τα σέβη του. Ύστερα έφυγε σε ένα αγρόκτημα που είχε έξω από την πόλη όπως ο ίδιος γράφει:<p style="margin-left: 40px; text-align: left;">Όσον ηµπόρεσα έκαµα το χρέος μου. Είδα την πατρίδα μου ελεύθερη, είδα εκείνο όπου ποθούσα και εγώ και ο πατέρας μου και ο πάππος μου και όλη η γενιά μου καθώς και όλοι οι Έλληνες.</p><p style="text-align: left;">Και έτσι απεφάσισα να πάω εις ένα περιβόλι, όπου είχα έξω από τ’ Ανάπλι. Επήγα, εκάθησα και απερνούσα τον καιρό μου καλλιεργώντας. Και ευχαριστούµην να βλέπω να προοδεύουν τα μικρά δένδρα που εφύτευα.</p><pre wrap="physical"><span style="font-size: xx-large;">⚓</span> Πηγή αποσπασμάτων Βιογραφικού Κολοκοτρώνη aegean-maritime-museum.gr</pre>Angeliki Shttp://www.blogger.com/profile/10697183408353813724noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3248038301720807735.post-66900075024709669652024-01-31T12:11:00.010+02:002024-01-31T13:20:24.544+02:00Το τέλος του Καραϊσκάκη<h3 style="color: #ff00fe; font-family: Roboto;">Το τέλος του Καραϊσκάκη</h3><table align="center" cellpadding="1" cellspacing="1" class="tr-caption-container" style="border: 1px outset violet; margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidfMiw1sXCEbbmPbXIAQT2q2VmrmovxRWc8VJ1TJZBJBF2jEhSus_hvUz2CgOof213HekcbB67OjAmq6_ttboHmv-T-qUEdBLZNxTkjroEMM-AHUqK8yQA2De5B7hZLJoK6kEWDnnSNxBcGApdyjmEqOfvLQ9SjCIo2iCivihlXt60N58on2te1ju0NFA/s673/karaiskakis.jpg" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="Γεώργιος Καραϊσκάκης" border="0" data-original-height="673" data-original-width="578" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidfMiw1sXCEbbmPbXIAQT2q2VmrmovxRWc8VJ1TJZBJBF2jEhSus_hvUz2CgOof213HekcbB67OjAmq6_ttboHmv-T-qUEdBLZNxTkjroEMM-AHUqK8yQA2De5B7hZLJoK6kEWDnnSNxBcGApdyjmEqOfvLQ9SjCIo2iCivihlXt60N58on2te1ju0NFA/s400/karaiskakis.jpg" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Γεώργιος Καραϊσκάκης - Γκραβούρα εποχής<br /></td></tr></tbody></table><h3 dir="rtl" style="color: #ff00fe; font-family: Roboto; text-align: right;">Karaiskakis end</h3><blockquote>Γεώργιος Καραϊσκάκης γ. Άρτα ή Καρδίτσα - θ. 1827 (45), Φάληρο Αττική Οθωμανική Αυτοκρατορία, ταφή Σαλαμίνα, ψευδώνυμο Ο Γιος της Καλογριάς</blockquote><p>Αρχιστράτηγος της Ελληνικής Επανάστασης - μάχες Ποιορκία της Άρτας, Μάχη του Άη Βλάση, Μάχη του Κρεμμυδίου, Πολιορκία της Ακρόπολης Μάχη της Αράχωβας, Μάχη στο Κερατσίνι</p><p style="margin-left: 40px; text-align: left;">Το τέλος του του ήρωα του 1821, Γεωργίου Καραϊσκάκη </p><p>Το απόγευμα της 22ας Απριλίου, ακούστηκαν πυροβολισμοί από ένα Κρητικό οχύρωμα. Οι Κρητικοί είχαν προκαλέσει τους Τούρκους σε μάχη και καθώς εκείνοι απαντούσαν οι εχθροπραξίες γενικεύτηκαν. Ο Καραϊσκάκης, παρότι άρρωστος βαριά με πυρετό, έφτασε στον τόπο της συμπλοκής. Εκεί μια σφαίρα τον τραυμάτισε θανάσιμα στο υπογάστριο. Οι γιατροί που ανέλαβαν την περίθαλψή του, γρήγορα κατάλαβαν πως θα κατέληγε.<br />Ο ήρωας μεταφέρθηκε στο στρατόπεδό του στο Κερατσίνι και αφού μετάλαβε των Αχράντων Μυστηρίων, υπαγόρευσε τη διαθήκη του που ιδιόχειρα υπέγραψε. Η τελευταία κουβέντα που είπε στους συμπολεμιστές του, κατά τον στρατηγό Μακρυγιάννη που τον επισκέφθηκε, ήταν "<i>Εγώ πεθαίνω. Όμως εσείς να είστε μονιασμένοι και να βαστήξετε την πατρίδα</i>".<br />Την επομένη στις 23 Απριλίου 1827 ο Αρχιστράτηγος Γεώργιος Καραϊσκάκης υπέκυψε στο θανατηφόρο τραύμα του.<br /><br />Την επομένη στις 23 Απριλίου 1827 ο Αρχιστράτηγος Γεώργιος Καραϊσκάκης υπέκυψε στο θανατηφόρο τραύμα του μέσα στο εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου στο Κερατσίνι, ανήμερα της γιορτής του. Η σορός του μεταφέρθηκε στην εκκλησία του Αγίου Δημητρίου στη Σαλαμίνα όπου ετάφη και θρηνήθηκε από το πανελλήνιο. Αναφέρεται πως όταν ο Θεόδωρος <b>Κολοκοτρώνης</b> έμαθε τον θάνατο του Καραϊσκάκη "κάθισε σταυροπόδι" και μοιρολογούσε σαν γυναίκα.</p><p>Μετά το θάνατο του Καραϊσκάκη ανέλαβαν ο Κόχραν με τον Τσώρτς την διοίκηση της διεξαγωγής της μάχης στη πεδιάδα του Φαλήρου όπου και ακολούθησε η ολοκληρωτική καταστροφή του <b>Αναλάτου</b>, στη σημερινή περιοχή Φλοίσβου (Παλαιού Φαλήρου) όπου είχαν οι Τούρκοι παρασύρει τους Έλληνες μέχρι που τους περικύκλωσαν. Ακολούθησε η διάλυση του ελληνικού στρατοπέδου της Ακρόπολης και η ανακατάληψή της και η διάλυση και του στρατοπέδου του Κερατσινίου.</p><p>Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι καθοριστικός παράγοντας για την καταστροφή στο Φάληρο ήταν ο θανάσιμος τραυματισμός του Καραϊσκάκη. Και είναι επίσης γνωστό ότι κάποιοι Έλληνες δεν φέρθηκαν όπως έπρεπε κατά το σύντομο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε από το γεγονός αυτό ως την καταστροφή. </p><p>Αλλά είναι πέρα από κάθε αμφισβήτηση ότι βασικοί υπαίτιοι της καταστροφής ήταν ο Τσώρτς και κυριότατα ο Κόχραν, οι οποίοι «τοσούτον κακώς διέταξαν τα πράγματα, ώστε αντί θριάμβου κατήνεγκον κατά της Ελλάδος την ολεθριωτάτην των πληγών…οι άνδρες διετάχθησαν να προέλθωσιν επί σφαγήν προφανή». </p><p>Δεν έλαβε υπ’ όψιν του ο Κόχραν ότι οι πιθανότητες επιτυχίας του παράλογου ούτως ή άλλως σχεδίου του, είχαν <b>εκμηδενιστεί</b> μετά τον θάνατο του Καραϊσκάκη οπόταν οι οπλαρχηγοί δήλωσαν ανέτοιμοι. Κατά τον (κατά τα άλλα) αγγλόφιλο Χαρίλαο <b>Τρικούπη</b> «Τοιαύτα ήσαν τα αποτελέσματα της παραφοράς του Κοχράνου, για κακή μοίρα της Ελλάδος - κατά την Αττικήν επιφανέντος» (του Κόχραν), είναι απολύτως χαρακτηριστική η ειλικρίνεια του λόγου του.</p><p><span style="color: #ff00fe; font-family: Dancing Script; font-size: xx-large;">Quotes</span> Ρήση σε ανύποπτο χρόνο: Χαρίλος Τρικούπης "Δυστυχώς επτωχεύσαμεν!"<br /></p><p>πηγή wikipedia.org <br /></p><img id="hzDownscaled" style="position: absolute; top: -10000px;" /><img id="hzDownscaled" style="position: absolute; top: -10000px;" /><img id="hzDownscaled" style="position: absolute; top: -10000px;" /><img id="hzDownscaled" style="position: absolute; top: -10000px;" />Angeliki Shttp://www.blogger.com/profile/10697183408353813724noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3248038301720807735.post-11805844717461041632024-01-23T12:08:00.013+02:002024-01-31T11:58:17.180+02:00Ως νέος Αχιλλεύς<h3 style="color: #ff00fe; font-family: helvetica;">Ως νέος Αχιλλεύς</h3><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglDaUvyKFy2p-KxkUTWFjtRg-oWwMYv3HEQX-iCHv-Z77wlZCDutCFjH_zAxi-MFgZF8Ary99Nb2m8PVNdBpm3FOdOKHo8N-xt4OpaHQfgL4_CSbzX0L3gBsv8LNP_VYsPlpvpx3_N9oEYHh0k_LsH2qD6BwcxzNdpZ3FlvnUTXtc5kVF6OTZ33nfNilY/s501/georgios_karaiskakis_portrait.jpg" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="Γεώργιος Καραϊσκάκης" border="0" data-original-height="501" data-original-width="400" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglDaUvyKFy2p-KxkUTWFjtRg-oWwMYv3HEQX-iCHv-Z77wlZCDutCFjH_zAxi-MFgZF8Ary99Nb2m8PVNdBpm3FOdOKHo8N-xt4OpaHQfgL4_CSbzX0L3gBsv8LNP_VYsPlpvpx3_N9oEYHh0k_LsH2qD6BwcxzNdpZ3FlvnUTXtc5kVF6OTZ33nfNilY/s400/georgios_karaiskakis_portrait.jpg" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Γεώργιος Καραϊσκάκης (γ. Καρδίτσα 1782 - θ. Νέο Φάληρο <span style="color: red; font-size: x-large;">◊</span></td></tr></tbody></table><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwo_OERYgSPHdoS0k8CL9KZCFBvpgirSFOtgXQNPG661nXL2hnFd6LmFdUMgtczAQj4ImsLhoNr7EMU9hlGKwzxrSvvqmvfoA-28kNKftFCnpnzvtEMuvuM2-oJxwZdAVWzCuNz8hrVWsWWwAj_s56twRih1T5nN59dkJ63FDLfF5zFO9uIqQVT6Q9QDk/s600/georgios_karaiskakis_b.jpg" style="display: block; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="Γεώργιος Καραϊσκάκης" border="0" data-original-height="565" data-original-width="600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwo_OERYgSPHdoS0k8CL9KZCFBvpgirSFOtgXQNPG661nXL2hnFd6LmFdUMgtczAQj4ImsLhoNr7EMU9hlGKwzxrSvvqmvfoA-28kNKftFCnpnzvtEMuvuM2-oJxwZdAVWzCuNz8hrVWsWWwAj_s56twRih1T5nN59dkJ63FDLfF5zFO9uIqQVT6Q9QDk/s400/georgios_karaiskakis_b.jpg" width="400" /></a></div><h3 dir="rtl" style="color: #ff00fe; font-family: Montserrat; text-align: right;">As new Achilles</h3><pre wrap="physical">"Αχιλλέα της Ρωμιοσύνης" - Έτσι απεκάλεσε ο Κωστής Παλαμάς τον ηρωϊκο Αρχιστράτηγο του 1821 Γεώργιο Καραϊσκάκη. Νέος Αχιλεύς.</pre><blockquote>Ο χρόνος κυλά και μας αφήνει πίσω...</blockquote><p>Ο μήνας έχει 23 - μια τέτοια μέρα "τόσο του μηνός", άφησε την τελευταία του πνοή ο Γεώργιος Καραϊσκάκης στη μάχη του Νέου Φαλήρου, όταν ο Κιουταχής πολιορκούσε την Ακρόπολη Αθηνών. Ήταν Απρίλης 22, του 1827 στις τέσσερις το απόγευμα που ο Καραϊσκάκης βγήκε από τη σκηνή του κατευθυνόμενος προς μία συμπλοκή Ελλήνων και Τούρκων, αλλά τον βρήκε μια σφαίρα πληγώνοντας τον θανάσιμα. Πέθανε τα ξημερώματα της 23ης Απριλίου 1827 παρά τις προσπάθειες των γιατρών να τον σώσουν.</p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTuQYndo1AzryVAPo3rVcbqbOoy_7vC7UX67zrd97M5gtg6cZybhRUF66E-f3BzhkNjwGTX6C5gK3VNI3Ag5XdOAYQgRz9mgue9suvYyYdLp2FC6UJOnG5ndpEO7v-fv5_sC5H1u2YoXXaQeAgRcVHQ_AzL8nfjfof9-UM-Kxs9OxXUgTE65IpdVWGkFA/s782/georgios_karaiskakis.jpg" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="Γεώργιος Καραϊσκάκης Αρχιστράτηγος" border="0" data-original-height="470" data-original-width="782" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTuQYndo1AzryVAPo3rVcbqbOoy_7vC7UX67zrd97M5gtg6cZybhRUF66E-f3BzhkNjwGTX6C5gK3VNI3Ag5XdOAYQgRz9mgue9suvYyYdLp2FC6UJOnG5ndpEO7v-fv5_sC5H1u2YoXXaQeAgRcVHQ_AzL8nfjfof9-UM-Kxs9OxXUgTE65IpdVWGkFA/s400/georgios_karaiskakis.jpg" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης εφορμά στην Ακρόπολη - έργο Γεωργίου Μαργαρίτη 1844<br /></td></tr></tbody></table><h3 style="color: #ff00fe; font-family: helvetica;">Βιογραφικά στοιχεία</h3>
<p>Ο Καραϊσκάκης (1782-1827) είναι η πιο καταπληκτική, ίσως και η πιο δραματική μορφή από τους αγωνιστές του Εικοσιένα. Περίφημος Κλέφτης του Κατσαντώνη, αρματολός των Αγράφων, στρατάρχης της Ρούμελης, αρχιστράτηγος της Ελλάδας και προπαντός γνήσιος λαϊκός ηγέτης. Γεννήθηκε το 1782 σε μια σπηλιά κοντά στο Μαυρομμάτι της Καρδίτσας, από «καλόγρια» του κοντινού μοναστηριού του Αγίου Νικολάου, τη Ζωή Ντιμισκή. Η μάνα του καταγόταν από το χωριό Σκουλικαριά της Αρτας, παντρεύτηκε κάποιον Γιαννάκη Μαυρομματιανό και πολύ νωρίς έμεινε χήρα. Λέγεται πως πατέρας του ήταν ο αρματολός του Βάλτου Δημήτρης Ίσκος ή Καραΐσκος. Μέχρι το θάνατό του ο Καραϊσκάκης ήταν γνωστός με το όνομα « ο Γιός της Καλογριάς ».<br /><br />
Ο Καραϊσκάκης πέρασε πολύ δύσκολα παιδικά χρόνια κοντά στην οικογένεια ενός Σαρακατσάνου τσέλιγκα, γιατί μόλις έγινε οκτώ χρονών, πέθανε η μάνα του κι έτσι μεγάλωσε ανάμεσα στους ξένους τρώγοντας ξύλο και μπομπότα, πότε στο Μαυρομμάτι και πότε στη Γραλίτσα και στο Λεοντίτο.
Από μικρός κατατάχτηκε στα αρματολίκια σώματα των Αγράφων, όπου ξεχώρισε για την παλικαριά και την εξυπνάδα του. Διετέλεσε πρωτοπαλίκαρο του Κατσαντώνη και ήταν ένας από τους τρεις που πυροβόλησαν και σκότωσαν το Βεληγκέκα. Αναμείχθηκε στους πολέμους του Αλή Πασά των Ιωαννίνων, άλλοτε ως σύμμαχος του και άλλοτε ως αντίπαλός του. Αντιπροσώπευε τα Άγραφα σε σύσκεψη την Φιλικής Εταιρείας για την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα, που πραγματοποιήθηκε στη Λευκάδα το πρώτο δεκαήμερο του Ιανουαρίου 1821. Δεν πήρε μέρος στα πρώτα χρόνια της Επανάστασης, γιατί η Διοίκηση και κυρίως ο Μαυροκορδάτος, τον υποψιαζόταν πως ήταν σε συνεννόηση με τους Τούρκους. Η διαμάχη εξάλλου ανάμεσα στους προύχοντες και στους οπλαρχηγούς οδήγησε πολλές φορές σε ακρότητες. Στη συνέχεια έλαβε μέρος σε πολλές μάχες, η δε γενναιότητά του, καθώς και τα χωρατά του, έμειναν στην ιστορία.<br /><br />
Μετά την πτώση του Μεσολογγίου (1826) έγινε Αρχιστράτηγος της Στερεάς κι άρχισε της επιχειρήσεις εναντίον του Κιουταχή, που τον νίκησε στην Αράχοβα, στο Δίστομο, στη Δόμβραινα και αλλού, εφαρμόζοντας με επιτυχία τον ανταρτοπόλεμο και καταστρέφοντας τις εφοδιοπομπές του εχθρού. Ιδιαίτερα η νίκη στην Αράχοβα το Νοέμβριο του 1826 είχε τεράστια απήχηση και πολύ μεγάλη σημασία για την Επανάσταση, που μέχρι εκείνη τη στιγμή έδειχνε ότι σχεδόν είχε σβήσει.
Στη συνέχεια όμως η Κυβέρνηση έκανε το λάθος να αναθέσει την αρχιστρατηγία του Αγώνα στον Αγγλο Τσόρτς, που δε γνώριζε καλά τα πράγματα στην Ελλάδα. Επεδίωκε κατά μέτωπο επίθεση εναντίον του Κιουταχή, που πολιορκούσε την Ακρόπολη στην Αθήνα, ενώ ο Καραϊσκάκης ζητούσε αποκλεισμό των Τούρκων από στεριά και θάλασσα, για να αναγκαστούν να υποχωρήσουν. Οι ισχυρές επαναστατικές δυνάμεις που βρισκόταν στην περιοχή με αρχηγό τον Καραϊσκάκη περίμεναν εντολές, για να κινηθούν ανάλογα.<br /><br />
Στις 22 Απριλίου 1827 έγινε μια μικροσυμπλοκή μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων στη περιοχή του σημερινού Νέου Φαλήρου και ο Καραϊσκάκης που ήταν άρρωστος άσχημα, βγήκε από τη σκηνή του για να την σταματήσει, γιατί ήταν απρογραμμάτιστη. Μια σφαίρα που κανείς δεν έμαθε ποτέ από πού προερχόταν, τον χτύπησε θανάσιμα και πέθανε την επόμενη 23 Απριλίου, ημέρα της ονομαστικής του γιορτής.
Ο θάνατος του “Αχιλλέα της Ρωμιοσύνης” όπως χαρακτήρισε τον Καραϊσκάκη ο μεγάλος μας ποιητής Κωστής Παλαμάς, είχε συγκλονιστική απήχηση και βύθισε στο πένθος όλους τους Έλληνες. Ιδιαίτερα το στράτευμα, δίχως τον αρχηγό του, αλλά και χωρίς ηθικό, αναγκασμένο να υπακούει στον Αγγλο Κόχραν, μια μέρα αργότερα έπαθε πανωλεθρία στο Φάληρο και ολοκληρώθηκε έτσι η συμφορά μετά το χαμό του Καραϊσκάκη</p>
<p dir="rtl" style="text-align: right;">πηγή πληροφοριών: [Ίδρυμα Υποτροφιών Αλλαμανή] idryma.allamanis.gr</p>
<pre style="text-align: right;" wrap="physical">Στην ελληνική μυθολογία, ο Αχιλλέας, γιος του Πηλέα και εγγονός του Αιακού ήταν ο μεγαλύτερος και ο κεντρικός αλλά και ο γενναιότερος ήρωας της Ιλιάδας του Ομήρου. Ο θυμός/μήνις του Αχιλλέα, αποτελεί το κύριο θέμα του έπους του Ομήρου, Ιλιάδα</pre><div style="text-align: left;"><span style="color: red; font-size: xx-large;">◊</span> Το γήπεδο Καραϊσκάκη πήρε την ονομασία του από τον πεσόντα στη Μάχη του Νέου Φαλήρου, το 1827, Γεώργιο Καραϊσκάκη</div><img id="hzDownscaled" style="position: absolute; top: -10000px;" /><img id="hzDownscaled" style="position: absolute; top: -10000px;" /><img id="hzDownscaled" style="position: absolute; top: -10000px;" /><img id="hzDownscaled" style="position: absolute; top: -10000px;" /><img id="hzDownscaled" style="position: absolute; top: -10000px;" /><img id="hzDownscaled" style="position: absolute; top: -10000px;" /><img id="hzDownscaled" style="position: absolute; top: -10000px;" /><img id="hzDownscaled" style="position: absolute; top: -10000px;" /><img id="hzDownscaled" style="position: absolute; top: -10000px;" /><img id="hzDownscaled" style="position: absolute; top: -10000px;" /><img id="hzDownscaled" style="position: absolute; top: -10000px;" /><img id="hzDownscaled" style="position: absolute; top: -10000px;" /><img id="hzDownscaled" style="position: absolute; top: -10000px;" /><img id="hzDownscaled" style="position: absolute; top: -10000px;" />Angeliki Shttp://www.blogger.com/profile/10697183408353813724noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3248038301720807735.post-76397219868231593672023-10-04T10:16:00.025+03:002023-10-04T12:08:41.378+03:00Ένας Δανός φιλέλλην αρχαιολόγος<h3 style="color: #ff00fe; fontg-family: Open Sans;">Ρούνε Φρεντέρικσεν</h3><table align="center" cellpadding="1" cellspacing="1" class="tr-caption-container" style="border: 1px outset violet; margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0Vygx7wQsOBttYW6cOocB5Nzyi_RisxX0jr6nIb5Gnes_zhZdTYUuZNGNaMHnKabG2gztqvlYAQviOO2dUjd8ubMHM7zm3RzEz9c4vvgEm2XAEwi4JOQb568mvR2iBCWZbAbp1Gu_HuUuaaQS-9PTvaNJWwlI7czYFfhgFLIJkcskSH6331_Fa_JpLo4/s902/aitolia_excavations.jpg" style="display: block; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="Καλυδωνία - Ανασκαφές" border="0" data-original-height="599" data-original-width="902" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0Vygx7wQsOBttYW6cOocB5Nzyi_RisxX0jr6nIb5Gnes_zhZdTYUuZNGNaMHnKabG2gztqvlYAQviOO2dUjd8ubMHM7zm3RzEz9c4vvgEm2XAEwi4JOQb568mvR2iBCWZbAbp1Gu_HuUuaaQS-9PTvaNJWwlI7czYFfhgFLIJkcskSH6331_Fa_JpLo4/s400/aitolia_excavations.jpg" width="400" /></a></div></td><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgA-c0v64iTC7IdmAehFBe9ISNc1ridiwxmAmLXyM798iU-ewEfvVtLKCipTf4zDbTvOch-KhavcK804n5agBspmc_jE_qn2wDZAhvWjrfRi21wdUx93LDHgQfIREBvqJdcmri2pOEP5-FPW4h7W81lGtaPUsTx95K2s7p1QzGmMB_go1JXvrVcU0hxIws/s912/aitolia_ancient_theatre.jpg" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="Θέατρο Καλυδώνας Αιτωλία" border="0" data-original-height="610" data-original-width="912" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgA-c0v64iTC7IdmAehFBe9ISNc1ridiwxmAmLXyM798iU-ewEfvVtLKCipTf4zDbTvOch-KhavcK804n5agBspmc_jE_qn2wDZAhvWjrfRi21wdUx93LDHgQfIREBvqJdcmri2pOEP5-FPW4h7W81lGtaPUsTx95K2s7p1QzGmMB_go1JXvrVcU0hxIws/s400/aitolia_ancient_theatre.jpg" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Καθηγητής Ρουν Φρεντέρικσεν</td><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Αρχαίο θέατρο Καλυδώνας - Από τις ανασκαφές</td></tr></tbody></table><h3 dir="rtl" style="color: #ff00fe; font-family: Montserrat; text-align: right;">Rune Frederiksen</h3><p>Στις 27 τρέχοντος απεβίωσε ο γνωστός Δανός αρχαιολόγος επικεφαλής των ανασκαφών στην Αιτωλοακαρνανία για το θέατρο της Καλυδώνος, τον οποίο αποχαιρέτησε η αρχαιολόγος Ολυμπία Βικάτου - προϊσταμένη της εφορείας αρχαιοτήτων Αιτωλοακαρνανίας - Λευκάδας.</p><p>Ένας ακόμη από τους ανασκαφείς της αιτωλικής γης, ο Καθηγητής <b>Rune Frederiksen</b>, πρώην Διευθυντή του Ινστιτούτου της Δανίας στην Αθήνα και Υπεύθυνο των Συλλογών της Ny Carlsberg Γλυπτοθήκης της Κοπεγχάγης, ο οποίος είχε πρότινος ολοκληρώσει στο πλαίσιο πενταετούς προγράμματος τη συστηματική ανασκαφή του θεάτρου της αρχαίας <b>Καλυδώνας</b>.</p><p>Γεννημένος το 1971, με σπουδές στην Κλασική Αρχαιολογία στην Κοπεγχάγη και τη Ρώμη, απέκτησε διδακτορικό δίπλωμα στο Copenhagen Polis Center (2000-3), κατά το οποίο διάστημα εργάστηκε ως σύμβουλος στη <i>Ny Carlsberg Glyptotek</i> και παράλληλα δίδασκε στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης.</p><p>Το 2004-7, στο πλαίσιο ερευνητικής υποτροφίας βρέθηκε στην Οξφόρδη (Worcester College και Ashmolean Museum) και από το 2008-15 εργάστηκε στην Αθήνα, αρχικά ως υπότροφος της Carlsberg με αφορμή ερευνητικό πρόγραμμα για την αστικοποίηση στον αρχαίο ελληνικό κόσμο κατά την προκλασική περίοδο και από τον Σεπτέμβριο του 2010 ως Διευθυντής του Ινστιτούτου της Δανίας στην Αθήνα.</p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjA7bDVR7fg9anEHXHhX2vLfBTsaeCyHTUM4uCQMUr69oOXPQUL704oKNvjlzAUfVp9DcnozjsuGoE1wW_iikMFBXkiVt1vgSXNpFJ5xCwZOtANwBSSlZZSqiBpotwYVhGC-KXUETEs5VoETj235F9K3DvYEMM_gXccf73iPZmYuDt09IRPHKR62EOgJWM/s635/ancient_theatre_kalydonias.jpg" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="Αρχαίο θέατρο Καλυδωνίας" border="0" data-original-height="577" data-original-width="635" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjA7bDVR7fg9anEHXHhX2vLfBTsaeCyHTUM4uCQMUr69oOXPQUL704oKNvjlzAUfVp9DcnozjsuGoE1wW_iikMFBXkiVt1vgSXNpFJ5xCwZOtANwBSSlZZSqiBpotwYVhGC-KXUETEs5VoETj235F9K3DvYEMM_gXccf73iPZmYuDt09IRPHKR62EOgJWM/s400/ancient_theatre_kalydonias.jpg" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Συγγραφείς: Ρουν Φρεντέρικσεν - Ολυμπία Βικάτου</td></tr></tbody></table>
<p>Από το 2016 εργαζόταν στη <i>Ny Carlsberg Glyptothek</i> ως Υπεύθυνος Συλλογών. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα επικεντρώνονταν σε διάφορους τομείς της τέχνης, της αρχιτεκτονικής και της ιστορίας του αρχαίου ελληνικού και ρωμαϊκού κόσμου.</p><table align="center" cellpadding="1" cellspacing="1" class="tr-caption-container" style="border: 1px outset violet; margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="background-color: #d9ead3; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6t_pD0PdEf47XT9ls1flCHz2MjQAQq9PkXA5i4TfLxf8_tcd6UBQYbLyMqWMldkewmp2ui8jtpR_osRQoAfUd4K4JGaxOVT_Z9A3cqMpnmTFoj02OvFmPDFfTkfvmPtpm4EgyZdz4aEJHfIhm67O8fNHb8sca9Kfj-2YyVDhENP2_ezla6hyphenhyphenufVSYYUg/s610/rune_frederiksen.jpg" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="Rune Frederiksen" border="0" data-original-height="610" data-original-width="574" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6t_pD0PdEf47XT9ls1flCHz2MjQAQq9PkXA5i4TfLxf8_tcd6UBQYbLyMqWMldkewmp2ui8jtpR_osRQoAfUd4K4JGaxOVT_Z9A3cqMpnmTFoj02OvFmPDFfTkfvmPtpm4EgyZdz4aEJHfIhm67O8fNHb8sca9Kfj-2YyVDhENP2_ezla6hyphenhyphenufVSYYUg/s320/rune_frederiksen.jpg" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="background-color: #d9ead3; text-align: center;">Καθηγητής Rune Frederiksen (1971~2023)</td></tr></tbody></table>
<p>Είχε λάβει μέρος σε ανασκαφές στη Δανία, την Ιταλία, την Ελλάδα, την Ιορδανία και την Κύπρο, με πιο σημαντικές ως Διευθυντής του Ινστιτούτου της Δανίας στην Αθήνα, την ανασκαφή του αρχαίου θεάτρου της Καλυδώνας το διάστημα 2011-2014 σε συνεργασία με την υπογράφουσα και την ανασκαφή της προελληνιστικής Σικυώνας το 2015.</p><p>Είχε οργανώσει πληθώρα συνεδρίων με ποικίλη θεματολογία (γύψινα εκμαγεία αρχαίων γλυπτών, αρχαίες οχυρώσεις και θέατρα) και παράλληλα είχε την επιμέλεια περιοδικών εκθέσεων, όπως “The Ancient Mediterranean” (the Ny Carlsberg Glyptotek 2006) και “Treasures of the Ashmolean Museum” (2006-8), καθώς και μικρότερων εκθέσεων για τη σύγχρονη τέχνη (Αθήνα 2011-15).
Με ένα πλούσιο ανασκαφικό και ερευνητικό έργο, ο Rune Frederiksen, χάρισε στην επιστημονική κοινότητα πολλές μονογραφίες και άρθρα σε ελληνικά και ξενόγλωσσα περιοδικά, πρακτικά διεθνών συνεδρίων και συλλογικούς τόμους, που αποδεικνύουν την άρτια επιστημονική του πληρότητα.</p><p>Την επιθυμία του, η τελική δημοσίευση της συστηματικής ανασκαφής του αρχαίου θεάτρου της αιτωλικής Καλυδώνας που κυκλοφόρησε πριν από λίγους μήνες, να παρουσιαστεί στο Μεσολόγγι, στον ιερό τούτο τόπο που αγάπησε τόσο πολύ και αφοσίωσε χρόνια ανασκαφών και έρευνας, θα εκπληρώσει η Εφορεία Αρχαιοτήτων Αιτωλοακαρνανίας και Λευκάδος στο άμεσο μέλλον σε μια εκδήλωση τιμής και μνήμης στον σπουδαίο αυτό φίλο και συνεργάτη της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας.</p><h3 style="color: #ff00fe; fontg-family: Open Sans;">Από τον Επικήδειο λόγο</h3><p>
Η προϊσταμένη Ολυμπία Βικάτου και το προσωπικό της Εφορείας Αρχαιοτήτων εκφράζουν τη βαθειά τους λύπη και τα ειλικρινή συλλυπητήρια στη σύζυγο και στα παιδιά του. Τους ευχόμαστε να έχουν υγεία και δύναμη για να διατηρήσουν ζωντανή τη μνήμη του. "Αγαπητέ μας φίλε και συνεργάτη Rune, σε αποχαιρετούμε με αγάπη και θα σε θυμόμαστε πάντα για το πλατύ σου χαμόγελο και την αγάπη σου για τις αρχαιότητες και τα μνημεία της αιτωλικής Καλυδώνας.”
</p><pre dir="rtl" style="text-align: right;">Αρχική πηγή messolonghinews.gr</pre><p><span style="color: #ff00fe; font-family: Dancing Script; font-size: xx-large;">Related</span> [Εθνική Γλυπτοθήκη Δανίας - Μουσείο Αρχαιοτήτων] <a href="https://www.glyptoteket.com/" rel="nofollow" target="_blank">εδώ</a></p>Angeliki Shttp://www.blogger.com/profile/10697183408353813724noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3248038301720807735.post-53893846304216248142023-05-17T13:08:00.005+03:002023-05-17T14:11:33.875+03:00Τρεις φίλοι του Καρυωτάκη<h3 style="color: #ff00fe; font-family: "Open Sans";">Τρεις φίλοι του Κώστα Καρυωτάκη</h3><table align="center" cellpadding="1" cellspacing="1" class="tr-caption-container" style="border: 1px outset violet; margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4CyIuNAm_HcNpCPCcxCAxXw3tpdD-JK-sPOpgVHCoJGEFR4Jy2Q4211LVVlGJMfOCmweZ1si2DVPNvmWqBPj8bcYQEAnCJgTmMPdpMf47zZZKe75_E_NzfrbCTzfUQVkaZr8lZVvrutn9sbWf1xlLisKW05CDgpDsHmYHRqhRrpw33l8_mc6vefgo/s629/kariotakis_karakalos.jpg" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="Κώστας Καρυωτάκης Νίκος Καράκαλος" border="0" data-original-height="511" data-original-width="629" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4CyIuNAm_HcNpCPCcxCAxXw3tpdD-JK-sPOpgVHCoJGEFR4Jy2Q4211LVVlGJMfOCmweZ1si2DVPNvmWqBPj8bcYQEAnCJgTmMPdpMf47zZZKe75_E_NzfrbCTzfUQVkaZr8lZVvrutn9sbWf1xlLisKW05CDgpDsHmYHRqhRrpw33l8_mc6vefgo/s320/kariotakis_karakalos.jpg" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Κ. Καρυωτάκης - Ν. Καράκαλος στο Παλιό Φάληρο</td></tr></tbody></table><h3 dir="rtl" style="color: #ff00fe; font-family: "Open Sans"; text-align: right;">Costas Karyotakis three friends</h3><p>Ο Κώστας Καρυωτάκης αν και δεν έμενε συνέχεια στο ίδιο μέρος καθώς ως δημόσιος υπάλληλος τύχαινε συχνών μεταθέσεων από την γενέτειρα του την Τρίπολη όπου ήταν διορισμένος στη Νομαρχία - κάτι που τον πείραζε και το απέδιδε ότι αναιτίως είχε γίνει "στόχος των ανωτέρων του", διατήρησε τρεις πολύ στενούς φίλους: τους <i>Νίκο Καράκαλο</i>,<i> Άγι Λεβέντη</i>, <i>Χαρίλαο Σακελλαριάδη</i>. </p><p>Με τον Νίκο <b>Καράκαλο</b> συναντιόνταν συχνά στην Αθήνα σε βόλτες ως τις παραλίες του Νέου και του Παλιού Φαλήρου. Τους βλέπεις στη φωτογραφία με τα μπαστούνια τους και τα καπελάκια (ρεπούμπλικες) της εποχής, να κάθονται στο καφενεδάκι της παραλίας - τότε έρημης από κόσμο αν δεν ήταν καλοκαίρι.</p><p>Με τον Άγι <b>Λεβέντη</b> εξέδιδαν για ένα διάστημα το σατυρικό περιοδικό <a href="https://tophasma.blogspot.com/2013/05/blog-post_26.html" target="_blank">Η Γάμπα</a> που το έκλεισε η Αστυνομία μετά το έκτο τεύχος άγνωστο γιατί.</p><p>Με τον Χαρίλαο <b>Σακελλαριάδη</b> διατηρούσε τακτική αλληλογραφία - μάλιστα ο τελευταίος εξέδωσε την αλληλογραφία τους που περιλαμβάνει επιστολές του Καρυωτάκη σε σκωπτικό και γλαφυρό ύφος ως άρμοζε απευθυνόμενος στον καρδιακό του φίλο. Είχαν συνεργασθεί στη συλλογή "<i>Πελ - Μελ</i>" του Καρυωτάκη και θεωρούνταν επιστήθιοι φίλοι στη ζωή αλλά και στα γράμματα.</p><p>Σε κανέναν από τους τρεις δεν κοινοποίησε την απρόσμενη απόφαση του να θέσει τέρμα στη ζωή του τον Ιούλιο του 1928 στην Πρέβεζα, μετά από μια αποτυχημένη του προσπάθεια στη θάλασσα (μαρτυρία σπιτονοικοκυράς του) - κάτι που τεκμηριώνει πως δεν το έκανε από μια απελπισία στιγμής αλλά το είχε προγραμματίσει.<br /></p>Angeliki Shttp://www.blogger.com/profile/10697183408353813724noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3248038301720807735.post-73675564731508553182023-02-14T15:37:00.049+02:002024-03-05T14:32:23.575+02:00Πάκης Καγιάς - Γραφίδες του Θεάτρου<h3 style="color: #ff00fe; font-family: "Open Sans";">Παναγιώτης Καγιάς - Το θεατρικό έργο από τον Μεσοπόλεμο και εντεύθεν</h3><table align="center" cellpadding="1" cellspacing="1" class="tr-caption-container" style="border: 1px outset magenta; margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="background-color: #fff5cb;"><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhixVGhbaIaWW44KeeTS612x1LDOHe_zdRM9kCf-OXysBnc6Fi9V5KSDD0A0svZi9mi12Xc4muL_wlCa6ivIJgMXka6j4b671wOYCOOb5ZntnCSZkLgrfYBd41MpYRBoN_j6ub6AcIDZ0PnNPJeQwKg7tBg6vdPFhC1lMx9R6QeOFSmCfBT4RMmTgI4/s631/kagias_romantism.jpg" style="display: block; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="Ο Ρομαντισμός εκδικείται" border="0" data-original-height="339" data-original-width="631" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhixVGhbaIaWW44KeeTS612x1LDOHe_zdRM9kCf-OXysBnc6Fi9V5KSDD0A0svZi9mi12Xc4muL_wlCa6ivIJgMXka6j4b671wOYCOOb5ZntnCSZkLgrfYBd41MpYRBoN_j6ub6AcIDZ0PnNPJeQwKg7tBg6vdPFhC1lMx9R6QeOFSmCfBT4RMmTgI4/s320/kagias_romantism.jpg" width="320" /></a></div></td><td style="background-color: lime; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-fOHD6CAfpVjhuBXmVMv5Er3nDMRHMorOQqZjuJogW41e1b8Lr8lEemmIN7KPKGHtatSTBj6dajAibpCDyF3q1uAYNKNrTDZlmcUcti9OJ9PH-ATgDrq39BwC-cd5of8WvBNHrMvvhJh8HH2M460hE4QXr9CgNy8NmQrv97ml6vxl2ducnGmmmnLc/s530/pakis_kagias.jpg" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="Πάκης Καγιάς" border="0" data-original-height="530" data-original-width="400" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-fOHD6CAfpVjhuBXmVMv5Er3nDMRHMorOQqZjuJogW41e1b8Lr8lEemmIN7KPKGHtatSTBj6dajAibpCDyF3q1uAYNKNrTDZlmcUcti9OJ9PH-ATgDrq39BwC-cd5of8WvBNHrMvvhJh8HH2M460hE4QXr9CgNy8NmQrv97ml6vxl2ducnGmmmnLc/s320/pakis_kagias.jpg" /></a></td><td style="background-color: #d9ead3;"><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPbLIpByuX6CQTKeL1FwkkIg1XmcN8E3sHjq8F3iEx7y6z2nc8n17ajWVaBqT3y9WOsqMMW7enqPPky1AaI3obMDwOlt6LqvvkfS9WpvNsZO4_z7TEp0m0_IR4gKeoj2og9ttKXGaISc6_9CBOx56ZPY1_pvOUi-gkKHqqPj5tH4L37zCXEGTV_qDH/s595/lagadia.jpg" style="display: block; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="Λαγκάδια - Ορεινή Αρκαδία" border="0" data-original-height="331" data-original-width="595" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPbLIpByuX6CQTKeL1FwkkIg1XmcN8E3sHjq8F3iEx7y6z2nc8n17ajWVaBqT3y9WOsqMMW7enqPPky1AaI3obMDwOlt6LqvvkfS9WpvNsZO4_z7TEp0m0_IR4gKeoj2og9ttKXGaISc6_9CBOx56ZPY1_pvOUi-gkKHqqPj5tH4L37zCXEGTV_qDH/s320/lagadia.jpg" width="320" /></a></div></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="background-color: #fff5cb; text-align: center;">Π. Καγιάς - "Ο Ρομαντισμός εκδικείται"</td><td class="tr-caption" style="background-color: lime; text-align: center;">Παναγιώτης Καγιάς (1901-1987)</td><td class="tr-caption" style="background-color: #d9ead3; text-align: center;">Λαγκάδια - Ορεινή Αρκαδία</td></tr></tbody></table><h3 dir="rtl" style="color: #ff00fe; font-family: "Open Sans"; text-align: right;">Panagiotis (Pakis) Kagias</h3><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXQZWv65XVKX0GEEnE-96lGS4svPLtExHj-j3ykXUl-9w3rWZyxA-aP8GCBKbBMM5Vl4Xu5DPfMCbL4lUFLgpLUR5mQrwx7pKhWppIXWjqeliJ3iz3eaQYOWkYVNRyoB9Gr9u01qPrAeTHW4fyfp3DJbU3cBqtG3k-4gfOc3FNAoE3x3r4mhpFv9IMctU/s289/pakis_kagias_new.jpg" style="clear: right; display: block; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="Παναγιώτης Καγιάς" border="0" data-original-height="289" data-original-width="233" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXQZWv65XVKX0GEEnE-96lGS4svPLtExHj-j3ykXUl-9w3rWZyxA-aP8GCBKbBMM5Vl4Xu5DPfMCbL4lUFLgpLUR5mQrwx7pKhWppIXWjqeliJ3iz3eaQYOWkYVNRyoB9Gr9u01qPrAeTHW4fyfp3DJbU3cBqtG3k-4gfOc3FNAoE3x3r4mhpFv9IMctU/s320/pakis_kagias_new.jpg" /></a></div><p><span style="clear: left; color: #ff00fe; float: left; font-size: xx-large; margin: 5px; padding: 5px;">Ο</span> Παναγιώτης (Πάκης) Καγιάς (γ. 1901 Λαγκάδια επαρχία Γορτυνίας - θ. 1987 Αθήνα) υπήρξε γνωστός θεατρικός συγγραφεύς, μυθιστοριογράφος και λόγιος γενικότερα καθώς εκτός της θεατρικής συγγραφής εύθυμων έργων ασχολήθηκε και με τη συγγραφή έργων ιστορικού περιεχομένου. Τα κωμικά του έργα ανέβηκαν σχεδόν όλα στις μεγάλες θεατρικές σκηνές των Μαρίκας Κοτοπούλη, Βασίλη Λογοθετίδη, Βασίλη Αργυρόπουλου, Δημήτρη Ροντήρη κ.ά θιασαρχών. Η θεατρική σκηνή του Βασίλη Λογοθετίδη ανέβασε τα έργα: "<i>Χωρίστε τη γυναίκα σας</i>" (1948), "<i>Μασκαράς Περιωπής</i>" (1952), "<i>Τιμόνι στον έρωτα</i>" (1957~1958).</p><p><span style="clear: left; color: #ff00fe; float: left; font-size: xx-large; margin: 5px; padding: 5px;">Η</span> καταγωγή του ήταν από την επαρχία Γορτυνίας - της Αρκαδικής περιοχής της Πελοποννήσου, συγκεκριμένα από το ορεινό κεφαλοχώρι Λαγκάδια που ειρήσθω εν παρόδω, έχει θεατρική παιδεία με ντόπιες παραστάσεις, μέρος όπου τέλειωσε τις Γυμνασιακές του σπουδές για να συνεχίσει μετέπειτα εκτός από τη φοίητηση του στο Πανεπιστήμιο, την ενασχόληση του με τη συγγραφή θεατρικών έργων ως επί το πλείστον, στην Αθήνα συνεργαζόμενος με τους θιάσους της εποχής του Μεσοπολέμου. Στην Αθήνα αφού τελείωσε τη Νομική Σχολή, εργάσθηκε στο Υπουργείο Συγκοινωνιών ως διοικητικός υπάλληλος (1918~1959). Υπήρξε παντρεμένος με τη Χριστίνα Βελιμέζη και είχε δύο κόρες - τις Αντιόπη και Άννα.</p><blockquote>Ο Ναυαγισμένος - Το πρωτόλειο ενός νέου που ξέρει να παρατηρεί και να σκέπτεται</blockquote><p><span style="clear: left; color: #ff00fe; float: left; font-size: xx-large; margin: 5px; padding: 5px;">Π</span>ρωτοεμφανίστηκε ως θεατρικός συγγραφέας στον "Καλοκαιρίνειο Δραματικό Διαγωνισμό" του Φιλολογικού Συλλόγου "Παρνασσός" όπου διακρίθηκε κατά τα έτη 1928 (Ο εξ ελπίδος θάνατος), 1929 (Ο άνδρας μου με φθονεί), 1934 (Η οικογένεια παραθερίζει) και 1936 (Ο τοπικός παράγων). Στην παρουσίαστη του "<i>Ναυαγισμένου</i>" 1927 με το θίασο των Νέων, (τρίπρακτο δράμα) η κριτική έγραψε "Το πρωτόλειο ενός νέου που ξέρει να παρατηρεί και να σκέπτεται". Τα περισσότερα πάντως έργα του τα οποία παρουσιάστηκαν αργότερα επί μεγάλης σκηνής —κομεντί, κωμωδίες και σάτιρες ηθών— εντάσσονται κυρίως στο θεατρικό είδος του βουλεβάρτου.</p><p><span style="clear: left; color: #ff00fe; float: left; font-size: xx-large; margin: 5px; padding: 5px;">Τ</span>α έργα του "<b>Τοπικός Παράγων</b>" μια κωμωδία όπου σατυρίζει τα τοπικά πολιτικά πάθη υπό την μορφήν Ηθογραφίας (1958~1959) /<i>Πειραϊκό θέατρο</i>, - παίχτηκε στον κινηματογράφο με τίτλο "<i>Οι 900 της Μαρίνας</i>" σε σενάριο δικό του το 1960, (1971~1972) /<i>Περιοδεία</i>, (1979~1980) /<i>Κρατικό Β. Ελλάδας</i>, καθώς και το "<b>Τιμόνι στον Έρωτα</b>" /Κοτοπούλη, (1939~1940) σκηνοθεσία Κάρολος Κουν - μια κωμωδία με έντονο το στυλ των αγγλικών και γαλλικών κομεντί των αρχών του 20ου αιώνα προς τέρψιν του κοινού (βουλεβάρτο), με θέμα την αντιπαράθεση πατέρα και κόρης στο ζήτημα της αποδεχτής η μη αισθηματικής της σχέσης, "Άννα Βαγιάνου" /θίασος <i>Ελληνική Σκηνή Δημήτρη Ροντήρη</i> (1951), τον καθιέρωσαν σαν έναν επιτυχημένο θεατρικό συγγραφέα.</p><p><span style="clear: left; color: #ff00fe; float: left; font-size: xx-large; margin: 5px; padding: 5px;">Τ</span>ο 1959 τιμήθηκε με το Α' Κρατικό Βραβείο Θεάτρου για το έργο του "<i>Τοπικός Παράγων</i>" /1959 Πειραϊκή Σκηνή σκηνοθεσία Δημήτρη Ροντήρη, ενώ το 1976 βραβεύτηκε από το Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη (Ακαδημία Αθηνών) για το ιστορικό μυθιστόρημα "<i>Μεγάλες Ώρες</i>". Επίσης, διετέλεσε μέλος σε διοικητικά συμβούλια διαφόρων φορέων, όπως το Εθνικό Θέατρο, η Μορφωτική Εταιρεία, ο Φιλολογικός Σύλλογος Παρνασσός, το Θεατρικό Μουσείο και η Εθνική Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών. Κατά καιρούς έλαβε ενεργά μέρος στην καλλιτεχνική και πολιτιστική ζωή των Λαγκαδίων - του τόπου καταγωγής του.</p><p><span style="background-color: #fff5cb; border: 1px outset; clear: left; color: #ff00fe; float: left; font-size: xxx-large; margin: 5px; padding: 5px;">Ο</span> Καγιάς καλλιέργησε με γούστο και αξιοσημείωτη τεχνική το είδος της λεγόμενης κομεντί, ένα μείγμα κωμωδίας χαρακτήρων θεάτρου του βουλεβάρτου και ανάλαφρης φάρσας. Κάτοχος μιας θεατρικής δόκιμης γλώσσας, καλός μάστορας στο στήσιμο των καταστάσεων και γλαφυρός μοραλίστας, άφησε έργο αυθεντικό. Ο Τοπικός παράγων πολιτική σάτιρα, και το Τιμόνι στον Έρωτα είναι κέρδος του νεοελληνικού δραματολογίου. —Κ. Γεωργουσόπουλος κριτικός Θεάτρου.</p><h3 style="color: #ff00fe; font-family: "Open Sans";">Μεσοπόλεμος</h3><p>Είναι το διάστημα πριν τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο δηλαδή μεταξύ του Α΄ και του Β΄ παγκοσμίου πολέμου. Αλλιώς, (καθομιλουμένη) προπολεμικά</p><h3 style="color: #ff00fe; font-family: "Open Sans";">"Ο Ρομαντισμός εκδικείται" - Θεατρικό έργο Πάκη Καγιά</h3><p style="font-style: oblique; text-align: left;">Ο Φίλιππος θα βρεθεί στο σπίτι της Τζούλιας και του άντρα της του "Γιατρού" αφού εκείνη τον κάλεσε ως παλιό γνωστό και φίλο της οικογένειας. Εκεί θα είναι όμως και η αδελφή της Τζούλιας η Άννα που είχε κάποτε απορρίψει την πρόταση γάμου του Φίλιππου. Ο πετυχημένος πλέον άνδρας θα κινήσει έντονα το ενδιαφέρον και τη φαντασία της οικοδέσποινας. Ο "Γιατρός" θα ζητήσει απεγνωσμένα από την Άννα να επέμβει καταλυτικά ώστε να μην χάσει τη γυναίκα του, ενώ ο πεθερός του δείχνει απλά να υποψιάζεται αλλά να μην καταλαβαίνει τι συμβαίνει...</p><p style="text-align: left;"><span style="color: #ff00fe; font-family: Dancing Script; font-size: xx-large;">Related</span> [Οι 900 της Μαρίνας] <a href="https://greekfilmsabout.blogspot.com/2023/02/900-of-marina.html" target="_blank">εδώ</a></p><div style="border-top: 1px dashed maroon; padding-top: 20px; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" frameborder="0" height="325" src="https://www.youtube.com/embed/1OdR4XSG3xM" width="600" youtube-src-id="1OdR4XSG3xM"></iframe><br />Παναγιώτη (Πάκης) Καγιάς - (Θεατρικό έργο: <span style="background-color: #6fa8dc;">Τοπικός παράγων</span>) Οι 900 της Μαρίνας</div>Angeliki Shttp://www.blogger.com/profile/10697183408353813724noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3248038301720807735.post-32249904357641959422023-01-08T16:44:00.030+02:002023-01-10T08:56:25.199+02:00Μανσούρα μια πόλη ελληνική<h3 style="color: #ff00fe; font-family: Oxygen;">Αίγυπτος Μανσούρα</h3><h3 dir="rtl" style="color: #ff00fe; font-family: Montserrat; text-align: right;">Egypt - Mansoura</h3><table align="center" cellpadding="1" cellspacing="1" class="tr-caption-container" style="border: 1px outset magenta; margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKemsDexMRiJ_1nG0hpHZ0J-Xn4ODO4UyPm_wQ7KsPekfgk-v9o9xNrjSu2f2GGMnv4RHiysZXcCpdvGf_KTyqtUha0cgwjPUW-U2hQT9YlaCePLjNpKSLHeFY5nFXGQu3k9fqlKtmCMfZonogmP8bMUIq_rshXmGQnP3iBahKF5VR9uV-hTn-angS/s495/mansoura_school.jpg" style="display: block; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="" border="0" data-original-height="342" data-original-width="495" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKemsDexMRiJ_1nG0hpHZ0J-Xn4ODO4UyPm_wQ7KsPekfgk-v9o9xNrjSu2f2GGMnv4RHiysZXcCpdvGf_KTyqtUha0cgwjPUW-U2hQT9YlaCePLjNpKSLHeFY5nFXGQu3k9fqlKtmCMfZonogmP8bMUIq_rshXmGQnP3iBahKF5VR9uV-hTn-angS/s320/mansoura_school.jpg" width="320" /></a></div></td><td><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-fDffsM_9xiSQQvhc-KYa7XdqN5eHU9Z9P0_D3TuiBmRfJ3IviIfW_GfC6nEsZavDCow0fReWkdMpdf_2cWULnNE7xgtCvUIUcAdT7REexhqFVEAmfH8CugNp7mAppyekeRrI0FTze7X3uhH2Z-HB8BR5mwJJa-twFtd9UBSnVwq4JaeOENXNe0h6/s636/small_boat_at_niles.jpg" style="display: block; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="" border="0" data-original-height="391" data-original-width="636" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-fDffsM_9xiSQQvhc-KYa7XdqN5eHU9Z9P0_D3TuiBmRfJ3IviIfW_GfC6nEsZavDCow0fReWkdMpdf_2cWULnNE7xgtCvUIUcAdT7REexhqFVEAmfH8CugNp7mAppyekeRrI0FTze7X3uhH2Z-HB8BR5mwJJa-twFtd9UBSnVwq4JaeOENXNe0h6/s320/small_boat_at_niles.jpg" width="320" /></a></div></td><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiV4H8q_0vjVK6pFKJGvn19s_bK8ed81cAjHayCR5Y_R6y_7pjej_9gNy6xWu8KJbaEvccrsYROTtVmdxfaEOFdF-tYh5vANwu50zib_9gtLFKgr7My_9SABTy-nSJILD9Siif0hEpvX6a6cmma4UnuLgGrgMNa_ghJGDmCYlRDtPbqx_AwJU9zgJjg/s360/olympia_karagiorga.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="360" data-original-width="360" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiV4H8q_0vjVK6pFKJGvn19s_bK8ed81cAjHayCR5Y_R6y_7pjej_9gNy6xWu8KJbaEvccrsYROTtVmdxfaEOFdF-tYh5vANwu50zib_9gtLFKgr7My_9SABTy-nSJILD9Siif0hEpvX6a6cmma4UnuLgGrgMNa_ghJGDmCYlRDtPbqx_AwJU9zgJjg/s320/olympia_karagiorga.jpg" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ελληνικό Εκπαιδευτήριο Μανσούρας<br /></td><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Βαρκάδα Ελλήνων μαθητών στο Νείλο</td><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ολυμπία (Μπίτσα) Καράγιωργα</td></tr></tbody></table><blockquote>Ο Νείλος ποτέ δεν έπαψε να κυλάει μέσα μου —Ολυμπία Καράγιωργα, συγγραφεύς, ποιήτρια</blockquote><p>Η Αίγυπτος είχε μεγάλη Ελληνική παροικία. Από εκεί κατάγονταν αρκετοί ευεργέτες του Έθνους όπως π.χ. ο Εμμανουήλ Μπενάκης - εκ των πρώτων χρηματοδοτών της Εθνικής Πινακοθήκης. Οι πλούσιοι συνυπήρχαν με τους φτωχούς και η αλληλεγγύη ήταν διαδεδομένη στην κοινωνία των Αιγυπτιωτών Ελλήνων. Στην καρδιά του Δέλτα του Νείλου, η πόλις αυτή άκμασε από τη δραστηριότητα Ελλήνων που πήγαν εκεί να βρουν μια καλύτερη μοίρα κάτω απ' τον ήλιο.<br /></p><p>Το βιβλίο "<i>Αίγυπτος, Μανσούρα και η εκεί Ελληνική ζωή μας</i>" της Ολυμπίας Καράγιωργα, εξεδόθη υπό την Αιγίδα του "Κέντρου Ελληνικής Παράδοσης" και είναι ένα ακόμη βιβλίο της σειράς "Αναμνήσεις από την Αίγυπτο".</p><p>Η συγγραφεύς <i>Ολυμπία Καράγιωργα</i> - η "Μπίτσα" μας, όπως την αποκαλούσαν οι συντοπίτες της, γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια το 1934, - κόρη του εκ Πελοποννήσου μετοίκου Αθανασίου Καράγιωργα, μεγάλωσε στη Μανσούρα και αποφοίτησε από τα ονομαστά <a href="http://www.mansouraglafka.gr/" rel="nofollow" target="_blank">Ελληνικά Εκπαιδευτήρια</a>, τα οποία πιστώνει για τις γερές βάσεις τής μόρφωσής της - όπως το λέει η ίδια: "Τις μελέτες αλλά κυρίως τις μεταφράσεις που έκανα και την ποιότητα της γλώσσας που χρησιμοποίησα, τις οφείλω απολύτως στον θησαυρό που μας πρόσφεραν τα σχολεία μας της Μανσούρας."</p><h3 style="color: #ff00fe; font-family: Oxygen;">Ελληνική παροικία - Μανσούρα, Αφήγηση Ολυμπίας Καράγιωργα</h3><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGFI32X2QTKP5Y45zXVt1vqY0a_UtFXqPMyqt3VzqEAdfQkEb3ePriYuNgIDU2l20OmjSQT5Ll3vIH36rV1kgAMNPyiTMNvoTYi4SJ1IBu_pTNcde4zQG5njFCfZjnJD23wNg-C96RK0_jVQjjPJ1T_NwNJfRxjGNsVWGICHkMzlxApLFs3WYLej2x/s508/mansoura_egypt.jpg" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="" border="0" data-original-height="508" data-original-width="462" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGFI32X2QTKP5Y45zXVt1vqY0a_UtFXqPMyqt3VzqEAdfQkEb3ePriYuNgIDU2l20OmjSQT5Ll3vIH36rV1kgAMNPyiTMNvoTYi4SJ1IBu_pTNcde4zQG5njFCfZjnJD23wNg-C96RK0_jVQjjPJ1T_NwNJfRxjGNsVWGICHkMzlxApLFs3WYLej2x/s400/mansoura_egypt.jpg" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ολυμπία Καράγιωργα - "Η Εκεί Ελληνική Ζωή μας"<br /></td></tr></tbody></table><p>"Πιστεύω πως ο Νείλος μας, αυτός που ζήσαμε τα πρώτα δεκαοκτώ χρόνια της ζωής μας στη Μανσούρα, δεν έπαψε ποτέ να κυλάει μέσα μου"…. <br />"Ναι! Η ποίησή μου, το γράψιμό μου, δε θα ήταν αυτό που έγινε, αν μέσα μου δεν είχε περάσει η Μανσούρα – χαρούμενη, νοσταλγική, τρυφερή, με μία ανάλαφρη γοητεία και μία αδιόρατη θλίψη έτσι όπως οι δύο πολιτισμοί, οι δύο τρόποι ζωής, ο Ελληνικός και ο Αιγυπτιακός, σμίγαν και χώριζαν κάθε στιγμή".</p><p></p><h3 style="color: #ff00fe; font-family: Oxygen;">Ελληνική παροικία - Οι Έλληνες Αιγυπτιώτες</h3>
<div style="border-top: 1px dashed maroon; height: 380px; overflow: hidden; padding-top: 10px; text-align: center;"><p align="left" style="color: #ff00fe; font-family: Roboto Condensed; font-size: large;">Νείλος - Ηλιοβασίλεμα στη Μανσούρα</p><p><a href="https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Flickr_-_HuTect_ShOts_-_When_The_Sun_Closes_Her_Eye_on_The_Nile_River_-_El.Mansoura_-_Egypt_-_28_07_2010.jpg#/media/Αρχείο:Flickr_-_HuTect_ShOts_-_When_The_Sun_Closes_Her_Eye_on_The_Nile_River_-_El.Mansoura_-_Egypt_-_28_07_2010.jpg" target="_blank"><img alt="Flickr - HuTect ShOts - When The Sun Closes Her Eye on The Nile River - El.Mansoura - Egypt - 28 07 2010.jpg" height="401" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/3/3b/Flickr_-_HuTect_ShOts_-_When_The_Sun_Closes_Her_Eye_on_The_Nile_River_-_El.Mansoura_-_Egypt_-_28_07_2010.jpg" width="640" /></a><br />Του <a rel="nofollow" class="external text" href="https://www.flickr.com/photos/49202046@N06">Ahmed Al.Badawy</a> from Cairo, Egypt - <a rel="nofollow" class="external text" href="https://www.flickr.com/photos/ahmedalbadawyshots/4867277500/">When The Sun Closes Her Eye on The Nile River / El.Mansoura / Egypt - 28 07 2010</a>, <a href="https://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.0" target="_blank" title="Creative Commons Attribution-Share Alike 2.0">CC BY-SA 2.0</a>, <a href="https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=11179372" target="_blank">Σύνδεσμος</a></p></div><p>Οι σύγχρονοι Αιγυπτιώτες για εκατό και πλέον χρόνια απολάμβαναν μεγάλη οικονομική και πολιτική ισχύ ενώ έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στον εκσυγχρονισμό και την εκκοσμίκευση της χώρας. Ο πληθυσμός και η αίγλη της κοινότητας αποκορυφώθηκε περίπου το 1940, όποτε και αριθμούσε γύρω στα 250.000 άτομα. Η έλευση του καθεστώτος Νάσερ το 1953 και οι αντιδυτικές μεταρρυθμίσεις που εφάρμοσε ήταν καταστροφικές για τους Αιγυπτιώτες και τους ανάγκασε να εγκαταλείψουν τη χώρα. Σήμερα η κοινότητα αριθμεί γύρω στα 9.000 μέλη, συγκεντρωμένα κυρίως στην Αλεξάνδρεια και το Κάιρο. Πέρα από τις Ελληνικές κοινότητες της Αλεξάνδρειας και του Καΐρου υπήρχαν και οι παρακάτω σημαντικές αριθμητικά Ελληνικές κοινότητες:</p>
<ul style="text-align: left;" type="circle"><li><b>Μανσούρα</b>, ιδρύθηκε το 1860 - Al-manṣūrah αραβικά, (120χλμ ΒΑ του Καϊρου στην περιοχή του ανατολικό άκρου της Νταμιέτας (Damiette) του Νείλου /Δέλτα Νείλου). Η Μανσούρα είχε μια ακμάζουσα ελληνική κοινότητα - από 250.000 πληθυσμό το 1940, μέχρι την περίοδο που ανέλαβε ο Νάσερ, όταν πολλοί εξαναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα - παραμένοντας εκεί περίπου 9.000 σήμερα. Πολλά από τα παλαιότερα και καλύτερα καταστήματα και επιχειρήσεις της περιοχής εξακολουθούν να κρατούν τα αρχικά ελληνικά τους ονόματα. Το πρώτο παλαιό αγγλικό σχολείο της πόλης ιδρύθηκε στο σημείο που βρισκόταν το παλιό ελληνικό σχολείο στην περιοχή Τοριέλ, μία από τις παραδοσιακές, σχετικά ευημερούσες συνοικίες της πόλης.</li><li>Πορτ Σάιντ, ιδρύθηκε το 1870.</li><li>Ζαγκαζίγκ, ιδρύθηκε το 1870</li><li>Τάντα, ιδρύθηκε το 1880</li><li>Σουέζ, ιδρύθηκε το 1888.</li></ul><p>Έλληνες εξ Αιγύπτου υπήρξαν λογοτέχνες, ευεργέτες, επιχειρηματίες. Εξ αυτών αναφέρουμε τα ονόματα των <b>Ευεργετών</b></p><ul style="text-align: left;" type="circle"><li>Εμμανουήλ (εκ των βασικών χορηγών της Εθνικής Πινακοθήκης) & Αντώνιος Μπενάκης (υιός, ιδρυτής του Μουσείου Μπενάκη)<br /></li><li>Μιχαήλ & Ελένη Τοσίτσα (σύζυγος)<br /></li><li>Γεώργιος Αβέρωφ</li><li>Πηνελόπη Δέλτα</li><li>Βασίλης Σιβιτανίδης ιδρυτής της Σιβιτανιδείου Τεχνικής Σχολής στην Καλλιθέα<br /></li><li>Κωνσταντίνος Χωρέμης —καθώς και των καλλιτεχνών <b>Λογοτεχνών</b></li><ul><li>Κωνσταντίνος Καβάφης (ποιητής /Αλεξάνδρεια)<br /></li><li>Πηνελόπη Δέλτα 1874~1941 (συγγραφεύς ("Στα μυστικά του Βάλτου", "Ο Τρελαντώνης", "στον Καιρό του Βουλγαροκτόνου", "Ίων Δραγούμης", "Η ζωή του Χριστού") /κόρη Εμμανουήλ Μπενάκη, Βιργινίας Χωρέμη)<br /></li><li>Στρατής Τσίρκας (3λογία "<a href="https://in-silencio.blogspot.com/2021/09/blog-post_27.html" target="_blank">Ακυβέρνητες Πολιτείες</a>", "η Χαμένη Άνοιξη")<br /></li><li>Κωνσταντίνος Παρθενης (ζωγράφος) <br /></li></ul></ul><table align="center" border="0" cellpadding="1" cellspacing="1"><tbody><tr><td><div style="border-top: 1px dashed maroon; padding-top: 20px; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" frameborder="0" height="325" src="https://www.youtube.com/embed/gZcG3cu8fLY" width="600" youtube-src-id="gZcG3cu8fLY"></iframe><br />Mansoura - Άλλοτε Τόπος Ελλήνων</div></td><td valign="top"><div style="border-top: 1px dashed maroon; padding-top: 20px; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" frameborder="0" height="325" src="https://www.youtube.com/embed/Mqz-qNGbnFQ" width="600" youtube-src-id="Mqz-qNGbnFQ"></iframe><br />Ελληνικά Εκπαιδευτήρια Μανσούρας - 1956</div></td></tr></tbody></table>Angeliki Shttp://www.blogger.com/profile/10697183408353813724noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3248038301720807735.post-5057462452892611582022-09-19T10:46:00.018+03:002023-05-11T14:36:48.578+03:00Πολύβιος Δημητρακόπουλος ή Αρκάς<h3 style="color: #ff00fe; font-family: Roboto Condensed;">Δημοσιογράφος - Θεατρικός συγγραφεύς - Ποιητής<br /></h3><table align="center" cellpadding="1" cellspacing="1" class="tr-caption-container" style="border: 1px outset maroon; margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;background-color:RGB(255,245,203);" valign="bottom"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEi3VmTvmcN_o55pwey12WVgOZsUaMwpEusf9J51-GqTo3t7gznQrwelTHf7BYAoM4x3TeXAQciEXWkOIt-qJGmCDS4s-LTy0tk83FYqBrM40_NMtzWBkKyF7fvT5U-S1voASafDgHoDjeTlhQRzalD_iPGndPCt9iFsaHztH_RCMsUJzj8z9dPZSV/s269/dimitrako.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="269" data-original-width="188" height="269" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEi3VmTvmcN_o55pwey12WVgOZsUaMwpEusf9J51-GqTo3t7gznQrwelTHf7BYAoM4x3TeXAQciEXWkOIt-qJGmCDS4s-LTy0tk83FYqBrM40_NMtzWBkKyF7fvT5U-S1voASafDgHoDjeTlhQRzalD_iPGndPCt9iFsaHztH_RCMsUJzj8z9dPZSV/s1600/dimitrako.jpg" width="188" /></a></td><td style="background-color: lavender;" valign="top"><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGxBujWuisYWPiTFs9ExDOuViGqjPyyl1z0AFrQYhGyaixELsG7XKUaUQWc-xVCee5ORmwxY37iS6s86JqnP59mrdEu5ILwstcNy3ppICN9h-RIP6ZtCOQBGq8hECX6ENZEKxO3ea5VncdEcQvOSr3QLESUq3d3hGWrCjV8lN7PgpUVRZRRVio_qs8/s420/POL.DIMITRAKOPOULOS.JPG" style="display: block; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="" border="0" data-original-height="420" data-original-width="283" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGxBujWuisYWPiTFs9ExDOuViGqjPyyl1z0AFrQYhGyaixELsG7XKUaUQWc-xVCee5ORmwxY37iS6s86JqnP59mrdEu5ILwstcNy3ppICN9h-RIP6ZtCOQBGq8hECX6ENZEKxO3ea5VncdEcQvOSr3QLESUq3d3hGWrCjV8lN7PgpUVRZRRVio_qs8/s320/POL.DIMITRAKOPOULOS.JPG" /></a></div></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;background-color:RGB(255,245,203)">Πολύβιος Δημητρακόπουλος <br />(1864 - 1922)</td><td class="tr-caption" style="background-color: lavender; text-align: center;">Πολύβιος Δημητρακόπουλος (1897 /33) <span style="color: red; font-size: x-large;">▪</span> </td></tr></tbody></table><blockquote style="color: #990000; font-family: Roboto Condensed; font-size: medium;">Εάν επιθυμείς την ειρήνη μη χτυπάς το τύμπανο ούτε δύο φορές</blockquote><p>Ο Πολύβιος Δημητρακόπουλος γεννήθηκε σε έναν οικισμό της Κυπαρισσίας (σημερινό χωριό Τερψιθέα Κυπαρισσίας) - αλλά έγινε γνωστή ως γενέτειρα του η Κυπαρισσία, το 1864. Ολοκληρώνοντας τις εγκύκλιες σπουδές του στην Κυπαρισσία, κατατάχθηκε στο στρατό προκειμένου ν΄ ακολουθήσει στρατιωτική καριέρα, κατά επιθυμία του πατέρα του καθώς στην αρχή η οικογένεια του τον προόριζε για τον Στρατιωτικό κλάδο. Όμως,</p><p>Το 1882, ενώ υπηρετεί ως λοχίας στη φρουρά του Ναυπλίου γράφει την πρώτη του κωμωδία
την οποία δύο χρόνια αργότερα ανέβασε σε θεατρική σκηνή, που όμως δεν ολοκληρώθηκε λόγω πυρκαγιάς που ξέσπασε στη σκηνή κατά τη δεύτερη πράξη του έργου, χωρίς όμως να συμβεί ατύχημα. Το απρόοπτο αυτό γεγονός που χαρακτηρίστηκε από τους θεατρικούς κύκλους της εποχής ως καλός οιωνός (;), ενεθάρρυναν τον συγγραφέα να επιδοθεί στο θέατρο και να παραιτηθεί από
το στρατό.</p><p>Στις 19 Ιουλίου του 1895 πραγματοποιείται, στην Αθήνα, στο θέατρο Αθήναιον, η πρεμιέρα του πρώτου και σπουδαίου θεατρικού του έργου "<i>Η Μάρκελλα</i>", ένα τετράπρακτο δράμα, υπό τον θίασο Δ. Κοτοπούλη, για το οποίο όλος ο τότε αθηναϊκός τύπος εξέφρασε "ευμενέστατα σχόλια". Με τις παραστάσεις αυτού του έργου, που παρακολούθησαν οι Βασιλείς και πολιτικοί, ξεκίνησε ουσιαστικά η μεγάλη θεατρική συγγραφή του Π. Δημητρακόπουλου μέχρι τον Απρίλιο του 1922 που έγραψε το τελευταίο του έργο "Το Κριτήριον", που ανεβάστηκε στο Δημοτικό Θέατρο Αθηνών, καθ΄ ον χρόνο ο ίδιος χαροπάλευε </p><p>Έγραψε πολλά θεατρικά έργα - μάλιστα ήταν εκ των πρώτων που έγραψαν στο είδος Επιθεώρηση. Εξέδιδε και το εβδομαδιαίο λογοτεχνικό περιοδικό "Πρωτεύουσα" Στα κείμενα του υπέγραφε ως Πολ Αρκάς (Paul Arcas) φιλολογικό ψευδώνυμο. Ήταν από τους ιδρυτές της "Εταιρείας Θεατρικών Συγγραφέων" έχοντας διατελέσει και αντιπρόεδρος της δύο φορές.<br /></p><p>Απεβίωσε στην Αθήνα μετά "μακρότατην, οδυνηρά νόσο" το 1922. Στην κηδεία του παρευρέθησαν οι Πρίγκηπας Νικόλαος, ενώ επικήδειους λόγους εκφώνησαν οι Αλέκος Λιδωρίκης, Ανδρέας Μεταξάς, Δημήτρης Μυράτ.</p><h3 style="color: #ff00fe; font-family: Roboto Condensed;">Συνέγραψε</h3><blockquote style="color: #990000; font-family: Roboto Condensed; font-size: medium;">Α! βοσκοπούλα δώσε μου το ελαφρύ ραβδί αου και κράτα συ το σκήπτρο μου που'ναι χρυσό κι ατίμητο κι απ' τη γαλήνη δώσε μου που έχεις στην ψυχή σου να κλείσω μια φορά κι εγώ το μάτι μου το ακοίμητο —Π. Δημητρακόπουλος, "Ηρωδιάς"</blockquote><ol style="text-align: left;" type="i"><li><b>Δράματα </b>-Τραγωδίες: Ηρωδιάς (τραγικός μονόλογος), Η αιώνια γυναίκα, Βελισάριος, Ειρήνη η Αθηναία, ο Ίκαρος, Ιωάννης Κωλέττης, οι Μυλόπετες, το Ψωμί κ.ά.<br /></li><li><b>Κωμωδίες</b>: Ενοικιάζεται, οι Ζωντοχήρες, τα Κουλουβάχατα κ.ά.</li><li><b>Επιθεωρήσεις</b>: η Μαντάμ Μαίρη, τα Παναθήναια, η Ρωμιοπούλα</li><li><b>Όπερες</b>: Πειρατής, Διδώ<br /></li><li><b>Οπερέτες</b>: Σία κι Αράξαμε, η Κρητικοπούλα<br /></li><li><b>Ποίηση</b>: Εξωτικά Τραγούδια, Σατιρικό<br /></li><li><b>Μυθιστόρημα</b>: Τα άνθη της λεμονιάς, ο Αυτόχειρας, η δούκισσα της Πλακεντίας, Τζένη Θεοτόκη, η Χρυσωμένη λάσπη, η Ζωή του Θανάτου (πνευματισμός)<br /></li><li><b>Δοκίμια</b> - Μελέτες: Το μυστικό της Ζωής, Αι δύο Διαθήκαι (κοινωνιολογία) (η χρυσή διαθήκη, η σιδηρά διαθήκη)<br /></li></ol><p><span style="color: red; font-size: x-large;">▪</span> Ο Πολύβιος Δημητρακόπουλος γ. 1897 Κυπαρισσία (Τερψιθέα) θ. 1922 Αθήνα - κατά το έτος 1897 στο "Ημερολόγιον Σκόκου" Τόμος 12ος</p><div style="border-top: 1px dashed maroon; padding-top: 20px; text-align: center;"><p style="color: #ff00fe; text-align: left;">Οι Ψαράδες - <span style="font-weight: bold; letter-spacing: 2px;">libreto</span> Πολύβιος Δημητρακόπουλος Μουσική: Θεόφραστος Σακελλαρίδης</p><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" frameborder="0" height="325" src="https://www.youtube.com/embed/SnAGUFBsESU" width="600" youtube-src-id="SnAGUFBsESU"></iframe><br />Οι Ψαράδες (Σία κι Αράξαμε) Θεόφραστου Σακελλαρίδη<br /></div>Angeliki Shttp://www.blogger.com/profile/10697183408353813724noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3248038301720807735.post-56335958611822408842022-08-08T16:42:00.017+03:002023-02-15T12:32:19.934+02:00Πτέρη - Καλοκαίρι στο βουνό<h3 style="color: #ff00fe; font-family: Oxygen;">Και βουνό και θάλασσα...</h3><p></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a class="hoverZoomLink" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXYs_a_8DUBrQRc7XfnFZhauiAyrZsNVerlBb8t-mC1Y324D0dlPmMGVhY0I0Mh3n1XjlsEkErdC_Y0YCyhUuQV2p6lLKScCT-Z3psVD3uWqm5XfpPprLAKAuwdIaHLWcE3XtRrCyWZDK3jVuxy_xZeW9AtZOsMseGCQ3X9B6eGXmc5nOkVcsSe7sh/s2048/297304746_335227225395741_7496454969378474150_n.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXYs_a_8DUBrQRc7XfnFZhauiAyrZsNVerlBb8t-mC1Y324D0dlPmMGVhY0I0Mh3n1XjlsEkErdC_Y0YCyhUuQV2p6lLKScCT-Z3psVD3uWqm5XfpPprLAKAuwdIaHLWcE3XtRrCyWZDK3jVuxy_xZeW9AtZOsMseGCQ3X9B6eGXmc5nOkVcsSe7sh/w400-h300/297304746_335227225395741_7496454969378474150_n.jpg" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Πτέρη Αιγίου - Άποψη από ψηλά</td></tr></tbody></table><br /><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgReif_6iM9iNdrkxXl1Sw0I9i9ks0LKE-ShInFL-QI8nntp_Rb-lBYgDcmpY1ZCOSlcJxdsk9Tg8uv656rBudbuCR1F125vWetywe0FnNJREM-C6pivNKS-zp5TD8zHCHMUc07B_ON1r0WMkbJTpGHi-UD0xNvpS1MvNtnJOhKpYgLt1fCt34x7tHc/s2048/297156731_7766048283469423_4525703641099235070_n.jpg" style="display: block; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="" border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgReif_6iM9iNdrkxXl1Sw0I9i9ks0LKE-ShInFL-QI8nntp_Rb-lBYgDcmpY1ZCOSlcJxdsk9Tg8uv656rBudbuCR1F125vWetywe0FnNJREM-C6pivNKS-zp5TD8zHCHMUc07B_ON1r0WMkbJTpGHi-UD0xNvpS1MvNtnJOhKpYgLt1fCt34x7tHc/s400/297156731_7766048283469423_4525703641099235070_n.jpg" width="400" /></a></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a class="hoverZoomLink" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg21Qcxd-vj4JhzqVEHdii-_2xDFHaXPe4SEMpe090dlajnMmKVkmfgXaRKNI4BBRwq09xowhGpCTn_BNNNcnquw9qi3bLrvc3-VSGgNjjkbMTfg_fnYDQm6WNlOHRlnDAEVyHBD3p7r2zWL2Ds6EbO9Nal6g1i50cZxttWoCHQ-OnA-YZ3AhvRhpSw/s2048/297687366_362343629406641_8559915309664215536_n.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg21Qcxd-vj4JhzqVEHdii-_2xDFHaXPe4SEMpe090dlajnMmKVkmfgXaRKNI4BBRwq09xowhGpCTn_BNNNcnquw9qi3bLrvc3-VSGgNjjkbMTfg_fnYDQm6WNlOHRlnDAEVyHBD3p7r2zWL2Ds6EbO9Nal6g1i50cZxttWoCHQ-OnA-YZ3AhvRhpSw/w400-h300/297687366_362343629406641_8559915309664215536_n.jpg" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Πτέρη Αιγίου - Παραδοσιακή οικία - Σκάλα με λυχνάρια<br /></td></tr></tbody></table><p>Η Πτέρη (παλιά ονομασία Φτέρη γιατί φυτρώνουν πολλές φτέρες στις πλαγιές αυτού του όρους της οροσειράς του Ερυμάνθου), είναι χωριό της Αχαϊας του Δήμου Αιγιαλειας. Από την εποχή της Τουρκοκρατίας ονομαζόταν Τσαπαγιά από κάποιον Τσαπά - Αγά της περιοχής.<br /></p><p><b>ΠΤΕΡΗ ΑΧΑΪΑΣ</b> - Βρίσκεται στην περιφέρεια Δυτικής
Ελλάδας και πιο συγκεκριμένα στην περιφερειακή ενότητα ΑΧΑΪΑΣ. Ανηκει
στον δήμο ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ (Τοπική Κοινότητα Πτέρης, δημοτική κοινότητα
ΑΙΓΙΟΥ). <br /> Η επίσημη ονομασία είναι η Πτέρη και έδρα του δήμου το Αίγιο. Παλαιότερα με το σχέδιο Καποδίστριας ανήκε στο δήμο ΑΙΓΙΟΥ.<br />
Εως και το 2010, χρονιά κατά την οποία η διοικητική διαίρεση της
Ελλάδας διαμορφώθηκε σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης ανήκε στο Δήμο
ΑΙΓΙΟΥ του νομού ΑΧΑΪΑΣ<br /> Γεωγραφικά ανήκει στο γεωγραφικό διαμέρισμα Πελοπόννησος, έχει υψόμετρο 1 105 μέτρα. Οι μόνιμοι κάτοικοι του χωριού ανέρχονται στους 61. Ασχολίες κατοίκων: ελιές, οπωροκηπευτικά, μελισσοκομία (μέλι Ερυμάνθου - περισσότερα <a href="https://melierymanthos.wordpress.com/" rel="nofollow" target="_blank">εδώ</a>).<br /></p><p>Μια ιδανική πρόταση για όσους αγαπούν και το βουνό και τη θάλασσα. Μπορούν να τα συνδυάσουν και τα δύο καθ' ότι το Αίγιο απέχει <b>μόνο</b> 20 χλμ από τη Πτέρη όπου θα μπορούν το μεσημέρι να απολαύσουν το μπάνιο τους και το βράδυ το φαγητό ή καφέ ή ποτό, στα κεντράκια της παραλίας του Αιγίου. <br /></p><div style="border-top: 1px dashed maroon; padding-top: 20px; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" frameborder="0" height="325" src="https://www.youtube.com/embed/h9lFRDbRoBE" width="600" youtube-src-id="h9lFRDbRoBE"></iframe><br />Ωραία Αιγιώτισσα - Ταινία, τραγούδι (Από την πόρτα σου περνώ ωραία Αιγιώτισσα...) στο 5:31΄<br /></div><img id="hzDownscaled" style="position: absolute; top: -10000px;" /><div id="hzImg" style="background-color: white; border-radius: 3px; border: 1px solid rgb(255, 255, 255); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.33) 3px 3px 9px 5px; cursor: pointer; display: none; left: 122px; line-height: 0; margin: 0px; opacity: 1; overflow: hidden; padding: 2px; pointer-events: none; position: absolute; top: 306px; z-index: 2147483647;"></div><img id="hzDownscaled" style="position: absolute; top: -10000px;" /><img id="hzDownscaled" style="position: absolute; top: -10000px;" /><img id="hzDownscaled" style="position: absolute; top: -10000px;" /><img id="hzDownscaled" style="position: absolute; top: -10000px;" /><img id="hzDownscaled" style="position: absolute; top: -10000px;" /><img id="hzDownscaled" style="position: absolute; top: -10000px;" /><img id="hzDownscaled" style="position: absolute; top: -10000px;" /><img id="hzDownscaled" style="position: absolute; top: -10000px;" /><img id="hzDownscaled" style="position: absolute; top: -10000px;" /><img id="hzDownscaled" style="position: absolute; top: -10000px;" /><img id="hzDownscaled" style="position: absolute; top: -10000px;" /><p></p><img id="hzDownscaled" style="position: absolute; top: -10000px;" /><img id="hzDownscaled" style="position: absolute; top: -10000px;" /><img id="hzDownscaled" style="position: absolute; top: -10000px;" /><img id="hzDownscaled" style="position: absolute; top: -10000px;" /><img id="hzDownscaled" style="position: absolute; top: -10000px;" /><img id="hzDownscaled" style="position: absolute; top: -10000px;" /><img id="hzDownscaled" style="position: absolute; top: -10000px;" /><img id="hzDownscaled" style="position: absolute; top: -10000px;" /><img id="hzDownscaled" style="position: absolute; top: -10000px;" /><img id="hzDownscaled" style="position: absolute; top: -10000px;" /><img id="hzDownscaled" style="position: absolute; top: -10000px;" /><img id="hzDownscaled" style="position: absolute; top: -10000px;" /><img id="hzDownscaled" style="position: absolute; top: -10000px;" /><img id="hzDownscaled" style="position: absolute; top: -10000px;" /><img id="hzDownscaled" style="position: absolute; top: -10000px;" /><img id="hzDownscaled" style="position: absolute; top: -10000px;" />Angeliki Shttp://www.blogger.com/profile/10697183408353813724noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3248038301720807735.post-18416877642903483422022-04-17T09:42:00.002+03:002022-04-17T12:25:37.091+03:00Ολυμπία Καράγιωργα Από τη ζωή μου<h3 style="color: #ff00fe; font-family: Roboto Condensed;">Συνέντευξη της Αιγυπτιώτισσας Ολυμπίας Καράγιωργα</h3><p><i><b>Από τη "Γλαύκα" του Συλλόγου Αποφοίτων Γυμνασίου Μανσούρας Αιγύπτου</b></i></p><table align="center" cellpadding="1" cellspacing="1" class="tr-caption-container" style="border: 1px outset maroon; margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJnEwrooVViEyrbuIAyoS0LiEXBHktQUYxEKswbp-boZbS1oX6vuPg0qOATuXAmOpxgxzMUkIW8D6ElohaUXt-2Z2poUd0hsjK4smWLvFgNZsyALncw66Y8Vxy-PsLqiNQACvB0HYJOKSyd-I2GtnxlXxhmN0R2oiYkV3nd-aQxWsxv4WBSehC6Q96/s564/niles_felouka.jpg" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="" border="0" data-original-height="387" data-original-width="564" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJnEwrooVViEyrbuIAyoS0LiEXBHktQUYxEKswbp-boZbS1oX6vuPg0qOATuXAmOpxgxzMUkIW8D6ElohaUXt-2Z2poUd0hsjK4smWLvFgNZsyALncw66Y8Vxy-PsLqiNQACvB0HYJOKSyd-I2GtnxlXxhmN0R2oiYkV3nd-aQxWsxv4WBSehC6Q96/s320/niles_felouka.jpg" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Νείλος - Φελούκα<br /></td></tr></tbody></table><h4 style="color: #ff00fe; font-family: Roboto Condensed;">Η ζωή στην Αίγυπτο</h4><p>Στην Αίγυπτο υπήρχαν πλούσιοι, μεσαίοι, αλλά και πολλοί φτωχοί. Γι’ αυτό υπήρχαν και φιλόπτωχοι και πολύ οργανωμένη βοήθεια και είναι κάτι συγκινητικό. Ο μεγάλος ευεργέτης Εμμανουήλ Μπενάκης, ανάμεσα σ’ αυτά που είχε προσφέρει, ήταν και ένα πολύ όμορφο κτίριο για να τρώνε τα φτωχά παιδιά δύο φορές την ημέρα. Δηλαδή δεν τα πέταξε σε μία κάμαρα, έπρεπε να είναι ειδικά κτισμένο.<br />Ήταν ωραίος ο χώρος, πήγαιναν και έτρωγαν δύο φορές την ημέρα. Μια φορά, ήμουνα μπροστά, έρχεται ένας συμμαθητής μου και λέει: «Κύριε Θανάση, ο πατέρας με έστειλε - ήταν επτά παιδιά- να σας πω ότι έχουμε να φάμε τρεις μέρες». Του έδωσε ό,τι μπορούσε και όταν έφυγε έφτιαξε με τα χέρια του ένα κουτί και έγραφε πάνω σε τρεις γλώσσες «μια οικογένεια είχε να φάει τρεις μέρες», στα Γαλλικά, στα Ελληνικά και στα Αραβικά. Και όταν γέμισε το κουτί, φώναξε τον συμμαθητή μου και του τα έδωσε. Βοηθούσε συνέχεια.</p><h4 style="color: #ff00fe; font-family: Roboto Condensed;"> Ο πατέρας μου</h4><p>Ο πατέρας ήταν λάτρης της Αρκαδίας. Τραγουδούσε πάρα πολύ όμορφα τα δημοτικά τραγούδια, προπαντός το «Χάραξε η αυγή, πήρε το μεσημέρι, τώρα<br />οι πέρδικες, τώρα οι πέρδικες αχνολαλούν και λένε, ξύπνα αφέντη μου και<br />αγκάλιασε κορμί κυπαρισσένιο, άσπρο λαιμό». ΄Ηταν μέσα του και χόρευε εξαιρετικά. Όταν θέλανε να στρωθεί ο χορός, φωνάζανε τον Καράγιωργα τον Θανάση, ήταν ο πρώτος του χορού. Δηλαδή σ’ όλη την πορεία του στην Αίγυπτο έμεινε αφάνταστα Έλληνας και ελληνικός.<br />Ο πατέρας είχε και την αυλή του, είχε αυλικούς γύρω, τον θαυμάζανε, ήταν ωραίος ο πατέρας, ήταν λόγιος. Ξεκίνησα τη μόρφωσή μου από τη βιβλιοθήκη του πατέρα και σε ηλικία 18-19 χρονών είχα διαβάσει όλα τα κλασικά στα Γαλλικά από μία εκδοτική σειρά Librairie Nelson. Διάβασα όλα τα μεγάλα μυθιστορήματα.<br /></p><h4 style="color: #ff00fe; font-family: Roboto Condensed;">Το Σχολείο στη Μανσούρα</h4><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUau4pndy4CdCudzWgm7wqZecNpOWlcBsJ5WklkRWrXkSp1q1j_jiWvfTBeZqRJ_i2VhBrDNIAqtPEQGWsk6NgYDNtVjExoIm4GdK_Uy6j2oMTihd-1zwCEg5O3ryOW0nJCSgdRyhvh4tW68_F_1t_7XC3rCLqOS8P30zbMzXniNDWJ81-C3yeORC5/s809/mansoura_glafka.jpg" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" width="320" data-original-height="468" data-original-width="809" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUau4pndy4CdCudzWgm7wqZecNpOWlcBsJ5WklkRWrXkSp1q1j_jiWvfTBeZqRJ_i2VhBrDNIAqtPEQGWsk6NgYDNtVjExoIm4GdK_Uy6j2oMTihd-1zwCEg5O3ryOW0nJCSgdRyhvh4tW68_F_1t_7XC3rCLqOS8P30zbMzXniNDWJ81-C3yeORC5/s320/mansoura_glafka.jpg"/></a></div><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXPn5qeOzs1Pq3dMoSSCsccZL0_6yiqPEM8Czk_OmfoNLSt_D8uhu1lqLzmAzIusv3M40aWtvSRl-OSnJFs3mk_aF8ktJ8IAahdX3ktJscdvBBBWzfIloTToFoC_RbfH9g3siRADC1E3YkDjeQlbdPKa_fXvOQlUhAlnYZnxtfN6DsH7o_3IVk4Qy4/s803/mansoura_glafka_schooll_bus.jpg" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" width="320" data-original-height="531" data-original-width="803" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXPn5qeOzs1Pq3dMoSSCsccZL0_6yiqPEM8Czk_OmfoNLSt_D8uhu1lqLzmAzIusv3M40aWtvSRl-OSnJFs3mk_aF8ktJ8IAahdX3ktJscdvBBBWzfIloTToFoC_RbfH9g3siRADC1E3YkDjeQlbdPKa_fXvOQlUhAlnYZnxtfN6DsH7o_3IVk4Qy4/s320/mansoura_glafka_schooll_bus.jpg"/></a></div><p>Τελείωσα το σχολείο το ‘52. Μέχρι που έφυγα εγώ δεν ήταν υποχρεωτική η<br />αιγυπτιακή γλώσσα. Απορώ. Κάναμε, τα κορίτσια, τρεις ώρες την εβδομάδα εργόχειρο για την προίκα μας και τα αγόρια εκείνη την ώρα κάνανε Αραβικά. Τα αγόρια ξέρανε καλά Αραβικά και δεν μπορώ να καταλάβω πώς, με δύο ώρες την εβδομάδα Αραβικά από την πρώτη Γυμνασίου έως την έκτη, δεν μάθαμε τη γλώσσα τα κορίτσια. Θυμάμαι, στην τελευταία τάξη που είχαμε εξετάσεις, ο γλυκύτατος καθηγητής μας, μάς έβαλε στον πίνακα να κάνουμε πρόταση με δέκα λέξεις. Και τι έκανα εγώ; ΄Ηξερα να γράφω τη λέξη αχέμπ, αγαπώ. Και βάζω αχέμπ Ελλάδα, αχέμπ το τρένο, αχέμπ την κουζίνα. Και έρχεται και λέει: «Καράγιωργα, αγαπάς τα πάντα εσύ».</p><h4 style="color: #ff00fe; font-family: Roboto Condensed;">Μια μέρα σχολική</h4><p>Φτάναμε στις οκτώ. Μετά οι ποδιές. Ένα μπλε, όχι μπλε σκούρο, μπλε δυνατό, γαλάζιο, ωραίο. Με δύο γιακάδες, δύο πιέτες από πάνω έως κάτω γιακαδάκι, με δύο άσπρα σειρίτια.<br />Αλλοίμονο αν ήταν η ποδιά μισό πόντο πάνω από το γόνατο. Φώναζε η κυρία:<br />«Έλα εδώ εσύ. Αύριο θα το έχεις κατεβάσει δύο πόντους και χαιρετισμούς στη μαμά σου». Πάρα πολύ αυστηρά, αλλά ήταν ένα θέαμα εξαιρετικό. ΄Εβλεπες μια τελειότητα και, χωρίς να το καταλάβουμε, το γλεντούσαμε και εμείς, γιατί ήταν κάτι ωραίο.</p><img id="hzDownscaled" style="position: absolute; top: -10000px;" />Angeliki Shttp://www.blogger.com/profile/10697183408353813724noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3248038301720807735.post-53119061902729829952022-04-15T18:20:00.011+03:002024-02-24T20:34:30.036+02:00Η δική μας Ολυμπία<h3 style="color: #ff00fe; font-family: Roboto Condensed;">Από την Αίγυπτο - στη Λέρο</h3><table align="center" border="0" cellpadding="1" cellspacing="1" style="border: 1px outset maroon;"><tbody><tr><td><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsYht8wvTdMFw2sAt_GdVf3vBmOvCO_g4F4p5JtqrmF6VY47eNc3Y6IZpvbzqvo0EfyOjtzx7GrUlSBczz8rShuVL5O4SM5NC7Rvz1M09pHxR4_ObZ2o8BrO54Nf0jH0Z2G9puIdrib7QQ9UcyBai-Mt-hs1SiBx-9X5bd7B3X3UyUk64xFYeM2JRF/s552/olympia_karagiorga_b.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="552" data-original-width="384" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsYht8wvTdMFw2sAt_GdVf3vBmOvCO_g4F4p5JtqrmF6VY47eNc3Y6IZpvbzqvo0EfyOjtzx7GrUlSBczz8rShuVL5O4SM5NC7Rvz1M09pHxR4_ObZ2o8BrO54Nf0jH0Z2G9puIdrib7QQ9UcyBai-Mt-hs1SiBx-9X5bd7B3X3UyUk64xFYeM2JRF/s320/olympia_karagiorga_b.jpg" width="223" /></a></div></td><td><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEksToC1frD8JyHEbXQWFmRWjAIMefFconI-MmnogW5ZEeT-kz6jRoTxTGVrxramFphIpwaPLz_ShXhYZejSTeybJchONWND_2y_ofO0samoB_yxNi7JZrPuOf0zhkUHoo5_Ou9GkCbbVaQJB93HoCWWK_aeCz7aLOEDQ1hY0ACnfck0fyqHH1p0hH/s360/olympia_karagiorga.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="360" data-original-width="360" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEksToC1frD8JyHEbXQWFmRWjAIMefFconI-MmnogW5ZEeT-kz6jRoTxTGVrxramFphIpwaPLz_ShXhYZejSTeybJchONWND_2y_ofO0samoB_yxNi7JZrPuOf0zhkUHoo5_Ou9GkCbbVaQJB93HoCWWK_aeCz7aLOEDQ1hY0ACnfck0fyqHH1p0hH/s320/olympia_karagiorga.jpg" width="320" /></a></div></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ολυμπία Καράγιωργα - Ποιήτρια<br /></td><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ολυμπία Καράγιωργα</td></tr></tbody></table><p>"Ο πατέρας μου Αθανάσιος Καράγιωργας που γεννήθηκε στο <b>Ροεινό</b> Αρκαδίας τέλειωσε το σχολαρχείο στην Τρίπολη, που εκείνη την εποχή ήταν Πανεπιστήμιο. Τότε ο πλούσιος αδελφός της γιαγιάς μου της Ολυμπιάδας, που ήταν διευθυντής σε μια πλούσια βαμβακοβιομηχανία στην Αίγυπτο, κάλεσε τον πατέρα μου να πάει να εργαστεί εκεί. Και όταν πήγε στον διευθυντή του σχολαρχείου να του το πει, είπε ο διευθυντής "Μη μας τον πάρετε τον Καράγιωργα. Εμείς θα τον σπουδάσουμε, είναι εξαιρετικός φιλόλογος, πρέπει να γίνει καθηγητής". Περισσότερα <a href="https://kepeme.blogspot.com/2022/04/blog-post_17.html">εδώ</a><br /></p><p></p><p dir="rtl" style="text-align: right;">Από Συνέντευξη της <i><b>Ολυμπίας Καράγιωργα</b></i> 2015 <span style="color: red; font-size: xx-large;">↑</span> κατά την επιστροφή της από τη Λέρο όπου ζει</p><p>Η ποιήτρια Ολυμπία Καράγιωργα είναι Αιγυπτιώτισσα. Γεννήθηκε στην
Αλεξάνδρεια τον Οκτώβρη του 1934 και σπούδασε στα “Ελληνικά
Εκπαιδευτήρια Μανσούρας”. Μια πόλη νοσταλγική του 1221 πλάι στο Νείλο.
Ήδη ένα ποιητικό ξεκίνημα. Το 1956 ολοκληρώνει τις σπουδές στην
Κοινωνιολογία στο “Αμερικάνικο Πανεπιστήμιο του Καΐρου”, (AKC) – B.A.
Sociology, Honours. To 1957 με τη “Standard International Fellowship”
φεύγει στην Αμερική όπου σπουδάζει στο Πανεπιστήμιο του Stanford – Μ.Α.
“Creation Writing” και “English and American Literature”. Το φθινόπωρο
του 1969 φτάνει στην Ελλάδα όπου σπουδάζει θέατρο με τον ιδιαίτερο
δάσκαλο Χρήστο Βαχλιώτη (μέθοδος Stanislavsky), κι αρχίζει να σμίγει με
τους συγγραφείς και ποιητές που θα ξεκινήσουν τη γενιά του ’60. Τα
τελευταία χρόνια ζει στη Λέρο στο προγονικό σπίτι της μητέρας της Σοφίας
Αγγέλου μπροστά στη θάλασσα.</p><h3 style="color: #ff00fe; font-family: Roboto Condensed;">Απόσπασμα από τη βιογραφία Nijinsky</h3><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFO78OU3r0lCNceT8pimryItBdZJzhiFvczFROiPwaGc0lUXq2kOXura8867T5GlHI9QAB692rH18XDRCw7VvsO5TGMZcD9psaDT-eqBkmm5cBT6pOCTH0lR8AZkHbC5ABs3nqyjemu444uXAUhZ8xqHlfc-wT086u6caGsI0RjNWhyhwXDeoljnjt/s520/niijinsky.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="520" data-original-width="360" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFO78OU3r0lCNceT8pimryItBdZJzhiFvczFROiPwaGc0lUXq2kOXura8867T5GlHI9QAB692rH18XDRCw7VvsO5TGMZcD9psaDT-eqBkmm5cBT6pOCTH0lR8AZkHbC5ABs3nqyjemu444uXAUhZ8xqHlfc-wT086u6caGsI0RjNWhyhwXDeoljnjt/s320/niijinsky.jpg" width="222" /></a></div><br /><i><b>Nijinsky</b></i> Ημερολόγια, Μαρτυρίες - Η ζωή και ο θάνατος του - <b>Ολυμπία Καράγιωργα</b><p></p><p>“Το θέμα
και το θέαμα του Κόσμου…” </p><p>“Το 1918 σε στενό κύκλο, ο Nijinsky χόρεψε.
Χάραξε ένα μεγάλο μαύρο σταυρό στο πάτωμα και χόρεψε. Πριν χορέψει είπε:
“Τώρα θα σας χορέψω τον πόλεμο. Τον πόλεμο που δεν εμποδίσατε και για
τον οποίο είστε υπεύθυνοι!” Αυτοί που τον είδαν εκείνο το βράδυ
φοβήθηκαν. Είμαι σίγουρη πως δεν θα είπαν τίποτα για… τεχνική. Τους είχε
καθηλώσει το νόημα.” </p><p>“Ο Nijinsky ήταν μεγάλος καλλιτέχνης. Αληθινός
καλλιτέχνης. Και μεγάλος, αληθινός καλλιτέχνης είναι εκείνος που τον
συγκλονίζει το θέαμα και το θέμα της Ζωής. Το θέαμα και το θέμα της Γης,
το θέαμα και το θέμα του Κόσμου, το θέαμα και το θέμα της απύθμενης,
χιλιοπέταλης Ψυχής του Ανθρώπου, κι αυτό εκφράζει με τον απόλυτο έλεγχο
της τεχνικής του. Κι όταν αυτό το θαύμα “συμβεί”, δε σβήνει. Ταξιδεύει.”
(Ολυμπία Καράγιωργα, Επίλογος στην Πρώτη Έκδοση, 1981)</p><p dir="rtl" style="text-align: right;">Περισσότερα για Νιζίνσκι <a href="https://overseamoon.blogspot.com/2022/04/vaslav-nijinsky.html" target="_blank">εδω</a> & <a href="http://www.magikokouti.gr/sef-tetradio_nizinsky.htm" target="_blank">εδώ</a> 👉</p><p><span style="color: #ff00fe; font-family: Dancing Script; font-size: xx-large;">Farewell</span> Αποχαιρετισμός παντοτινός στην Ολυμπία Καράγιωργα έφυγε από τη ζωή τον Δεκέμβρη του 2023 από την αγαπημένη της Λέρο...</p><img id="hzDownscaled" style="position: absolute; top: -10000px;" /><img id="hzDownscaled" style="position: absolute; top: -10000px;" /><img id="hzDownscaled" style="position: absolute; top: -10000px;" /><img id="hzDownscaled" style="position: absolute; top: -10000px;" /><img id="hzDownscaled" style="position: absolute; top: -10000px;" />Angeliki Shttp://www.blogger.com/profile/10697183408353813724noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3248038301720807735.post-73878488695827215512021-11-23T10:50:00.021+02:002023-05-11T13:34:35.345+03:00Η γενιά του 1880 στη ζωγραφική<h3 style="color: #ff00fe; font-family: "Roboto Condensed";">Γεώργιος Ροϊλός - Ζωγράφος των "Παρνασσιστών" ποιητών</h3><table align="center" border="0" cellpadding="1" cellspacing="1" style="border: 1px outset maroon;"><tbody><tr><td><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhm2OfvGzjCS-R2hrz3IqO36WxfizzVs-qF55qwyW5NM8IisFjTTqczWZe9UpkzWUJmV9gEQzslBdALiJ0Ri8kp_0zkBiyjCKdCUkCMaR3qQe5Hyut027G9Pslts0M53ujV876cpSz6zFQ/s640/roilos_palamas_orig.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Ο Παλαμάς και οι ομότεχνοι του - Γεώργιος Ροϊλός" border="0" data-original-height="456" data-original-width="640" height="228" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhm2OfvGzjCS-R2hrz3IqO36WxfizzVs-qF55qwyW5NM8IisFjTTqczWZe9UpkzWUJmV9gEQzslBdALiJ0Ri8kp_0zkBiyjCKdCUkCMaR3qQe5Hyut027G9Pslts0M53ujV876cpSz6zFQ/s320/roilos_palamas_orig.jpg" width="320" /></a></div></td><td style="background-color: lavender;"><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/43/Self-portrait%2C_Geogios_Roilos.jpg/220px-Self-portrait%2C_Geogios_Roilos.jpg" style="display: block; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="Γεώργιος Ροϊλός - Αυτοπροσωπογραφία" border="0" data-original-height="259" data-original-width="220" height="320" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/43/Self-portrait%2C_Geogios_Roilos.jpg/220px-Self-portrait%2C_Geogios_Roilos.jpg" /></a></div></td><td><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCcqnrbI85arEgueHT4Nj6da-jiDoNbq9S1QImM-OREGyDh6eyXkBJf-D05oLy0hBwxK_Ufm7ISaHKh_xMZLSdzfUvZQwjkpxlBlpgfk4FxaOv2TyqKiJnNFXZJQowJNuVlK9esZHlwj8/s494/roilos_palamas.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Γεώργιος Ροϊλός - Ο Παλαμάς και οι σύγχρονοι του" border="0" data-original-height="353" data-original-width="494" height="229" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCcqnrbI85arEgueHT4Nj6da-jiDoNbq9S1QImM-OREGyDh6eyXkBJf-D05oLy0hBwxK_Ufm7ISaHKh_xMZLSdzfUvZQwjkpxlBlpgfk4FxaOv2TyqKiJnNFXZJQowJNuVlK9esZHlwj8/s320/roilos_palamas.jpg" width="320" /></a></div></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Γεώργιος Ροϊλός - Ο Παλαμάς με την ομάδα των 6 <span style="color: red; font-size: x-large;">▪</span></td><td class="tr-caption" style="background-color: lavender; text-align: center;">Γεώργιος Ροϊλός Αυτοπροσωπογραφία</td><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Γεώργιος Ροϊλός - Ο <a href="http://magikokouti.gr/palamas.htm" target="_blank">Παλαμάς</a> και οι σύγχρονοι του μεγάλοι ποιητές<br /></td></tr></tbody></table><p>Ο <b style="color: #990000; font-style: oblique; letter-spacing: 2px;">Γεώργιος Ροϊλός</b> (Στεμνίτσα Γορτυνίας, 1867 – Αθήνα, 1928) ήταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ζωγράφους της "Ομάδας του Μονάχου" με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα ιστορικά θέματα και την προσωπογραφία.</p><p> Ως καθηγητής της Ελαιογραφίας στη θέση του Ιακωβίδη από το 1910 παρέκκλινε από τις ακαδημαϊκές τάσεις (ενταγμένες σ΄ένα τυποποιημένο κώδικα προτύπων) ενδιαφερόμενος κυρίως για την ανανέωση της διδασκαλίας με την επιβολή μεγαλύτερης ελευθερίας.</p><p></p><p>Ο Ροϊλός σπούδασε ζωγραφική αρχικά στο Σχολείο των Τεχνών στην Αθήνα, από το 1880 μέχρι το 1887, με δάσκαλο τον Νικηφόρο Λύτρα. Το 1888 /21 ετών, μετέβη με υποτροφία του κληροδοτήματος <b>Κρήτση</b> στο Μόναχο, για να συνεχίσει τις σπουδές του κοντά στον Νικόλαο Γύζη. Το 1890 - μετά δύο έτη, πηγαίνει στο Παρίσι για να ολοκληρώσει τις σπουδές του κοντά στον Μπενζαμέν Κονστάν (Benjamin Constant) και τον Πωλ Λωράνς (Paul Laurence) - μεγάλους ζωγράφους αμφότεροι.</p><p>
Το 1894 επέστρεψε στην Αθήνα και ένα χρόνο αργότερα, ύστερα από το θάνατο του Σπυρίδωνος <b>Προσαλέντη</b>, διορίστηκε καθηγητής στην έδρα Αγαλματογραφίας της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας, για να φύγει κατόπιν το 1903 στο Λονδίνο, όπου έγινε μέλος του εκεί Καλλιτεχνικού Συνδέσμου και στη συνέχεια για άλλα δυο χρόνια στο Λίβερπουλ, όπου εκλέχτηκε μέλος της Ακαδημίας της πόλης και πήρε μέρος σε διάφορες εκθέσεις.</p><p>Επέστρεψε στην Αθήνα ξανά το 1908 και από το 1910 έως το 1927 κατείχε την έδρα Ελαιογραφίας στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Είχε ως ατελιέ, το δεξιό απ' τα δύο περίφημα δίδυμα αντικριστά Πυργόσπιτα της οδού Παυσίλυπου στην Καστέλλα. </p><p>Απεβίωσε το 1928 στην Αθήνα.</p><h3 style="color: #ff00fe; font-family: "Roboto Condensed";">Οι Παρνασσιστές ποιητές</h3><div style="clear: right; float: right;">Στον πίνακα εξ αριστερών προς τα δεξιά</div><table align="center" cellpadding="1" cellspacing="1" class="tr-caption-container" style="border:1px outset lime;margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMxEoY70DtHyjzmiWp0dnznXkusN6RbbPLOIvT3JYOKqipXgB-4lyhp0mX2YejrHHsUqknMjiynL7neywpFrWAFQmWwe8TCiZ2ggvr4YGb-IqLOnH-GNosuM3X_JuqBZdfz8qrJXfY3MuhwRcfDALXscT-8kssLlHaVq_LsHH-l08KgUmrKrORKizB/s494/roilos_palamas.jpg" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="" border="0" data-original-height="353" data-original-width="494" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMxEoY70DtHyjzmiWp0dnznXkusN6RbbPLOIvT3JYOKqipXgB-4lyhp0mX2YejrHHsUqknMjiynL7neywpFrWAFQmWwe8TCiZ2ggvr4YGb-IqLOnH-GNosuM3X_JuqBZdfz8qrJXfY3MuhwRcfDALXscT-8kssLlHaVq_LsHH-l08KgUmrKrORKizB/s400/roilos_palamas.jpg" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Οι Παρνασσιστές ποιητές<br /></td></tr></tbody></table><ol style="text-align: left;" type="i"><li>Γεώργιος Στρατήγης</li><li>Γεώργιος Δροσίνης</li><li>Ιωάννης Πολέμης</li><li>Κωστής Παλαμάς /<a href="http://magikokouti.gr/pala-fotia.htm" target="_blank">Βραδινή Φωτιά</a> <span style="font-size: xx-large;">🌄</span></li><li>Γιώργος Σουρής /<a href="https://overseamoon.blogspot.com/2021/10/blog-post_29.html" target="_blank">Στους Στύλους</a> <span style="color: #ff00fe; font-size: xx-large;">🏛</span></li><li>Αριστομένης Προβελέγγιος</li></ol><p></p><h3 style="color: #ff00fe; font-family: "Roboto Condensed";">Τρεις πολεμκής θεματογραφίας ζωγράφοι</h3><p>Στους πίνακές του απεικόνισε ποικίλα θέματα: πολεμικά από τον <i>Ελληνοτουρκικό πόλεμο</i> του 1897 και τους <i>Βαλκανικούς πολέμους</i> 1912–13 —πρωτοπόρος στο είδος αυτό μαζί με τους Βασίλειο Χατζή που στρατεύθηκε στο αντιτορπιλικό "Έλλη" και Θάλεια Φλωρά-Καραβία), ιστορικά, πορτρέτα, τοπία, κ.α. </p><p><span style="color: red; font-size: x-large;">▪</span> Ελαιογραφία Κωστής Παλαμάς - Γεώργιος Ροϊλός (Στεμνίτσα Αρκαδίας 1867 - Αθήνα 1928) <a href="http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/" title="Creative Commons Attribution-Share Alike 3.0">CC BY-SA 3.0</a>, <a href="https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=1577493" target="_blank">Σύνδεσμος</a></p><div style="border-top: 1px dashed maroon; padding-top: 20px; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" frameborder="0" height="325" src="https://www.youtube.com/embed/Mw7q6Pb-U-E" width="600" youtube-src-id="Mw7q6Pb-U-E"></iframe><br />Τώνης Μαρούδας - Η Παλιά Αθήνα</div>Angeliki Shttp://www.blogger.com/profile/10697183408353813724noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3248038301720807735.post-57361564894047584642021-10-09T08:36:00.004+03:002021-10-09T08:40:48.011+03:00Καρύταινα<h3 style="color: #990000; font-family: Roboto Condensed;">Καρύταινα κάστρο του Μοριά</h3><p></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5_SAVaKMGHXreaIylNMyg2ndNv9JOIVnFkl283XOtr1Qm-8oVmhVnkha_LPYPa4WP9Sl_nKr0hcrTmiTZNbZCcvJL7Q7RczvJyfyffy73niBIxTlCF8J8qOqYX2uTtOide7MkywWm75Y/s768/karytaina.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="554" data-original-width="768" height="231" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5_SAVaKMGHXreaIylNMyg2ndNv9JOIVnFkl283XOtr1Qm-8oVmhVnkha_LPYPa4WP9Sl_nKr0hcrTmiTZNbZCcvJL7Q7RczvJyfyffy73niBIxTlCF8J8qOqYX2uTtOide7MkywWm75Y/s320/karytaina.jpg" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Η Καρύταινα των περιηγητών του 19ου αιώνα<br /></td></tr></tbody></table><p>Ο αέρας φυσούσε δριμύς μέσα στη σιωπηλή νύχτα, τα σπίτια βουβά όρθωναν το ανάστημα τους στην ηχηρή παρουσία των ριπών του. Ψηλά το φεγγάρι φώτιζε το κάστρο και τις πλαγιές όπου κατέβαιναν τα σπίτια με τα φιδωτά δρομάκια. Ήταν μια νύχτα στο βουνό με την αίσθηση της παρουσίας του πελάγους. Σαν να βρισκόσουν σ' ένα πλοίο που έπλεε στ' ανοιχτά της θάλασσας με τον άνεμο στην πλώρη, στην πρύμνη, στα πλευρά...<p></p><p>Είχαμε πάει εκδρομή στην Καρύταινα την πόλη που περιέγραψαν οι ξένοι περιηγητές του Μοριά γενέτεια του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη τόπος δράσης του πριν φύγει για το Λιποβίτσι καταδιωκόμενος από τους Τούρκους. Στα γύρω βουνά αντηχούσαν οι ιαχές από τη μάχη. Παλιές ιστορίες ανδρείας και θάρρους απροσμέτρητου.</p><p></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnfCmgH_1OFH1AJkkrSeKitAVbXyaQfmQmw6PkQcCk_GwOQTAlXxlxGLKi7Hn2AYXSDZlVU_2trYxg9T_RjPAYhTGsAJM5W-7LX67sB4oo95G5EmbAXEZsZsjMaODPJ2ZYVMaIl0MlzmQ/s604/karytaina_b.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="604" data-original-width="402" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnfCmgH_1OFH1AJkkrSeKitAVbXyaQfmQmw6PkQcCk_GwOQTAlXxlxGLKi7Hn2AYXSDZlVU_2trYxg9T_RjPAYhTGsAJM5W-7LX67sB4oo95G5EmbAXEZsZsjMaODPJ2ZYVMaIl0MlzmQ/s320/karytaina_b.jpg" width="213" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Καρύταινα - είσοδος στο χωριό<br /></td></tr></tbody></table><p>Σήμερα το χωριό είναι τουριστικός προορισμός εξ αιτίας της ιστορίας του. Το κάστρο δεσπόζει πάντα στην κορφή του βουνού, ο Αλφειός συντροφεύει τον περιπατητή με το μουρμουρητό του.</p>Angeliki Shttp://www.blogger.com/profile/10697183408353813724noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3248038301720807735.post-23558147210377956982021-09-23T09:30:00.035+03:002023-12-03T10:54:20.675+02:00Ασέα - Στο σπίτι του Γκάτσου<h3 style="color: #ff00fe; font-family: Oxygen;">Μουσείο το σπίτι του Νίκου Γκάτσου</h3><table align="center" border="0" cellpadding="1" cellspacing="1" style="border: 1px outset rgb(255, 0, 254);"><tbody><tr><td><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfiZy-ud30YH41uMJ6G1loPem16X_blsUyLyTu7jZBC5Jp70rSHg1ftOnH403EuRjvTAs4oWUdLEVM_Xx6WQY67_cfE3Gx-DxvAb5rmAsFmNQY6xEAoWo9GinihSgCKUcUw7CfTE9pwLM/s470/gatsos_portait.jpg" style="display: block; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="" border="0" data-original-height="333" data-original-width="470" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfiZy-ud30YH41uMJ6G1loPem16X_blsUyLyTu7jZBC5Jp70rSHg1ftOnH403EuRjvTAs4oWUdLEVM_Xx6WQY67_cfE3Gx-DxvAb5rmAsFmNQY6xEAoWo9GinihSgCKUcUw7CfTE9pwLM/s320/gatsos_portait.jpg" width="320" /></a></div></td><td><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgF_vyhRVxHxfzLfxf5mO_rvaag4KM8FsAYn_yi5Gh9ffICxu-YvWY6Ps6mPRquIXTNYMYTGcRMxLHyNOG_XdKhR1CpQAgQaBGGPwz7VDRz82XZB74Q6pj8iS1IKQvH07ISe2CANWIzAXQ/s768/gatsos_asea_house.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="480" data-original-width="768" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgF_vyhRVxHxfzLfxf5mO_rvaag4KM8FsAYn_yi5Gh9ffICxu-YvWY6Ps6mPRquIXTNYMYTGcRMxLHyNOG_XdKhR1CpQAgQaBGGPwz7VDRz82XZB74Q6pj8iS1IKQvH07ISe2CANWIzAXQ/s320/gatsos_asea_house.jpg" width="320" /></a></div></td><td><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCxVy_uRoPNPpiRdWOmL9xdCM9ngfcBOPk_-glDCuJptMz8bOWs0fsEe-0K8QeKyqCaetmonv5X0VOMTtXQ2r7J59RO9d4MO1vnkB-W32MdM0CPezXl4KMW1zDthyphenhyphenzkX6li4yBS-icH-A/s724/400168200580_239013.jpg" style="display: block; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="" border="0" data-original-height="724" data-original-width="720" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCxVy_uRoPNPpiRdWOmL9xdCM9ngfcBOPk_-glDCuJptMz8bOWs0fsEe-0K8QeKyqCaetmonv5X0VOMTtXQ2r7J59RO9d4MO1vnkB-W32MdM0CPezXl4KMW1zDthyphenhyphenzkX6li4yBS-icH-A/s320/400168200580_239013.jpg" /></a></div></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Νίκος Γκάτσος</td><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ασέα (Άνω) Οικία Γκάτσου</td><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Οδός Πανεπιστημίου (Ιαματικά Λουτρά καθηγητού Δαμβέργη /πινακίδα) - Ο Νίκος Γκάτσος (Δ)<br /></td></tr></tbody></table><p>Στις αρχές του τρέχοντος έτους εστάλη αίτημα - επιστολή από τους τοπικούς φορείς της Ασέας Αρκαδίας δια του Συνδέσμου Ασεατών Αττικής, όπως το σπίτι όπου γεννήθηκε και έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής του ο Νίκος Γκάτσος μετατραπεί σε Μουσείο. Η επιστολή διεβιβάσθη από την υπουργό Λίνα Μενδώνη προς τον γ. γ. του υπουργείου Πολιτισμού συνεπεία δε αυτού, ελήφθη απόφαση να ανακηρυχθεί διατηρητέο μνημείο η παλιά, σχεδόν ετοιμόρροπη πλέον οικία της οικογένειας Γκάτσου, με σκοπό να αναστηλωθεί, διατηρηθεί και αξιοποιηθεί ως Μουσείο Νίκου Γκάτσου.</p>
<p>Ο ποιητής της “Αμοργού”, ο συνδημιουργός στα τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι, του Μίκη Θεοδωράκη και πολλών ακόμη Ελλήνων συνθετών, δημιούργησε ποίηση μουσική με τον λόγο του και τον εσωτερικό ρυθμό των λέξεων του. Η επιλογή των λέξεων και η θέση τους στον στίχο έφερναν στους συνθέτες με τους οποίους συνεργάστηκε μουσικές φωνές και ήχους.</p><table align="center" cellpadding="1" cellspacing="1" class="tr-caption-container" style="border: 1px outset blue; margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgB73U8VZNJ77gi-SaFyLCqwOX6-2EB30SzjzYxZ521vqkNI7qks45SBab5B5tWw0-qtbpalMbH5RGXwFdE5s1myjbJe2_yX6nQp0Y5ixjqXCzb0YDesvw61OmkHURTv8ge6ih1zMMAxXM/s565/gatsos_b.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="565" data-original-width="400" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgB73U8VZNJ77gi-SaFyLCqwOX6-2EB30SzjzYxZ521vqkNI7qks45SBab5B5tWw0-qtbpalMbH5RGXwFdE5s1myjbJe2_yX6nQp0Y5ixjqXCzb0YDesvw61OmkHURTv8ge6ih1zMMAxXM/s320/gatsos_b.jpg" width="227" /></a></td><td style="text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" height="300" loading="lazy" referrerpolicy="no-referrer-when-downgrade" src="https://www.google.com/maps/embed?pb=!1m18!1m12!1m3!1d25349.672748574303!2d22.24295337267784!3d37.420350290146104!2m3!1f0!2f0!3f0!3m2!1i1024!2i768!4f13.1!3m3!1m2!1s0x13603f2ec18216cd%3A0xe77ed18bd33cc216!2sNikos%20Gatsos%20house!5e0!3m2!1sel!2sgr!4v1648717111794!5m2!1sel!2sgr" style="border: 0;" width="400"></iframe></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ο Νίκος Γκάτσος και η Παράδοση</td><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Άνω Ασέα Μουσείο Γκάτσου</td></tr></tbody></table><p>Ο Νίκος Γκάτσος δεν άφησε πλήθος ποιητικών συλλογών. Η μία, η “Αμοργός“ είναι το απαύγασμα στο νεοελληνικό ποιητικό λόγο.</p><p>Χειρίστηκε τη γλώσσα ως ποίηση, σε κάθε μορφή του έργου του, στο τραγούδι και στη μετάφραση. Είναι ένα πολύτιμο έργο που μας πλημμυρίζει με την ποιότητα, την τρυφερότητα, την ομορφιά του. Είναι χρέος της Πολιτείας να προστατέψει και να αναδείξει το σπίτι που γεννήθηκε ο Ποιητής.</p><p>Για τον ποιητή Νίκο Γκάτσο είχε μιλήσει προ ετών ο Μάνος Χατζιδάκις συνθέτης του εκτενούς ποιήματος του Νίκου Γκάτσου <b>Αμοργό</b>ς: "Μνημειώδες έργο του νεοελληνικού ποιητικού λόγου", χαρακτήρισε την “Αμοργό” ο Μάνος Χατζιδάκις, “επειδή περιέχει βαθύτατα την ελληνική παράδοση, δεν την εκμεταλλεύεται, ενώ συγχρόνως περιέχει όλη την ευρωπαϊκή θητεία του Μεσοπολέμου".</p><p>👉 Μετά τους Κωστή Παλαμά/ Πάτρα, Γρηγόριο Ξενόπουλο /Ζάκυνθος, Οδυσσέα Ελύτη /Μυτιλήνη, απέκτησε και ο Νίκος Γκάτσος /Ασέα, (1911-1992) το σπίτι του - μετά από την παρέλευση 29 ετών από το θάνατο του....<br />Αρχική πηγή kathimerini.gr </p><p>💦 Σχετικό άρθρο "Στο σπίτι του Μάνου" <a href="https://piitikivradia.blogspot.com/2021/04/blog-post_21.html" target="_blank">εδώ</a><br /></p><table align="center" cellpadding="1" cellspacing="1" class="tr-caption-container" style="border: 1px dashed rgb(255, 0, 254); margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhj9b-XzK41_X0gXbFPwPVib0b8vbCbjFEcCqmYMX7RD-bTjm2p9rsMgF_yFYeQ_CQCiz_bnG4TAlrBG93avbX4AzmfM7pD7shmDbuX5naUlGpD5vnm0r1bez3rmk7epa9VcxKRt2ciNmw/s500/gatsos_amorgos.jpg" style="display: block; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="" border="0" data-original-height="378" data-original-width="500" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhj9b-XzK41_X0gXbFPwPVib0b8vbCbjFEcCqmYMX7RD-bTjm2p9rsMgF_yFYeQ_CQCiz_bnG4TAlrBG93avbX4AzmfM7pD7shmDbuX5naUlGpD5vnm0r1bez3rmk7epa9VcxKRt2ciNmw/s320/gatsos_amorgos.jpg" width="320" /></a></div></td><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8xw9tPjFocRSgZ1_PMaSftTBsU1le09vZgxGnaDKDvJe3_cLIZE8wILr6f3VRdX88zkBUFpYPEIen5hnmEd9xOXYP1MjSrv5K0z0S2q-g3yFtP2TP52enhSb9ZpDhWhxUilr8djuJsZ0/s588/ali_mitton.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="390" data-original-width="588" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8xw9tPjFocRSgZ1_PMaSftTBsU1le09vZgxGnaDKDvJe3_cLIZE8wILr6f3VRdX88zkBUFpYPEIen5hnmEd9xOXYP1MjSrv5K0z0S2q-g3yFtP2TP52enhSb9ZpDhWhxUilr8djuJsZ0/s320/ali_mitton.jpg" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ιστιοφόρο</td><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ιστιοφόρο 2<br /></td></tr></tbody></table><blockquote>Αμοργός - Με την πατρίδα τους δεμένη στα πανιά και τα κουπιά στον άνεμο κρεμασμένα Οι ναυαγοί κοιμήθηκαν ήμεροι σαν αγρίμια νεκρά μέσα στων σφουγγαριών τα σεντόνια Αλλά τα μάτια των φυκιών είναι στραμμένα στη θάλασσα</blockquote><table align="center" border="0" cellpadding="1" cellspacing="1"><tbody><tr><td><div style="border-bottom: 1px dashed rgb(255, 0, 254); clear: left; float: left; padding-bottom: 20px; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" frameborder="0" height="325" src="https://www.youtube.com/embed/k9oNljPKI7k" width="500" youtube-src-id="k9oNljPKI7k"></iframe><br />Νίκος Γκάτσος Αμοργός <span style="color: red; font-size: x=large;">👁🗨</span></div></td><td><div style="border-bottom: 1px dashed rgb(255, 0, 254); clear: right; float: right; padding-bottom: 20px; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" frameborder="0" height="325" src="https://www.youtube.com/embed/HdoKyP182kg" width="500" youtube-src-id="HdoKyP182kg"></iframe>Αμοργός</div></td></tr></tbody></table><p><span style="color: red; font-size: x=large;">👁🗨</span> "Αμοργός" Μέρη: Με την πατρίδα τους δεμένη στα πανιά /Μ. Φαραντούρη "Άλλα τα μάτια των φυκιών" /Δ. Δημοσθένους "Κι ένας χαμένος ελέφαντας" /Τ. Χριστογιάννης "Και τότε θα 'ρθουν αέρηδες" /Δημοσθένους - Γκάτσος Χατζιδάκις - Opus 41 1970 - '87</p><p><span style="font-size: x-large;">🌉</span> Σχετικό άρθρο <i>Η Μαργαρίτα η Μαργαρώ</i> /Δώρος Δημοσθένους <a href="https://in-silencio.blogspot.com/2019/07/blog-post.html" target="_blank">εδώ</a></p><div style="border-top: 1px dashed maroon; padding-top: 20px; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" frameborder="0" height="325" src="https://www.youtube.com/embed/H0eRraHZnI8" width="600" youtube-src-id="H0eRraHZnI8"></iframe><br />Μυρτιά - Στίχοι Νίκος Γκάτσος, Μίκης Θεοδωράκης</div>Angeliki Shttp://www.blogger.com/profile/10697183408353813724noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3248038301720807735.post-15978523221266386892021-07-20T11:12:00.020+03:002022-05-24T14:23:53.720+03:00Κυλλήνη - Προορισμός το Ιόνιο<h3 style="color: #990000; fot-family: Roboto Condensed;">Προορισμός το Ιόνιο</h3>
<table border="0" cellpadding="1" cellspacing="1" style="border: 1px dotted rgb(153, 0, 0);"><tbody><tr><td><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9CcyCOUG3nQ3Oq-b2M7UjJlo9G07RB0nkGMXx4hqugDfaxf876P87zY2FxRpO6pBByl_bTAscHZudS6JY-U275cj8LYx8joXZGp7y7xWQw4vLKRxzKfoOrUeBUdEJspNq9lq6EAbH1yA/s640/kylini_beach.jpg" style="display: block; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="" border="0" class="hoverZoomLink" data-original-height="340" data-original-width="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9CcyCOUG3nQ3Oq-b2M7UjJlo9G07RB0nkGMXx4hqugDfaxf876P87zY2FxRpO6pBByl_bTAscHZudS6JY-U275cj8LYx8joXZGp7y7xWQw4vLKRxzKfoOrUeBUdEJspNq9lq6EAbH1yA/s320/kylini_beach.jpg" width="320" /></a>Κυλλήνη, Τοπίο</div></td><td><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a class="hoverZoomLink" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggmUhMG8TQTAWwnM9dbOgKMSyTECIN9Oa5hq4wR3FvMW4FZViTCDGP-Mkg_a6GkTh4S1tU5x9npUhtWwscon6KPCd9QAu3X22ggbpsIMQXfR-uZUGzsp19glXOqvSQyVGkAnLBHviC1Ik/s608/kylini_port_ban.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" class="hoverZoomLink" data-original-height="252" data-original-width="608" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggmUhMG8TQTAWwnM9dbOgKMSyTECIN9Oa5hq4wR3FvMW4FZViTCDGP-Mkg_a6GkTh4S1tU5x9npUhtWwscon6KPCd9QAu3X22ggbpsIMQXfR-uZUGzsp19glXOqvSQyVGkAnLBHviC1Ik/s320/kylini_port_ban.jpg" width="320" /></a>Κυλλήνη Λιμάνι</div></td><td><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a class="hoverZoomLink" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjm8HTMQArvPfv73RHN5TvxzgUo4CQUPaBKNNx7G79ONaEohSlCVOIZrbW3nxVlUvE028x1m6OJM3BMZLrRhVx0E7dRQQUW9RJi3oNCahOWtVHE9XuMT-msybqTqYCy2LLOgfOTVEy-TSc/s640/kylini_port.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" class="hoverZoomLink" data-original-height="340" data-original-width="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjm8HTMQArvPfv73RHN5TvxzgUo4CQUPaBKNNx7G79ONaEohSlCVOIZrbW3nxVlUvE028x1m6OJM3BMZLrRhVx0E7dRQQUW9RJi3oNCahOWtVHE9XuMT-msybqTqYCy2LLOgfOTVEy-TSc/s320/kylini_port.jpg" width="320" /></a>Κυλλήνη Λιμάνι 2</div></td></tr><tr><td><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhO7f2PLfnqnqjByguU5oU12ThLyrkXlprN-u1-_QUQ5pn_kdHZb0vOHSvN9Q3zvsHgqAnjQCZE6UkiTVwL463CfeNw7Hoxtf7n8tOQklXOUKk07GQOgxFllq1l1Jt03q5JYnTg33nzXxA/s640/xlemoutsi_castle.jpg" style="display: block; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="" border="0" class="hoverZoomLink" data-original-height="340" data-original-width="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhO7f2PLfnqnqjByguU5oU12ThLyrkXlprN-u1-_QUQ5pn_kdHZb0vOHSvN9Q3zvsHgqAnjQCZE6UkiTVwL463CfeNw7Hoxtf7n8tOQklXOUKk07GQOgxFllq1l1Jt03q5JYnTg33nzXxA/s320/xlemoutsi_castle.jpg" width="320" /></a>Κάστρο Χλεμούτσι</div></td></tr></tbody></table><p>Η Κυλλήνη είναι κωμόπολη και λιμάνι της Ηλείας στη δυτική Πελοπόννησο.
Είναι το τρίτο μεγαλύτερο λιμάνι σε επιβατική κίνηση στην Ελλάδα (μετά τον Πειραιά και την Πάτρα), με 1,5 εκατομμύριο επιβάτες ετησίως. Το λιμάνι της Κυλλήνης έχει καθημερινά δρομολόγια πλοίων προς τη Ζάκυνθο και την Κεφαλονιά, ενώ αποτελεί δημοφιλή προορισμό για <b>ιαματικά λουτρά</b> και διακοπές δίπλα στη θάλασσα.</p><p>Το λιμάνι της Κυλλήνης είναι η κεντρική πύλη προς το <b> Ιόνιο</b> από την Πελοπόννησο και τη δυτική Ελλάδα. Το λιμάνι έχει μια ενιαία προβλήτα απ' όπου αναχωρούν τουλάχιστον 3 επιβατικά πλοία για τα νησιά του Ιονίου. Οι θέσεις των πλοίων για Ζάκυνθο και Κεφαλονιά είναι πολύ κοντά στο κέντρο της πόλης και μπορείς να τις προσεγγίσεις με τα πόδια.</p><p>Το λιμάνι της Κυλλήνης βρίσκεται στο κέντρο της πόλης και είναι <b>εύκολα προσβάσιμο</b> με τα πόδια ή με αυτοκίνητο. Σε κοντινή απόσταση από την προβλήτα αναχώρησης θα βρεις χρήσιμες υπηρεσίες, όπως τα εκδοτήρια εισιτηρίων που βρίσκονται ακριβώς στην είσοδο του λιμανιού, αμέσως μετά την κεντρική πύλη. Ενδεικτικά, σε λιγότερο από 10 λεπτά με τα πόδια από το σημείο απόπλου θα βρεις:</p><ul type="circle"><li>Το Λιμεναρχείο Κυλλήνης</li><li>Εκδοτήρια ακτοπλοϊκών εισιτηρίων</li><li>ΑΤΜ</li><li>Το σταθμό του ΚΤΕΛ Κυλλήνης</li><li>Σούπερ μάρκετ <br /></li></ul><p>Επίσης, γύρω από το λιμάνι υπάρχουν καφετέριες, σουβλατζίδικα, ταβέρνες και εστιατόρια για να προμηθευτείς τα απαραίτητα και να περάσεις την ώρα σου πριν το ταξίδι! </p><p>Στην Κυλλήνη μπορείς να φτάσεις εύκολα από την Αθήνα και την Πάτρα με αυτοκίνητό ή ΚΤΕΛ. Τα λεωφορεία από Αθήνα για Κυλλήνη (<b>ΚΤΕΛ</b> Νομού Ηλείας) αναχωρούν από τον σταθμό του Κηφισού.</p><ul type="circle"><li>Η απόσταση Αθήνα - Κυλλήνη είναι περίπου 280 χιλιόμετρα και το ταξίδι διαρκεί λίγο περισσότερο από <b>3 ώρες</b>.</li><li>Η απόσταση Πάτρα - Κυλλήνη είναι περίπου 74 χιλιόμετρα και η διάρκεια του ταξιδιού είναι περίπου <b>1 ώρα</b>.</li></ul><h4 style="color: #ff00fe; font-family: "Roboto Condensed";">Παραλίες για μπάνιο</h4><ul style="color: #990000; font-style: oblique;" type="circle"><li>Λουτρά Κυλλήνης</li><li>Παραλία Κάστρου Κυλλήνης</li><li>Αρκούδι</li><li>Γλύφα</li><li>Βαρθολομιό</li></ul><p>👉 Εκτός από σημαντικό λιμάνι της Πελοποννήσου και της Δυτικής Ελλάδας, η Κυλλήνη είναι και τουριστικός προορισμός για διακοπές. Στην περιοχή της Κυλλήνης υπάρχουν αρκετά ξενοδοχεία και παραθαλάσσια πολυτελή resorts, που προσφέρονται για ήρεμες διακοπές δίπλα στη θάλασσα. Η Κυλλήνη έχει όμορφες παραλίες, κυρίως με άμμο, και ενδείκνυται για εκδρομές σε αξιοθέατα, χωριά και παραλίες της Πελοποννήσου.</p><p>Γενικά η Ηλεία είναι από τους μεγαλύτερους αγρότοπους της Ελλάδας. "Καθημερινά έρχονται φορτηγά του Σκλαβενίτη να φορτώσουν αγροτικά προϊόντα. Οι αγρότες πουλάνε τόνους τη μέρα από την παραγωγή τους φαντάσου τι κερδίζουν... Η περιοχή παράγει τα καλύτερα κολοκυθάκια αλλά και καρπούζια" όπως το διαπίστωσα ρωτώντας στο Σκλαβενίτη την άλλη μέρα για το καρπούζι που αγόρασα (μισό) "Τι προέλευσης είναι το καρπούζι;" Ηλείας μου απαντά, μέλι...<span style="font-size: x-large;">🍉</span>.</p><h4 style="color: #ff00fe; font-family: "Roboto Condensed"; text-align: left;">Αξιοθέατα στην κοντύτερη και ευρύτερη περιοχή:</h4><ul style="color: #990000; font-style: oblique;" type="circle"><li>Το Κάστρο Χλεμούτσι</li><li>Την Αρχαία Ολυμπία</li><li>Τα Ιαματικά Λουτρά Καϊάφα</li><li>Τους καταρράκτες της Νέδας</li><li>Τη γραφική Ανδρίτσαινα</li><li>Τον Ναό του Επικούρειου Απόλλωνα</li></ul><div style="text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" height="300" loading="lazy" src="https://www.google.com/maps/embed?pb=!1m18!1m12!1m3!1d402791.84005666303!2d20.86595999571167!3d37.93483973048879!2m3!1f0!2f0!3f0!3m2!1i1024!2i768!4f13.1!3m3!1m2!1s0x1360adb682931855%3A0x400bd2ce2b98ed0!2zzprPhc67zrvOrs69zrc!5e0!3m2!1sel!2sgr!4v1626769896803!5m2!1sel!2sgr" style="border: 0;" width="400"></iframe><br />Κυλλήνη Προορισμός το Ιόνιο</div><p><span style="font-size: xx-large;">🚢</span> Αρχική πηγή πληροφοριών <a href="https://www.ferryhopper.com/el/" rel="nofollow" target="_blank">εδώ</a> | <font style="color: red; font-size: large;">Αφορμή</font> <font style="color: cyan; font-size: large;">δημοσίευσης:</font> <font style="color: blue; font-size: large;">συνομιλία με</font> <font style="color: red; font-size: large;">Αργυρούλα</font> - Ηλειακής καταγωγής.</p><div style="border-top: 1px dashed rgb(153, 0, 0); padding-top: 20px; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" frameborder="0" height="325" src="https://www.youtube.com/embed/oXMV2RBQwiY" width="500" youtube-src-id="oXMV2RBQwiY"></iframe><br />In Grid Tu m'a promis (Tu es foutu = Πας Χαμένος)<br /></div>
<div id="hzImg" style="background-color: white; border-radius: 3px; border: 1px solid rgb(255, 255, 255); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.33) 3px 3px 9px 5px; cursor: pointer; display: none; left: 32px; line-height: 0; margin: 0px; opacity: 1; overflow: hidden; padding: 2px; pointer-events: none; position: absolute; top: 102px; z-index: 2147483647;"></div><div id="hzImg" style="background-color: white; border-radius: 4px; border: 0px none rgb(255, 255, 255); box-shadow: none; cursor: pointer; display: none; height: auto; left: 19px; line-height: 0px; margin: 4px; opacity: 1; overflow: visible; padding: 0px; pointer-events: none; position: absolute; top: 107px; visibility: visible; width: auto; z-index: 2147483647;"></div>Angeliki Shttp://www.blogger.com/profile/10697183408353813724noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3248038301720807735.post-88904279802768193922021-06-09T21:03:00.012+03:002023-05-11T12:32:33.416+03:00Σαν τρίλιες που σβήνουν<h3 style="color: #ff00fe; font-family: Roboto Condensed;">Μαρία Πολυδούρη - Κώστας Καρυωτάκης: Η φλόγα που τρεμοσβήνει...</h3>
<table align="center" border="0" cellpadding="1" cellspacing="1" style="border: 1px dashed rgb(255, 0, 254);"><tbody><tr><td><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a class="hoverZoomLink" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibj7mjPsFPZWS9gcUt4P1UiOpazDhKkCIbK4QdpMThkggT-83wKB48KWky5jl3andWXRPI37vYkKqL9DkDTWzmX_fWkswHleadF0j73Pz-miwucXCYGhfEFpjpOM2qPhq5Dv_MCYR9osw/s300/polydouri_kariotakis_oval.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" class="hoverZoomLink" data-original-height="274" data-original-width="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibj7mjPsFPZWS9gcUt4P1UiOpazDhKkCIbK4QdpMThkggT-83wKB48KWky5jl3andWXRPI37vYkKqL9DkDTWzmX_fWkswHleadF0j73Pz-miwucXCYGhfEFpjpOM2qPhq5Dv_MCYR9osw/s0/polydouri_kariotakis_oval.jpg" /></a></div></td><td><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjk9X6NK1iC4nyaF_GVofaLT234mhW455Hc7LRMlsF5vPzGo5PRrVxXlWlG-KvxJ-UmC9qB6sp9LAnS84pxvccNQgsYzArV_3-KmPeUwu4ArTbKj9IO9u_K4v_zcyUDnog85F5qjDhNhbI/s465/polydouri_maria.jpg" style="display: block; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="" border="0" class="hoverZoomLink" data-original-height="465" data-original-width="300" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjk9X6NK1iC4nyaF_GVofaLT234mhW455Hc7LRMlsF5vPzGo5PRrVxXlWlG-KvxJ-UmC9qB6sp9LAnS84pxvccNQgsYzArV_3-KmPeUwu4ArTbKj9IO9u_K4v_zcyUDnog85F5qjDhNhbI/s320/polydouri_maria.jpg" /></a></div></td><td><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhY0GKUjCcDbx4nR0wGW2CcAlmk7CNgLaBfw4SsdMz_i6UsmfJ6YbNL7q5ibRHkdHcPIsESMgxtg7YZ0FWkklZMABYy5EgAjfAIHHpdzJtFNKw6zLGQIBIXoSvXbKYPcgKfbcMiUeu-dh8/s454/polydouri_kariotakis.jpg" style="display: block; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="" border="0" class="hoverZoomLink" data-original-height="454" data-original-width="300" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhY0GKUjCcDbx4nR0wGW2CcAlmk7CNgLaBfw4SsdMz_i6UsmfJ6YbNL7q5ibRHkdHcPIsESMgxtg7YZ0FWkklZMABYy5EgAjfAIHHpdzJtFNKw6zLGQIBIXoSvXbKYPcgKfbcMiUeu-dh8/s320/polydouri_kariotakis.jpg" /></a></div></td></tr><tr>
<td class="tr-caption" style="text-align: center;">Καρυωτάκης - Πολυδούρη</td><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Μαρία Πολυδούρη (1902-1930) - Άπαντα<br /></td><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Στη σκιά της Ποίησης<br /></td>
</tr></tbody></table>
<blockquote>Όταν οι άνθρωποι θέλουν να πονείς<br />μπορούνε με χίλιους τρόπους<br />Ρίξε το όπλο και σωριάσου πρηνής<br />όταν ακούσεις ανθρώπους —Κώστας Καρυωτάκης (Υποθήκαι) <span style="color: red; font-size: x-large;">▪</span> όλο το ποίημα <a href="https://piitikivradia.blogspot.com/2021/08/blog-post_20.html" target="_blank">εδώ</a></blockquote><p>Η Μαρία Πολυδούρη γεννήθηκε το 1902 στην Καλαμάτα, κόρη του γυμνασιάρχη
Ευγένιου Πολυδούρη και της Κυριακής το γένος Μαρκάτου. Πέρασε τα παιδικά
της χρόνια στο Γύθειο, τα Φιλιατρά και την Καλαμάτα, όπου τέλειωσε το
γυμνάσιο και το 1916 δημοσίευσε το πεζοτράγουδο "Ο πόνος της μάνας" στο
περιοδικό "Οικογενειακός Αστήρ". Τον ίδιο χρόνο συγκέντρωσε ποιήματα στη
συλλογή "Μαργαρίτες", την οποία δεν εξέδωσε.</p><p></p>
<p>Το 1918 διορίστηκε στη Νομαρχία Μεσσηνίας. Το 1920 πέθαναν και οι δυο γονείς της, πρώτα ο πατέρας της και σαράντα μέρες αργότερα η μητέρα της. Το 1922 μετατέθηκε
στη Νομαρχία Αττικής. Είχε ήδη γραφτεί στη Νομική Σχολή. Τότε γνωρίστηκε
με τον Κώστα Καρυωτάκη, τον οποίο ερωτεύτηκε παράφορα, και δημοσίευσε
στίχους στα περιοδικά "Έσπερος" (Σύρου), "Ελληνική Επιθεώρησις",
"Πανδώρα", "Παιδική Χαρά" και "Εύα". Το 1924 γνώρισε τον Αριστοτέλη
Γεωργίου. Τον ίδιο χρόνο εγκατέλειψε τις σπουδές της και γράφτηκε στη
Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και στη Σχολή Κουναλάκη. (...) περισσότερα <a href="https://biblionet.gr/%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%cf%89%cf%80%ce%bf/?personid=2842" rel="nofollow" target="_blank">εδώ</a></p>
<table align="center" border="0" cellpadding="1" cellspacing="1" style="border: 1px dashed rgb(255, 0, 254);"><tbody><tr><td><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5bNekJ9uKSCHC0p7yfnLPR-Srkd6D_Kpfdr0I1dZU19QsCDWILqhuo6lGeZYlkdlbpEz40jbaKULpO1YWvgeBSHxwBaPsekx8yPcfZehPsutfLf1pudl9v2SGO8ifXbvFXu5Nm7Hbb8k/s700/kariotakis_polydouri.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="700" height="293" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5bNekJ9uKSCHC0p7yfnLPR-Srkd6D_Kpfdr0I1dZU19QsCDWILqhuo6lGeZYlkdlbpEz40jbaKULpO1YWvgeBSHxwBaPsekx8yPcfZehPsutfLf1pudl9v2SGO8ifXbvFXu5Nm7Hbb8k/s320/kariotakis_polydouri.jpg" width="320" /></a></div></td><td><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUjN5CPTSEI-wEQPSrTnEK04qc6scQ2hUYKfx0kXwke4phikkbKVHc7qRAgnbYU_2GtTTXl2-_hvxocwM1wRgZKpzg1hbK1kxx1uJHGBSykrXd8DIqgqFw_EKqL3LNVDpc24je_BUmbHc/s921/kariotakis_polydouri_book.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="921" data-original-width="689" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUjN5CPTSEI-wEQPSrTnEK04qc6scQ2hUYKfx0kXwke4phikkbKVHc7qRAgnbYU_2GtTTXl2-_hvxocwM1wRgZKpzg1hbK1kxx1uJHGBSykrXd8DIqgqFw_EKqL3LNVDpc24je_BUmbHc/s320/kariotakis_polydouri_book.jpg" width="239" /></a></div></td></tr></tbody></table><p>Με τον Κώστα Καρυωτάκη ενώ υπήρξαν ζευγάρι δεν ευοδώθηκε ο δεσμός τους λόγω αντίξοων περιστάσεων - η Πολυδούρη έφυγε στη Γαλλία για να ακολουθήσει κάποιες σπουδές, ο Καρυωτάκης είχε μετατεθεί στην Πρέβεζα. </p><p></p><p>Άγνωστοι οι λόγοι της αυτοκτονίας του όπως και του ταξιδιού της Μαρίας στο Παρίσι τη στιγμή που είχαν γνωρισθεί και είχαν δημιουργήσει μια σχέση. Ωστόσο αυτοί οι άνθρωποι άφησαν ένα βαθύ αποτύπωμα στο διάβα της εποχής του Μεσοπολέμου παρ' όλο που η ζωή τους αν και σύντομη το ποιητικό έργο τους αξιολογότατο. Και οι δύο κατάγονταν από τις δύο πιο όμορφες πόλεις την Τρίπολη και την Καλαμάτα αντιστοίχως που δεν αξιώθηκαν να επιστρέψουν πίσω. Οι τρίλιες από τα σκιρτήματα αυτών των μοναχικών καρδιών ακολούθησαν το ξεδίπλωμα ενός χρόνου που σταματά ελάχιστα σε ζωές που πέρασαν και άφησαν πίσω τους τα ίχνη από πόθους χαμένους.</p><p>.... Έχοντας κατά νου τον ορισμό και την ουσία της γυναικείας λυρικής παράδοσης, που κρατάει αιώνες και αιώνες στον τόπο μας, από την εποχή της Σαπφούς, απλώνουμε τα χέρια ευλαβικά προς τους στίχους της λυρικής ιέρειας του Μεσοπολέμου, Μαρίας Πολυδούρη, για να ακούσουμε στο λυκόφωτο, την ώρα της υπέρβασης, τις συγχορδίες που έπαιξε για μας, αγγίζοντας σαν αύρα την άρπα του ονείρου, πριν χαθεί για πάντα, σαν νυχτοπεταλούδα στη λάμψη του κεριού...</p>
<p><span style="color: #cc0000; font-size: x-large;">🧾</span> Περισσότερα για Καρυωτάκης <a href="http://www.magikokouti.gr/kar.htm" target="_blank">εδώ</a> <br />Ακολουθεί ένα ποίημα για το ζευγάρι - που απεικονίζει με γλαφυρό τρόπο τις σχέσεις τους <br /></p><div style="height: 300px; overflow: scroll;"><h3 style="color: #ff00fe; text-align: center;">Καρυωτάκης - Πολυδούρη 2009</h3><div style="padding-left: 140px; text-align: center; width: 250px;">της Σοφίας Κολοτούρου από το Ποιείν</div><p>Γνωρίζω μια πολύ παράξενη ιστορία<br />
- μα ίσως και να την έχω μόνο ονειρευτεί.<br />
Όχι, δεν πέθανε, μου ‘παν, στη Σωτηρία<br />
η Πολυδούρη, κάποιο Απρίλη, ένα πρωί.<br /><br />
Πρωτύτερα, ασφαλώς, δεν είχε αυτοκτονήσει<br />
ο Καρυωτάκης, με μια σφαίρα στην καρδιά.<br />
Εξοστρακίστηκε, όπως λεν, πριν τον χτυπήσει,<br />
σε κάποιου δέντρου που ‘ταν δίπλα, τα κλαδιά.<br /><br />
Κι έπειτα, χάθηκαν τα ίχνη τους για χρόνια.<br />
Θα ‘ναι σαράντα τώρα; Εξήντα; Εκατό;<br />
Είπαν οι μύθοι πως θα ζήσουνε αιώνια,<br />
μα θα το κρύβουν, θα ‘ναι απ’ όλους μυστικό.<br /><br />
Λένε, παντρεύτηκε στα σίγουρα η Μαρία<br />
- κάποιον απ’ τους πολλούς, που είχε, θαυμαστές.<br />
Τα πρώτα χρόνια, ήτανε όλο ευτυχία,<br />
αλλά της λείπανε πολύ οι εραστές.<br /><br />
Έκαν’ ένα παιδί - δεν ξέρουνε - ή δύο,<br />
και ζει στου γάμου μια νοερή της φυλακή.<br />
Τους στίχους θέλει ν’ απαγγέλει – το βιβλίο<br />
δίπλα της το ΄χει, να θυμάται τον ποιητή.<br /><br />
Ο Καρυωτάκης, έχει πάει σε κάποια χώρα<br />
του ονείρου – Πουέρτο Ρίκο, Κούβα, Αργεντινή,<br />
Ουρουγουάη, Βραζιλία, που να ‘ναι τώρα;<br />
Ή πάλι, επέστρεψε και στο έρμο του νησί.<br /><br />
Ανύπαντρος σαφώς – τι τα δεσμά του γάμου<br />
περιφρονούσε, και γελούσε ειρωνικά.<br />
Εκεί θα μάζευε κοχύλια, κόκκους άμμου,<br />
θα φώναζε ύστερα ξανά στην ερημιά.<br /><br />
Επικοινώνησαν ποτέ μαζί; Ποιος ξέρει…<br />
Ίσως και να ‘χαν βρει τον τρόπο, μυστικά<br />
μηνύματα να στέλνουν, κάθε καλοκαίρι∙<br />
σχέδια να καταστρώνουν, επιτελικά.<br /><br />
Είπαν: Αυτόν, τον καταδίωκε ένα πνεύμα<br />
κι εκείνη, λογιζόταν γι’ άστατη καρδιά.<br />
Τους είδαν κάποτε να ‘ναι κόντρα στο ρεύμα,<br />
αλλά μαζί δεν κάναν, ούτε μια βραδιά.<br />
Έτσι μου είπανε σ’ αυτό το παραμύθι,<br />
- που μάλλον το ‘χω εξ ολοκλήρου ονειρευτεί:<br />
Ότι η Μαρία καταπνίγει μες τα στήθη<br />
κάθε κρυφήν επιθυμία, να ξεχαστεί.<br /><br />
Κι ο Καρυωτάκης; Όλο βρίσκεται στην άκρη<br />
του βράχου, μόνος πάντα στο έρμο του νησί.<br />
Τρέχει στα κύματα, ξανοίγεται στα μάκρη,<br />
θαλασσοδέρνεται, μα δεν αυτοκτονεί. </p></div><p></p><div id="hzImg" style="border-radius: 4px; border: 4px solid rgb(255, 255, 0); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.4) 0px 1px 3px; display: none; line-height: 0px; margin: 4px; opacity: 1; overflow: hidden; padding: 0px; position: absolute; visibility: hidden; z-index: 2147483647;"></div><p></p>Angeliki Shttp://www.blogger.com/profile/10697183408353813724noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3248038301720807735.post-80183522511709373162021-06-09T10:58:00.031+03:002023-05-15T10:24:21.860+03:00Μποτίλια στο πέλαγος<h3 style="color: #ff00fe; font-family: Roboto Condensed;">Γιάννης Ρίτσος - Μοναχικός ασκητής</h3><table align="center" border="0" cellpadding="1" cellspacing="1" style="border: 1px outset rgb(255, 0, 254);"><tbody><tr><td colspan="3"><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKzAxAWzHCvL5bhUOVPTL6TZChTkmbcIb9J2u_ZrePXH1HZaJhckhOHzWfdzqgr0P02YB_cdEki7ppHJDiUreTZYJue5-FHddnYX3fG4CsDFAUG2929oVdAir9iA_OOonp83tSRMxBfTT6MxQSCWFbQBVyZU_kjQyOMqZZ4C-7MWY6ps9kUUwgndfs/s402/giannis_ritsos.jpg" style="display: block; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="" border="0" data-original-height="402" data-original-width="386" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKzAxAWzHCvL5bhUOVPTL6TZChTkmbcIb9J2u_ZrePXH1HZaJhckhOHzWfdzqgr0P02YB_cdEki7ppHJDiUreTZYJue5-FHddnYX3fG4CsDFAUG2929oVdAir9iA_OOonp83tSRMxBfTT6MxQSCWFbQBVyZU_kjQyOMqZZ4C-7MWY6ps9kUUwgndfs/s320/giannis_ritsos.jpg" /></a></div></td></tr><tr><td class="tr-caption" colspan="3" style="text-align: center;">Γιάννης Ρίτσος - Μονεμβασία 1909 - Αθήνα 1990 /81<br /></td></tr><tr><td style="background-color: #e06666;"><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAy415OnE4tNoyk2jxpalKn5ys-srgbqvpDFEaGSuetxR9xfvaxKlpltlrUyq4Dl6NgPQJQKZibmrfYdZXCRLbV6suskEYMPbU0PT_tslNXHXsQg_4BkqbEm3n-bIiGOroTKJF9MldA74/s350/mauro_island.jpg" style="display: block; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="Light house" border="0" class="hoverZoomLink" data-original-height="234" data-original-width="350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAy415OnE4tNoyk2jxpalKn5ys-srgbqvpDFEaGSuetxR9xfvaxKlpltlrUyq4Dl6NgPQJQKZibmrfYdZXCRLbV6suskEYMPbU0PT_tslNXHXsQg_4BkqbEm3n-bIiGOroTKJF9MldA74/s320/mauro_island.jpg" width="320" /></a></div></td><td style="background-color: aquamarine;"><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpzKiB-Jhlihvpg1QIF1p9QYA7tJkSWeZNdpe7Go2cuWxcatwqoRFBSkGM89Neg66qJU34H1FmoWDxcpgPBzOE2-Rr-RK425FpLSq5yVNF4hadaYo-nIDordhbZ-Fr3vGmBmPIW5ZmgJM/s350/ritsos.jpg" style="display: block; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="Giannis Ritsos" border="0" class="hoverZoomLink" data-original-height="217" data-original-width="350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpzKiB-Jhlihvpg1QIF1p9QYA7tJkSWeZNdpe7Go2cuWxcatwqoRFBSkGM89Neg66qJU34H1FmoWDxcpgPBzOE2-Rr-RK425FpLSq5yVNF4hadaYo-nIDordhbZ-Fr3vGmBmPIW5ZmgJM/s320/ritsos.jpg" width="320" /></a></div></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="background-color: #e06666; color: white; text-align: center;">Φάρος στην τρικυμία</td><td class="tr-caption" style="background-color: aquamarine; text-align: center;">Γιάννης Ρίτσος 1909 - 1990</td></tr></tbody></table>
<blockquote>Όλα ξεχάστηκαν πριν ειπωθούν και η σιωπή δεν είναι καταφύγιο —Γιάννης Ρίτσος Ημερολόγιο Εξορίας ΙΙ<br /></blockquote><p>Ο Γιάννης Ρίτσος είναι σε όλους γνωστός ως ο επιφανέστερος ποιητής που περιέγραψε τους πόθους και τους αγώνες της Ρωμιοσύνης το τελευταίο τέταρτο του 20ου αιώνα. Το ποιητικό του έργο "Ρωμιοσύνη" αντικαθρεφτίζει αυτή του την προσπάθεια - να αποδώσει τη θέση του ανθρώπου στα δεδομένα ιστορικό πολιτικά δρώμενα.</p>
<blockquote>"Το άλλο πρωί, όπως συνήθιζε, κάθισε στο πεζούλι του φάρου. Κοίταξε τo πέλαγο. Μια στιγμή του φάνηκε πως η θάλασσα αυλακωνόταν, κανένα μίλι μακριά, σα να περνουσαν δελφίνια και παίζαν. </blockquote>
<p>Πολλές φορές έβλεπε στ' ανοιχτά να περνούν δελφίνια. Τα παρακολουθούσε να γράφουν τις αργές κινήσεις τους όξω απ΄ το νερό, πάλι να πέφτουν" (<i>Μέρες εξορίας</i> /1945)</p>
<blockquote>Αυτό που είναι λίγο γνωστό ότι ο Γιάννης Ρίτσος τα τελευταία χρόνια είχε απογοητευθεί απ' την πολιτική κατάσταση. Η ιδεολογία στην οποία πίστεψε είχε σωριαστεί σαν πύργος από τραπουλόχαρτα. Τα ιδανικά με τα οποία είχε εμποτιστεί η ποίηση του είχαν βουλιάξει σαν ένα κύμα σαρωτικό να είχε εξαφανίσει τη μικρή νησίδα που πάνω της έστεκε ένας μακρινός φάρος. Η ανθρώπινη μικρότητα τον οδηγεί στην απογοήτευση που τον συνόδεψε ως τον τάφο.<table align="center" cellpadding="1" cellspacing="1" class="tr-caption-container" style="border: 1px outset violet; margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoXM99rQaiqpVud0laJQzsuhEJCIsu_3DoNtV8HMfG01sYWn9uU-bbPhVm7dv0ul8_EliopSE3tqd3w3_77a-P0WIcCDD9P2N8ofvLqYKhNWcKs4IB0WhnRS6KCWXE9OXVW3oCZOqcbiA_irQEVpilbeRtaVrrxhMsqqWfcjVlGddp3JugURJqccgN/s538/ritsos_first_poems.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="538" data-original-width="379" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoXM99rQaiqpVud0laJQzsuhEJCIsu_3DoNtV8HMfG01sYWn9uU-bbPhVm7dv0ul8_EliopSE3tqd3w3_77a-P0WIcCDD9P2N8ofvLqYKhNWcKs4IB0WhnRS6KCWXE9OXVW3oCZOqcbiA_irQEVpilbeRtaVrrxhMsqqWfcjVlGddp3JugURJqccgN/s320/ritsos_first_poems.jpg" width="225" /></a></td><td><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5tc_W1v_ks9XMpmCPCtOEqviON2azCcYdc0cg82TfAgJFqr8tWVEg2k5AijKT57lKVJqYxptgouX6VpvZ-t6CYGFsNYzB5sIdn4zK-O-FnC-q-6kPIJI3H2v23xfs4cWELjGYiLw64hymtkSmGK0sd7CHBkUPX-MGPhy8vIENQlkKuNkdkPCstyo4/s421/ritsos_first_poems_oval.jpg" style="display: block; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="" border="0" data-original-height="421" data-original-width="310" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5tc_W1v_ks9XMpmCPCtOEqviON2azCcYdc0cg82TfAgJFqr8tWVEg2k5AijKT57lKVJqYxptgouX6VpvZ-t6CYGFsNYzB5sIdn4zK-O-FnC-q-6kPIJI3H2v23xfs4cWELjGYiLw64hymtkSmGK0sd7CHBkUPX-MGPhy8vIENQlkKuNkdkPCstyo4/s320/ritsos_first_poems_oval.jpg" /></a></div></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Γιάννης Ρίτσος<br /></td><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Πρώιμα ποιήματα και πεζά</td></tr></tbody></table></blockquote><span style="color: #ff00fe; font-size: large; font-style: oblique; letter-spacing: 2px;">Σύντομο Βιογραφικό</span><div style="border: 1px outset rgb(255, 0, 254); margin-top: 20px; padding-top: 20px; text-align: center;"><a data-flickr-embed="true" href="https://www.flickr.com/photos/rafarian/3219800319/in/datetaken/" title="Faro de Mouro / 9063DSC"><img alt="Faro de Mouro / 9063DSC" height="455" src="https://live.staticflickr.com/3259/3219800319_2f2c1e2520_z.jpg" width="640" /></a><script async="" charset="utf-8" src="//embedr.flickr.com/assets/client-code.js"></script>Φάρος - νήσος Mouro</div><blockquote>Όλα ξεχάστηκαν πριν ειπωθούν.
Κι η σιωπή δεν είναι καταφύγιο. Στρατόπεδο συγκέντρωσης πολιτικών κρατουμένων Κοντοπούλι Λήμνου, 1948 - 1949 Απόσπασμα από το ποίημα: Ημερολόγιο εξορίας ΙΙ, από την ποιητική συλλογή "Ημερολόγια εξορίας, Κέδρος, 1975</blockquote><p>👉 Ο Γιάννης Ρίτσος γεννήθηκε στη Μονεμβασία Λακωνίας το 1909 γιος του μεγαλοκτηματία Ελευθέριου Ρίτσου και της Ελευθερίας το γένος
Βουζουναρά. Είχε τρία αδέρφια τους Νίνα (Άννα), Μίμης (Δημήτρης), Λούλα (Σταυρούλα) . Το 1919 ο μικρότερος ο Γιαννούλης (Γιάννης) αποφοίτησε από το Σχολαρχείο της Μονεμβασιάς και το 1921 γράφτηκε στο Γυμνάσιο του Γυθείου.(...) πλήρες βιογραφικό <a href="https://biblionet.gr/%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%cf%89%cf%80%ce%bf/?personid=8876" rel="nofollow" target="_blank">εδώ</a><br />Απεβίωσε στην Αθήνα το Νοέμβρη του 1990 και η σορός του ενταφιάστηκε στη γενέτειρα του Μονεμβασιά.</p><p>Το έργο του διαπερνάται από τα βιώματα της παιδικής και νεανικής του ηλικίας, με σημεία αναφοράς τα δυστυχισμένα χρόνια όταν έχασε τη μητέρα του Ελευθερία και τον μεγάλο του αδελφό από φυματίωση. Επίσης η σταδιακή απομείωση της περιουσίας τους λόγω του πάθους του πατέρα του για τη χαρτοπαιξία αφ' ενός αφ' ετέρου από την αγροτική μεταρρύθμιση που εφαρμόστηκε περί του 1922 και έπληξε τις αγροτικές εκτάσεις των πλουσίων γαιοκτημόνων στάθηκαν οι αιτίες πρωτίστως της μελαγχολίας και της λύπης που διαπερνά το έργο του. Πρέπει εδώ να αναφερθεί η επιρροή της μητέρα του που διέβλεψε το ποιητικό του ταλέντο και ποτέ δεν έπαυσε να τον ενθαρρύνει στο γράψιμο.</p><p>Η παρακαταθήκη της μητέρας του προς την αδελφή του Λούλα να τον προσέχει πάντα σα να 'ναι η μητέρα του όταν εκείνη έφυγε για το Πήλιο στο Σανατόριο όπου και πέθανε σφυρηλάτησε τους δεσμούς των δύο αδελφών με μεγάλη αγάπη του ενός προς τον άλλο και στάθηκε η αιτία που η αδελφή του Λούλα Ρίτσου Γλέζου συνέγραψε την αυτοβιογραφία τους με όλες τις λεπτομέρειες της ζωής τους.<br /></p><p>Θεμελιώδες χαρακτηριστικό της ποίησης του Γιάννη Ρίτσου στάθηκε η στράτευσή της στην υπηρεσία του ανθρωπισμού, της αγάπης και της ελληνικότητας. Κατά τη διάρκεια της εξηντάχρονης πνευματικής πορείας του ο Ρίτσος πέρασε γρήγορα από το χώρο του νεορομαντισμού-νεοσυμβολισμού
του μεσοπολέμου στην πολιτικά στρατευμένη υπέρ του κομμουνισμού τέχνη, στα πλαίσια της οποίας διαμόρφωσε μια γνήσια λυρική γραφή και πρόβαλε την κοσμοθεωρία του, παραμένοντας σ' όλη τη ζωή του ένας εξαιρετικά ευαίσθητος δέκτης των συνεπειών των πολιτικών και κοινωνικών εξελίξεων τόσο στην Ελλάδα, όσο και σ' όλο τον κόσμο.</p><p>💦 περισσότερα για τον ποιητή <a href="http://www.magikokouti.gr/ritsos.htm" target="_blank">εδώ</a></p>
<table align="center" border="0" cellpadding="1" cellspacing="1"><tbody><tr></tr></tbody><caption style="color: #ff00fe; font-family: Open Sans;">Μελοποιημένη Ποίηση - Γιάννης Ρίτσος</caption><tbody><tr><td valign="top"><div style="border-top: 1px dashed maroon; padding-top: 20px; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" frameborder="0" height="325" src="https://www.youtube.com/embed/E5zNnUPPby8" width="600" youtube-src-id="E5zNnUPPby8"></iframe><br />"Τόσα χρόνια" - Συλλογή Αγρύπνια</div></td><td>
<div style="border-top: 1px dashed maroon; padding-top: 20px; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" frameborder="0" height="325" src="https://www.youtube.com/embed/bcDkA7Qzsok" width="600" youtube-src-id="bcDkA7Qzsok"></iframe><br />Νίκος Ξυλούρης - "Αυτά τα κόκκινα σημάδια"</div></td></tr></tbody></table><div id="hzImg" style="background-color: white; border-radius: 4px; border: 4px solid rgb(255, 255, 255); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.4) 0px 1px 3px; cursor: pointer; display: none; height: auto; left: 5px; line-height: 0px; margin: 4px; opacity: 1; overflow: hidden; padding: 0px; pointer-events: none; position: absolute; top: 5px; visibility: visible; width: auto; z-index: 2147483647;"></div>Angeliki Shttp://www.blogger.com/profile/10697183408353813724noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3248038301720807735.post-8960604046385326352021-05-30T08:30:00.011+03:002021-10-21T10:49:18.437+03:00Τσακώνικα πυργόσπιτα<h3 style="color: #ff00fe; font-family: Roboto Condensed;">Λεωνίδιο παραδοσιακός οικισμός</h3><table align="center" border="0" cellpadding="1" cellspacing="1" style="border: 1px dashed maroon;"><tbody><tr><td><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjysv7zwhnFcyhF8zTAormZHv3RCqq7VUrjEQhUxtuTXTtN_M0fyw1kqVaIaPdPRqdpgS4sYb5SP_DDFEXHAMvLj13kePcdWzhxOOfQZsnUzXkrUZv8EGKtTJ6poe4lRnUw4MeGr8n9bY8/s600/pyrgospito_leonidio.jpg" style="display: block; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="" border="0" data-original-height="449" data-original-width="600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjysv7zwhnFcyhF8zTAormZHv3RCqq7VUrjEQhUxtuTXTtN_M0fyw1kqVaIaPdPRqdpgS4sYb5SP_DDFEXHAMvLj13kePcdWzhxOOfQZsnUzXkrUZv8EGKtTJ6poe4lRnUw4MeGr8n9bY8/s320/pyrgospito_leonidio.jpg" width="320" /></a></div></td><td><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSZYAHyVevLSLhsE6PeFEyv7YkM_r0MAUjZ843y5oNvXLsBuefzdxP-eNAsL5gditROHhBWsreXatakXX3LRP6HkXjz6ofzyENKwdtaOTzsiFEspuYwQkONKzgO8J4jCmOBtp20awGmaU/s400/pyrgospito_leonidio.jpg" style="display: block; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="Πυργόσπιτο" border="0" class="hoverZoomLink" data-original-height="255" data-original-width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSZYAHyVevLSLhsE6PeFEyv7YkM_r0MAUjZ843y5oNvXLsBuefzdxP-eNAsL5gditROHhBWsreXatakXX3LRP6HkXjz6ofzyENKwdtaOTzsiFEspuYwQkONKzgO8J4jCmOBtp20awGmaU/s320/pyrgospito_leonidio.jpg" width="320" /></a></div></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Πύργος Τσικαλιώτη</td><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Λεωνίδιο Παλιά οικία με μαντρότοιχο</td></tr></tbody></table>
<p>Το Λεωνίδιο είναι κτισμένο στην άκρη μιας καταπράσινης κοιλάδας κάτω από τους απότομους κόκκινους βράχους του βουνού. Αρχοντικά και παραδοσιακά σπίτια διατηρούνται σε καλή κατάσταση. Μεγάλο τμήμα του οικισμού έχει χαρακτηρισθεί παραδοσιακό καθώς εκεί κυριαρχεί η αρχιτεκτονική με τα δίπατα και τρίπατα σπίτια, πλακόστρωτες αυλές και χαγιάτια. Αξίζει να περπατήσεις στην κωμόπολη για να δεις τα πυργόσπιτα του <i>Τσικαλιώτη</i> και του <i>Πολύτιμου</i>, όπως και τον Πύργο του <i>Χατζηρούδη</i> στο κέντρο του οικισμού.</p>
<p>Η όλη περιοχή ονομάζεται <b>Τσακωνιά</b> και εκεί παράγεται και η περίφημη "Τσακώνικη μελιτζάνα" η σκούρα ριγωτή με το γυαλιστερό φλοιό και το καταπράσινο κοτσάνι. Η θέα από το δρόμο ώσπου να φθάσεις στο ορεινό χωριό Κοσμάς είναι μοναδική καθώς ξετυλίγονται οι στροφές του δρόμου ώσπου να βρεθείς στο πανέμορφο χωριό - με τη βρύση με τα γάργαρα νερά που πηγάζουν απ' το βουνό, της πλατείας γεμάτη πλατάνια και τους ήχους απ' τα νερά. </p><p>Εκεί υπάρχει ταβέρνα όπου ψήνουν ντόπια κρέατα στα κάρβουνα με συνοδεία σαλάτας από τα φρέσκα οπωροκηπευτικά της περιοχής κι αν είναι η εποχή της μελιτζάνας σερβίρουν το αρωματικό και λίαν εύγευστο καλοκαιρινό φαγητό - λαδερές μελιτζάνες.</p>
<p>Κάτω η παραλία Τυρού είναι ιδανική για μπάνιο. Το μάτι διατρέχει όλο το μήκος της ακτής με το ψιλό βότσαλο και τα χαμηλά οικήματα όπου στην άκρη υπάρχει και εστιατόριο όπου κυρίαρχο πιάτο είναι ο μουσακάς - τι άλλο καλύτερο; με τις ντόπιες τσακώνικες μελιτζάνες.</p><p><span style="color: #990000; font-style: oblique; font-weight: bold;">Πύργος Τσικαλιώτη</span> Ο Πύργος του Τσικαλιώτη, πυργόσπιτο του 1808, με πλευρικό μαντρότοιχο με πολεμίστρες. Μετά την πλήρη αναπαλαίωσή του θα φιλοξενεί στις αίθουσές του εκθέσεις και πολιτιστικές εκδηλώσεις καθώς και αρχαιολογικά ευρήματα
και ιστορικά κειμήλια της περιοχής.</p>
<p>👉 Αρχική δημοσίευση <a href="http://www.magikokouti.gr/ta-leonidio.htm" target="_blank">εδώ</a><br /></p><div style="border-top: 1px dashed rgb(153, 0, 0); padding-top: 20px; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" frameborder="0" height="325" src="https://www.youtube.com/embed/2-KEPI77-Q8" width="600" youtube-src-id="2-KEPI77-Q8"></iframe><br />Πύργος Τσικαλιώτη Μουσείο</div>Angeliki Shttp://www.blogger.com/profile/10697183408353813724noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3248038301720807735.post-43659485903396242732021-05-03T10:44:00.001+03:002021-05-03T10:44:16.703+03:00Το Χρονικόν του Μορέως<h3 style="color:#ff00fe;font-family:Roboto Condensed">Α΄Έκδοση 1998 - Κατά τον Κώδικα της Κοπεγχάγης</h3><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHltnacrEsxI0iyLKbvwwkKkB1l0TwFmxfZjM1kEZO4lN7PWSV42qOkuQHDJo4QZKme5tS6bqYNI4FhRz0PuKTDQh3VDtS_LTAr3GXN3SMS_r3z46bishpZgjBVYu2y_TfOrawPGeegDU/s400/xronikon_oval.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="295" data-original-width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHltnacrEsxI0iyLKbvwwkKkB1l0TwFmxfZjM1kEZO4lN7PWSV42qOkuQHDJo4QZKme5tS6bqYNI4FhRz0PuKTDQh3VDtS_LTAr3GXN3SMS_r3z46bishpZgjBVYu2y_TfOrawPGeegDU/s320/xronikon_oval.jpg" width="320" /></a></td><td><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDzniRyrJ7SmpEso6eO6sfrCRqxD7B1aYOln2WoyOW9Tv1XD-tIIAXMzkguQxsWUX4f09WXVTLJhXZoNXR0bTI4vmPRfHjmbqde52_OSUMAh7w5NtnyLC9oNpQW6kG-t8FpB53A-z7rOM/s300/xronikon_ban.jpg" style="display: block; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="" border="0" data-original-height="228" data-original-width="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDzniRyrJ7SmpEso6eO6sfrCRqxD7B1aYOln2WoyOW9Tv1XD-tIIAXMzkguQxsWUX4f09WXVTLJhXZoNXR0bTI4vmPRfHjmbqde52_OSUMAh7w5NtnyLC9oNpQW6kG-t8FpB53A-z7rOM/s320/xronikon_ban.jpg" width="320" /></a></div></td><td><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_Ua03hkWO2Rk7y8t3wW8_wclgq84bOtOAUvenfOFvxLKsJSsG1MCWou2YBvQobmuyIXui9q9fWqu3dtQodZVZTeyW3mRl6Wmv51MlAt2k5hc_epKMHLaPk50T5qF5QRTNZtPavXbFq5M/s448/xronikon_moreos.jpg" style="display: block; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="" border="0" data-original-height="448" data-original-width="300" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_Ua03hkWO2Rk7y8t3wW8_wclgq84bOtOAUvenfOFvxLKsJSsG1MCWou2YBvQobmuyIXui9q9fWqu3dtQodZVZTeyW3mRl6Wmv51MlAt2k5hc_epKMHLaPk50T5qF5QRTNZtPavXbFq5M/s320/xronikon_moreos.jpg" /></a></div></td></tr><tr><td class="tr-caption" colspan="3" style="text-align: center;">Το Χρονικόν του Μορέως<br /></td></tr></tbody></table><p>..."Τα Χρονικά του Μορέως" -ως επεκράτησε να ονομάζονται κατά συνθήκην-
είναι σειρά κειμένων του 14ου αιώνος, αναφερομένων εις την εξέλιξην του
φραγκικού πριγκιπάτου της Πελοποννήσου, του ιδρυθέντος μετά την Δ΄
Σταυροφορίαν, ούτινος αφηγούνται την ιστορίαν χρονογραφικώς, κατά το
μεσαιωνικόν σύστημα...</p>
<p>... Ο μισελληνισμός του συγγραφέα του Χρονικού είναι σχεδόν εξοργιστικός ακόμη. Η εμπάθειά του ωστόσο αυτή μας σώζει και πολύτιμα ιστορικά
στοιχεία, όπως π.χ. τις βάσεις του νεοελληνικού αρματολισμού, τους
παραδοσιακούς μας τρόπους του αντάρτικου και του κλεφτοπόλεμου κατά κάθε
κατακτητή και δυνάστη αυτού του λαού κι αυτού του τόπου...</p>Angeliki Shttp://www.blogger.com/profile/10697183408353813724noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3248038301720807735.post-10525629884196099962021-03-05T11:29:00.009+02:002021-05-02T19:30:37.156+03:00Τα Βέρβενα<h4 style="color: green;">Χωριά του Πάρνωνα - Τα Βέρβενα</h4><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgasg-iIXZglqriJA8yn2MzT624ln_SE3Rjwp6gWw2HORV7eTLREzSBNTiR89vzZEneJA4n6SHUekDAsqC61CB3_vBI_U7vPJ6hnNlsWz9jhYB2cycqudqCNSDNAgwIGOzUXeAcVGFhpI/s658/vervena.jpg" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="" border="0" class="hoverZoomLink" data-original-height="370" data-original-width="658" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgasg-iIXZglqriJA8yn2MzT624ln_SE3Rjwp6gWw2HORV7eTLREzSBNTiR89vzZEneJA4n6SHUekDAsqC61CB3_vBI_U7vPJ6hnNlsWz9jhYB2cycqudqCNSDNAgwIGOzUXeAcVGFhpI/s320/vervena.jpg" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Τα Βέρβενα<br /></td></tr></tbody></table><blockquote>Ένα θαυμάσιο ορεινό χωριό στην περιοχή της Κυνουρίας Αρκαδίας κτισμένο μέσα στο κατάφυτο τοπίο σε κατωφέρεια βόρειας πλαγιάς του Πάρνωνα - στα 1160 μ. υψόμετρο.</blockquote><p>Τα <b>Βέρβενα</b> (ή Βέρβαινα ή <b>η Βέρβενα</b>, γνωστά και με το μη ορθό Άνω Βέρβενα) είναι ορεινό χωριό της Κυνουρίας στο Νομό Αρκαδίας, το οποίο έχει χαρακτηριστεί παραδοσιακός οικισμός. Είναι χτισμένα στις βόρειες πλαγιές του όρους Πάρνωνα σε υψόμετρο 1.160 μέτρων, αποτελώντας τον ορεινότερο οικισμό του - Φωτο λήψη Web camera 5/3/'21 11:30 π.μ. </p>
<p>Απέχουν 20 χιλιόμετρα από την Τεγέα Αρκαδίας, 35 χιλιόμετρα από την Τρίπολη και 45 χιλιόμετρα από το Αστρος. Οι κάτοικοι διαμένουν το καλοκαίρι και κατά τους χειμερινούς μήνες μεταφέρονται στα Κάτω Βέρβενα, στο Ξηροπήγαδο, στο Άστρος αλλά -σε μικρότερο βαθμό- και στους γύρω οικισμούς.</p>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEil5DIZnW0cojANTpnF1eQVaX2zqOydvrHMHFIrHvqDDyXSk9uBDx61GKPxQSrwMJIRiXFmkKjLHBubMNeU-FL45WXd8QAFb7uy8uhwGZUGUDVtwOYvEXe1Tf0X0ZApVNqTuKsWciefIuo/s900/vervena_arkadia.jpg" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="" border="0" class="hoverZoomLink" data-original-height="900" data-original-width="506" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEil5DIZnW0cojANTpnF1eQVaX2zqOydvrHMHFIrHvqDDyXSk9uBDx61GKPxQSrwMJIRiXFmkKjLHBubMNeU-FL45WXd8QAFb7uy8uhwGZUGUDVtwOYvEXe1Tf0X0ZApVNqTuKsWciefIuo/s320/vervena_arkadia.jpg" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Βέρβενα - Κυνουρία Αρκαδίας</td></tr></tbody></table>
<p>Κατά την αρχαιότητα, ίσως κατοικούσαν εδώ οι Βερβένιοι, αρκαδικό γένος, σύμφωνα με τον λεξικογράφο Ησύχιο, ενώ η περιοχή του σημερινού χωριού ανήκε στην <b>αρχαία Αρκαδία</b>.
Τα αρχαιότερα λείψανα που έχουν επισημανθεί στην περιοχή ανάγονται στη 2η χιλιετία π.Χ. και πρόκειται για λίθινες αξίνες που βρέθηκαν στη θέση Πέτρα, όπου η ομώνυμη βρύση. <br /><br />Στη θέση Παντελεήμων βρέθηκαν λείψανα
λατρείας της Αρτέμιδος από τον 9ο αι π.Χ. μέχρι και τα ελληνιστικά χρόνια. Στη θέση αυτή κατά τον 6ο αι. π.Χ. κατασκευάστηκε ένας ολομάρμαρος ναός δωρικού ρυθμού, τον οποίο ερεύνησε ο καθηγητής του
Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Κωνσταντίνος Ρωμαίος.
Μέσα στο χωριό έχουν εντοπιστεί ενδείξεις κατοίκησης του ίδιου χώρου κατά την ελληνιστική και ρωμαϊκή περίοδο. Περισσότερα στοιχεία κατοίκησης της περιοχής των Βερβένων σώζονται από την εποχή του Ιουστινιανού και εξής.</p>
<p>Το χωριό ακμάζει κατά τον 18ο αιώνα και τότε χτίζονται τα πυργόσπιτα του Παπαϊωάννου, του Παπαθανασίου, του Αυγουστή και του Κρητικού. Την ίδια εποχή κατασκευάζεται και η Μεγάλη Βρύση του χωριού, η οποία είναι ολομάρμαρη, φέρει ανάγλυφες συμβολικές παραστάσεις και διαθέτει τέσσερις κρουνούς που ρέουν καθ' όλη τη διάρκεια του έτους.<br />
Το 1806 το χωριό καταστράφηκε από τους καταδιωκόμενους κλέφτες του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη μετά την άρνησή των κατοίκων του να τους συνδράμουν. <br /><br />Ο Κολοκοτρώνης αναφέρει το γεγονός στη <i>Διήγησί</i>
του: «ἐστείλαμεν εἰς τὰ Βέρβενα νὰ μᾶς στείλῃ ψωμὶ καὶ ζωοτροφίας, καὶ αὐτοὶ μᾶς ἀποκρίθησαν: ἔχομε βόλια καὶ μπαροῦτι, καὶ ἐπήγαμε καὶ τοὺς 'χαλάσαμε</p>
<p>Κατά την Επανάσταση του 1821, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ίδρυσε στα Βέρβενα στρατόπεδο και είχε εγκαταστήσει το στρατηγείο του στον Πύργο του Αυγουστή, ο οποίος ακόμη σώζεται. Στις 18 Μαΐου 1821, οι Τούρκοι από την Τρίπολη Αρκαδίας επιτίθενται εναντίον του στρατοπέδου χωριού, αλλά αποκρούονται στη μάχη Βερβένων και Δολιανών. <br /><br />Στις 21 Ιουνίου 1821 έφθασε στη Βέρβενα ο Δημήτριος Υψηλάντης από την Οδησσό της Ρωσίας, όπου είχε εγκατασταθεί και η Πελοποννησιακή Γερουσία, όπου και έγινε η επίσημη υποδοχή του, η οποία μνημονεύεται στην μαρμάρινη πλάκα, με τη μορφή ανοιχτού ειληταρίου, που αναρτήθηκε το 1920 στο σημείο της υποδοχής. Τον Ιούλιο του 1825, στο χωριό επιτέθηκαν τουρκο-αιγυπτιακές δυνάμεις, ενώ το 1826 πυρπολήθηκε από τον Ιμπραήμ πασά.</p><p>Στο χωριό υπάρχουν πέντε εκκλησίες Ναός Α. Άννης, Α. Γεωργίου, Α. Αθανασίου, Τιμίου Προδρόμου, Κοιμήσεως Θεοτόκου </p><p>👉 Σχετικά: Λαογραφικά Στοιχεία <a href="http://kepeme.blogspot.com/2007/07/blog-post_8271.html#vervena">Τα Βέρβενα</a><br />👉 Live camera <a href="http://vervena.gr/live" target="_blank">εδώ</a> </p><div style="color: #990000; font-variant: small-caps; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" height="300" loading="lazy" src="https://www.google.com/maps/embed?pb=!1m18!1m12!1m3!1d1585.3808109636864!2d22.463725999966247!3d37.371816969338994!2m3!1f0!2f0!3f0!3m2!1i1024!2i768!4f13.1!3m3!1m2!1s0x136023be65a3138f%3A0x3ab70ebcc79920da!2zzqPPgM65z4HPhM-MzrrOv8-Fz4TOvyDOus6xz4bOtc-Azr_PhM61zrnOv869!5e0!3m2!1sel!2sgr!4v1614940154690!5m2!1sel!2sgr" style="border: 0;" width="400"></iframe><br />Σπιρτοκουτο Καφεποτειον</div><div id="hzImg" style="background-color: white; border-radius: 3px; border: 1px solid rgb(255, 255, 255); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.33) 3px 3px 9px 5px; cursor: pointer; display: none; left: 339px; line-height: 0; margin: 0px; opacity: 1; overflow: hidden; padding: 2px; pointer-events: none; position: absolute; top: 0px; z-index: 2147483647;"></div><div id="hzImg" style="background-color: white; border-radius: 3px; border: 1px solid rgb(255, 255, 255); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.33) 3px 3px 9px 5px; cursor: pointer; display: none; left: 0px; line-height: 0; margin: 0px; opacity: 1; overflow: hidden; padding: 2px; pointer-events: none; position: absolute; top: 0px; z-index: 2147483647;"></div>Angeliki Shttp://www.blogger.com/profile/10697183408353813724noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3248038301720807735.post-89853982587952658062021-02-04T16:45:00.016+02:002022-03-31T13:25:45.192+03:00Σαράντος Καργάκος, η Μικρασιατική εκστρατεία<p><span style="color: #ff6666; font-size: large; font-style: oblique; letter-spacing: 2px; text-decoration: underline;">Η Μικρασιατική Καταστροφή</span> <br /><br /></p>
<table align="center" cellpadding="1" cellspacing="1" border="0" style="border:1px outset maroon"><tr>
<td><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAjssHPjK9d0l95qQNvWCmQaYezaxFALRlhzPRZRvP42yL3fDPl78wPsMQYUTtMcsReS8O9KFYdwJX8k_S-StoxCI5BI6lpO3GbOVep3JoHn__LKQN-Uaff3C8CuA2yD06W78IPfe2mGk/s572/kargakos_mikrasia_new.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="398" data-original-width="572" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAjssHPjK9d0l95qQNvWCmQaYezaxFALRlhzPRZRvP42yL3fDPl78wPsMQYUTtMcsReS8O9KFYdwJX8k_S-StoxCI5BI6lpO3GbOVep3JoHn__LKQN-Uaff3C8CuA2yD06W78IPfe2mGk/s320/kargakos_mikrasia_new.jpg" width="320" /></a></div></td><td><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTSmqT5MiUDzlmYas1TsPv6N-FSsfppbKl8ik9jv0LstS4fYkp8Hy6ENsi52cupSanCeuP-cWjsyL_B2GyrNKy61UyWSRD74_j5qXMtOXa-tZoyPXwthP0l-8W1Njt9yeqgJK8i1NVOK8/s4124/IMG_20210131_101823.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4124" data-original-width="2957" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTSmqT5MiUDzlmYas1TsPv6N-FSsfppbKl8ik9jv0LstS4fYkp8Hy6ENsi52cupSanCeuP-cWjsyL_B2GyrNKy61UyWSRD74_j5qXMtOXa-tZoyPXwthP0l-8W1Njt9yeqgJK8i1NVOK8/s320/IMG_20210131_101823.jpg" /></a></div></td></tr><tr>
<td style="text-align:center" class="tr-caption">Η Ελληνική σημαία μαζι με την Τουρκική - Σμύρνη</td><td style="text-align:center" class="tr-caption">Σ Καργάκος - Η Μικρασιατική Εκστρατεία</td></tr></table>
<p>Σύμφωνα με τον Σ. Ι. Καργάκο, «η Μικρασιατική εκστρατεία δεν αποτελεί μόνο μέγιστο πάθημα, αλλά και μέγιστο μάθημα, καθώς ξεκίνησε ως η μεγαλύτερη νεοελληνική εποποιία και κατέληξε στη μεγαλύτερη τραγωδία, τον ξεριζωμό του Ελληνισμού από τις πατρογονικές του εστίες της Ανατολικής Θράκης και της Μικράς Ασίας. […]</p><p>Τα διδάγματα που προσφέρει η Μικρασιατική Εκστρατεία είναι πολλά. Το πρώτο, όταν οι Έλληνες ομονοούν, θαυματουργούν. Όταν διχάζονται εγκληματούν κατά τους εαυτού τους και της πατρίδας. Δεύτερον, στις μεγάλες επιδιώξεις μας να αξιοποιούμε τους «συμμάχους μας και όχι να μας αξιοποιούν οι «σύμμαχοι». Σύμμαχος των συμμάχων είναι μόνο το συμφέρον Τρίτον, οι ξεριζωμένοι πρόσφυγες ρίζωσαν στο μητροπολιτικό έδαφος και γρήγορα έδωσαν αγλαούς καρπούς. Έγιναν ατμομηχανή της προόδου. Με σκληρή εργασία μετέτρεψαν την τραγωδία σε θαύμα».</p>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0PtubY47M1MTmVDaOKsGqhX36Xh2bbelex4p5KeV0jg9563aEBYF5CbzKk_9ENuvV9lFwQb_x_UyQ-hlvWvnTuPd3K2ubhALJVuK4arKwGf6YD5BMZdb-OdH1dUkAHFwsdz2BcHCDfhg/s900/kargakos_mikrasia_ban.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="203" data-original-width="900" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0PtubY47M1MTmVDaOKsGqhX36Xh2bbelex4p5KeV0jg9563aEBYF5CbzKk_9ENuvV9lFwQb_x_UyQ-hlvWvnTuPd3K2ubhALJVuK4arKwGf6YD5BMZdb-OdH1dUkAHFwsdz2BcHCDfhg/s320/kargakos_mikrasia_ban.jpg" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Η Μικρασιατική Εκστρατεία (1919 - 1922)</td></tr></tbody></table><h4 style="text-align: left;"><i><span style="color: #ffa400;">Βιογραφικό του συγγραφέα</span></i></h4><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUqZvHTcYcPBFk35aNHNAjiLXV5zFmrHhH5eltmY22BEOnC4uNvgKind619AqPp05zqpjhoMaVN34Ahu2xpesBwYA53l0dnZLrYfEp2YVXLIVkfi1bfYLb0enZchU-yq4akbF8Z3ZXMzA/s584/kargakos_mikrasia.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="361" data-original-width="584" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUqZvHTcYcPBFk35aNHNAjiLXV5zFmrHhH5eltmY22BEOnC4uNvgKind619AqPp05zqpjhoMaVN34Ahu2xpesBwYA53l0dnZLrYfEp2YVXLIVkfi1bfYLb0enZchU-yq4akbF8Z3ZXMzA/s320/kargakos_mikrasia.jpg" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Σαράντος Καργάκος 1937-2019</td></tr></tbody></table><p>Ο Σαράντος Ι. Καργάκος (1937-2019) γεννήθηκε στο <b>Γύθειο</b> το 1937. Στη διάρκεια του Εμφυλίου εγκαθίσταται στην Αθήνα. Σπούδασε κλασική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Πρωταγωνίστησε στο αμφισβητικό κίνημα των ετών 1961-1967 (Ψωμί - παιδεία - ελευθερία) και υπήρξε ο εισηγητής του 15% για την παιδεία. </p><p>Εργάσθηκε επί τριάντα πέντε έτη στα μεγαλύτερα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια των Αθηνών και στους μεγαλύτερους φροντιστηριακούς οργανισμούς, στους οποίους πάντα υπήρξε ιδρυτικό μέλος. Συνεργάσθηκε με τα περιοδικά Οικονομικός Ταχυδρόμος, Κοινωνικές Τομές, Ιχνευτής. Ελλοπία, Άρδην, Ευθύνη και 4 Τροχοί. </p><p>Επί τετραετία (1997-2001) ήταν αρθρογράφος, επιφυλλιδογράφος και κριτικός των εφημερίδων Ελεύθερος Τύπος και Τύπος της Κυριακής. Έγραψε πάνω από εξήντα βιβλία. </p><p>Έφυγε από τη ζωή στις 13 Ιανουαρίου 2019, σε ηλικία 82 ετών. </p><p>👉 Το 4τομο έργο του Σαράντου Καργάκου με την πλήρη εξιστόριση των γεγονότων που οδήγησαν στη Μικρασιατική Καταστροφή και των συνεπειών τους, είναι μια προσφορά της εφημερίδας Παραπολιτικά</p><div style="text-align: center;"><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/xQhCbDH0els" width="560"></iframe></div>Angeliki Shttp://www.blogger.com/profile/10697183408353813724noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3248038301720807735.post-61021027202870124242020-10-29T11:52:00.020+02:002024-02-07T18:08:03.104+02:00Patrick Leigh Fermor - ταξιδεύοντας<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-AjBIeiKzdb3-9DD_MkRAfpRb5jOMJxqu6SF4UUUOAql4yGYxP5opEj_VXAxKkfU8lpVka9sNFtnpqamLvSLKscDxLDwx2KT3iIQffpQoDpXLynBwQkUD3mtUsPeXZgUXT3avbtWiMmU/s550/patrick_leigh_fermor_portrait.jpg" style="display: block; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="Πάτρικ Λη Φέρμορ" border="0" class="hoverZoomLink" data-original-height="412" data-original-width="550" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-AjBIeiKzdb3-9DD_MkRAfpRb5jOMJxqu6SF4UUUOAql4yGYxP5opEj_VXAxKkfU8lpVka9sNFtnpqamLvSLKscDxLDwx2KT3iIQffpQoDpXLynBwQkUD3mtUsPeXZgUXT3avbtWiMmU/s320/patrick_leigh_fermor_portrait.jpg" width="320" /></a></div><h3 style="color: #ff6666; font-style: oblique; letter-spacing: 2px; text-align: left;">Ρούμελη - Πάτρικ Λη Φέρμορ</h3><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a class="hoverZoomLink" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5L5s2lZ7IA_jnwCYMzOAX-d9vo9hMieysmDly8ZrRCclvrjsFBG6DGlYTXhK8j3F85nb_NLwaQGPHr3Z0xI8qjgUiKX3zyY1ekJ1LISfByxzrWmduMupHHtn4PrHH1FRLLfWDq-6hH3M/s671/roumeli%2527s_greek_women.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" class="hoverZoomLink" data-original-height="562" data-original-width="671" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5L5s2lZ7IA_jnwCYMzOAX-d9vo9hMieysmDly8ZrRCclvrjsFBG6DGlYTXhK8j3F85nb_NLwaQGPHr3Z0xI8qjgUiKX3zyY1ekJ1LISfByxzrWmduMupHHtn4PrHH1FRLLfWDq-6hH3M/s320/roumeli%2527s_greek_women.jpg" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Γυναίκες της Ρούμελης<br /></td></tr></tbody></table><h4 style="color: #660000; font-style: oblique; letter-spacing: 2px; text-align: left; text-decoration: underline;">Οι μαύροι αποδημούντες</h4><blockquote>Ένα οδοιπορικό του Πάτρικ Λη Φέρμορ, του σημαντικότερου σύγχρονου ταξιδιωτικού συγγραφέα, στη Βόρεια Ελλάδα των περασμένων χρόνων.</blockquote><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a class="hoverZoomLink" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYbyMGtMagdXvpZ1sQrZ1NSb5AjA7s7L7xsoYe_0O5d9ua3EW_tlJvLrM5mlCMZWJqI83UbqQEBe8mkcA4Hj5RdzYiS3ajgq0G9REC2ad3vbfhCNN9-BcHe1SbRcG6VJuJ7kmiVxiseno/s680/roumeli_patrick_lee_fermor.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" class="hoverZoomLink" data-original-height="680" data-original-width="471" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYbyMGtMagdXvpZ1sQrZ1NSb5AjA7s7L7xsoYe_0O5d9ua3EW_tlJvLrM5mlCMZWJqI83UbqQEBe8mkcA4Hj5RdzYiS3ajgq0G9REC2ad3vbfhCNN9-BcHe1SbRcG6VJuJ7kmiVxiseno/s320/roumeli_patrick_lee_fermor.jpg" /></a></div><div style="color: #660000; font-style: oblique; text-align: right;">Απόσπασμα</div><p style="text-align: left;">Η <b>Αλεξανδρούπολη</b> είναι μεγάλη πόλη, όμως οι Αλεξανδρουπολίτες δεν έχουν τίποτα τρομερά αστικό πάνω τους μάλλον το αντίθετο ισχύει. Οι αθηναίοι δημόσιοι υπάλληλοι βαρυγκομούν όταν διορίζονται εδώ και οι νεαροί αξιωματικοί, αντιμέτωποι με την εξορία της Θράκης, στραβοκοιτάζονται. (Δεν ήταν πάντα έτσι. Στις ιστορίες του φίλου μου του Γιάννη Πελτέκη, που έζησε εδώ τον καιρό της Τουρκοκρατίας ως παιδί, μοιάζει τόσο γεμάτη περιπέτειες και μυστήριο όσο μια πόλη στις Χίλιες και μία νύχτες.) Μου 'χε αρέσει πολύ, ίσως επειδή ήταν η πρώτη μου πόλη στην Ελλάδα ύστερα από αποσία μερικών χρόνων. Όμως καταλάβαινα ότι μια πολύ μακρά παραμονή θα λιγόστευε ίσως τις χάρες της *.</p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6_r-SoNZQgrmAgsQuwKxCNhm_-0YYLFrsylUNaRvjJ61Pcmx2kFndcwvDzjK1PD4PoaiDmr_zNBkG77bpNQ7Gm1Vw7Xvv2nkSxxF-SsGeQh3JCDc8KjlmyjkfwwyRybsPSZxSskiz8EQ/s450/patrick_leigh_fermor.jpg" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="" border="0" class="hoverZoomLink" data-original-height="450" data-original-width="450" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6_r-SoNZQgrmAgsQuwKxCNhm_-0YYLFrsylUNaRvjJ61Pcmx2kFndcwvDzjK1PD4PoaiDmr_zNBkG77bpNQ7Gm1Vw7Xvv2nkSxxF-SsGeQh3JCDc8KjlmyjkfwwyRybsPSZxSskiz8EQ/s320/patrick_leigh_fermor.jpg" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Patrick Leigh Fermor (1915-2011)<br /></td></tr></tbody></table><p></p><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a class="hoverZoomLink" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPxGm1Q7HCAt_RBJKt-AG-UBsKZ9_rf2bajDjaXHuPLP0RZddAuwYVs0lYrLXp_X-ZOOymXX7IXwZa5h_fKZQLqIIqWoDgpjUEwHZEgyc-L514pwLP2kNq9YBlpPuocmfZMEOYfANbWgs/s262/patrick_lee_fermor.jpg" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" class="hoverZoomLink" data-original-height="262" data-original-width="242" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPxGm1Q7HCAt_RBJKt-AG-UBsKZ9_rf2bajDjaXHuPLP0RZddAuwYVs0lYrLXp_X-ZOOymXX7IXwZa5h_fKZQLqIIqWoDgpjUEwHZEgyc-L514pwLP2kNq9YBlpPuocmfZMEOYfANbWgs/s0/patrick_lee_fermor.jpg" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Πάτρικ Λη Φέρμορ (1915-2011)<br /></td></tr></tbody></table><p>Έχει πολλούς απ' τους περιορισμούς μια νέας επαρχιακής πόλης, και οι βραδινές ώρες για τους αξιωματικούς και τους δημόσιους υπαλλήλους κυλάνε με γνωστά ανέκδοτα, χασμουρητά, άλλον έναν καφέ, άλλον έναν χτύπο της κεχριμπαρένιας χάντρας του κομπολογιού, που πέφτει μέσ' από τα δάχτυλα και συγκρατεί έτσι το χέρι, για να μη σηκώσει τη μανσέτα φανερώνοντας την ώρα. Ξέρουν πολύ καλά ότι είναι ακόμη νωρίς για να πλαγιάσουν. Καιροφυλακτεί η πλήξη της συντροφιάς που δεν τη διάλεξες κι είναι πάντα η ίδια. Αν ένα αστείο αξίζει να το κάνεις, τότε αξίζει να το κάνεις συχνά, πιστεύουν κάποιοι, ενώ άλλοι, πιο ιδιότροποι, υποφέρουν από αυτά τα τίποτα της συνειδήσεως *.</p>
<p>Ξάφνου, ωστόσο τα χασμουρητά της βραδινής λεωφόρου σταμάτησαν με το πέρασμα μιας άγρια μοναχικής, ξένης φιγούρας, που κανένας δρόμος και κανένα σπίτι δεν θα έπρεπε ποτέ να την περιορίσει: ενός ανθρώπου τόσο αταίριαστου σε τούτο το πληκτικό περιβάλλον, όσο θα ήταν αταίριαστος ένας λύκος στην καρδιά της Αθήνας.</p><p>Ένα τραχύ μαύρο καλπάκι ήταν στραβοφορεμένο στο κεφάλι του με το μπλεγμένο μαλλί και τα μουστάκια. Το μαύρο του σταυρωτό γιλέκο από υφαντό γιδόμαλλο ήταν χωμένο σ' ένα μαύρο ζωνάρι, κι από κάτω μια μαύρη φουστανέλα, χοντροϋφασμένη και με πλατιές δίπλες, άνοιγε άκαμπτη ως τα γόνατα. Μαύρες κάλτσες, από το ίδιο χοντρό ύφασμα κι αυτές, σκέπαζαν τα μακριά του πόδια, όπου φόραγε κείνα τα ελληνικά βουνίσια παπούτσια που στις μύτες γυρνάνε πάνω και προς τα πίσω, όμοια με πλώρη κανό, και καταλήγουν σε μια φαρδια φούντα που σκεπαζει το μπροστινό μέρος του ποδιού. Οι χοντρές σόλες είχαν καρφιά που τρίβονταν κάτω. Βάδιζε με δρασκελιές κατεμεσής στον δρόμο, κοιτώντας ολόισια μπροστά σαν για ν' αποφύγει τα μολυσματικά σπίτια. Μια μαριά ποιμενική γκλίτσα, με την κατσιούλα της να 'ναι από σκαλιστό ξύλινο φίδι, ήταν ριγμένη στους ώμους του. Είχε ρίξει από πάνω της τα χέρια του, με κείνον τον τρόπο, όμοια σαν να πετούσε και να ήταν σταυρωμένος, που 'χουν πολλοί βουνίσιοι να κρατούν την γκλίτσα και το όπλο. </p><p>Ήταν <b>Σακρακατσάνος</b>. Κεφάλια γύρισαν κάτω από τις σκονισμένες ακακίες καθώς περνούσε, το πλατάγιασμα των τραπουλόχαρτων και το κροτάλισμα από τα πούλια στο τάβλι έπαψαν για λίγο. Σηκώθηκα και τον ακολούθησα από κάποια απόσταση.<br /></p><p>Οι Σαρακατσάνοι με γέμιζαν ανέκαθεν με δέος. Τους πρωτοείδα χρόνια πριν, όταν διέσχιζα πεζός τη Βουλγαρία με προορισμό την Κωνσταντινούπολη. Μερικές καλύβες όμοιες με κυψέλες ήταν σκορπισμένες στους χειμωνιάτικους λόφους που 'πεφταν προς τη Μαύρη Θάλασσα στάνες από χαμόκλαδα σκαρφάλωναν στις πράσινες πλαγιές και χιλιάδες μαλλιαρά μαύρα γίδια και πρόβατα βοσκούσαν στον βροχερό τόπο, με τα βαριά μπρούτζινα κουδούνια τους να γεμίζουν τον αέρα με κουδουνίσματα που οι πιο πολλοί τους τόνοι ήταν αρμονικοί. <br /></p><p>* Πριν από δεκαετίες ή αιώνες το μόνο αξιοσημείωτο πράγμα εδώ ήταν ένας ερημίτης που ζούσε κάτω από ένα δέντρο. Και ο μεν και το δε έχουν εξαφανιστεί, και μονάχα η τουρκική ονομασία, Δεδέαγατς (δέντρο του παππού - Σ.τ.Μ.) ακούγεται ακόμη μερικές φορές. Η νέα ονομασία δόθηκε προς τιμήν όχι του σπουδαίου γιου του βασιλιά Φιλίππου, αλλά του τσάρου Αλεξάνδρου Β΄, που νίκησε τους Τούρκους στα Βαλκάνια.</p><p>👉 βρες το βιβλίο "<b>Ρούμελη</b>", Πάτρικ Λη Φέρμορ (Ταξιδιωτική Λογοτεχνία) <a href="https://www.metaixmio.gr/el/products/%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5%CE%BB%CE%B7" rel="nofollow" target="_blank">εδώ</a></p><h3 dir="rtl" style="color: #ff00fe; font-family: Montserrat; text-align: right;">Patrick Leigh Fermor, Remembering</h3><table align="center" cellpadding="1" cellspacing="1" class="tr-caption-container" style="border: 1px outset fuchsia; margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEislfRsXkk51PzgiEkE3_CRmENs_bnzbdF_xOiEr5RjHIrQlWs_bym2L8JC8RkmuYvWDqevpGBKDATsIExjC38O6e0aYkGGz-5apuTxOjZG1RyhjD0-FQv4raJKIDwZ-Qag3m0__LmYEwtNj9F1aTcWJbKpep_uqwrtTf-bpbggJQaj-Vo8vpNuXco9Hxo/s720/patrick_leigh_fermor.jpg" style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto; padding: 1em 0px; text-align: center;"><img alt="Patrick Leight Fermor" border="0" data-original-height="720" data-original-width="500" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEislfRsXkk51PzgiEkE3_CRmENs_bnzbdF_xOiEr5RjHIrQlWs_bym2L8JC8RkmuYvWDqevpGBKDATsIExjC38O6e0aYkGGz-5apuTxOjZG1RyhjD0-FQv4raJKIDwZ-Qag3m0__LmYEwtNj9F1aTcWJbKpep_uqwrtTf-bpbggJQaj-Vo8vpNuXco9Hxo/s400/patrick_leigh_fermor.jpg" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Άρτεμις Κούπερ - Μια περιπέτιεα<br /></td></tr></tbody></table><blockquote>Από μικρός ήξερα πως θα γίνω συγγραφεύς Patrick Leigh Fermor<br /></blockquote><p><span style="color: #660000; font-size: xx-large;">⚜</span> Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο μια εξιστόριση της ζωής του Πάτρικ Λη Φερμορ, έργο της φίλης του συγγραφέα Άλις Κούπερ, σε μετάφραση Ηλία Μαγκλίνη. Η ζωή του Πάτυ (χαΪδευτικό του Πάτρικ) όντως υπήρξε μια μεγάλη περιπέτεια καθώς υπήρξε ταξιδιωτικός συγγραφέας - μια περιπέτεια φυσικά με επίκεντρο την Ελλάδα που την είχε κάνει το σπιτι του. Και οι δύο τους υπήρξαν Φιλέλληνες η δε Άλις Κούπερ μετέφερε όλη της την πορεία μαζί του όπως ακριβώς τον είχε γνωρίσει, τις συζητήσεις τους, τις εντυπώσεις του από τα μέρη που επισκεπτόταν.</p>Angeliki Shttp://www.blogger.com/profile/10697183408353813724noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3248038301720807735.post-3529462367963007712020-10-11T20:26:00.003+03:002022-07-14T19:17:40.547+03:00Παλιοί Ωρεοί<h3 style="color: #cc0000; font-style: oblique; text-align: left;">Οι Ωρεοί της νεότερης Ελλάδας</h3><table align="center" cellpadding="1" cellspacing="1" class="tr-caption-container" style="border: 1px outset maroon; margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHgW3XyDvCbNwP1lg1YHVzDeEjiU2IQnXFCWA4gJkjvrr-yc-EAf8BRVloZLIc7SAusvH73xzFAex9n5Try562PAO-I1YDJ3F58Tjn4pNot6dhKwB4CssSgIxDz9wpqF9Kec99OvOxYko/s700/oreoi_evia.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="447" data-original-width="700" height="255" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHgW3XyDvCbNwP1lg1YHVzDeEjiU2IQnXFCWA4gJkjvrr-yc-EAf8BRVloZLIc7SAusvH73xzFAex9n5Try562PAO-I1YDJ3F58Tjn4pNot6dhKwB4CssSgIxDz9wpqF9Kec99OvOxYko/w400-h255/oreoi_evia.jpg" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Παλιοί Ωρεοί</td></tr></tbody></table><p>Κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας οι Έλληνες κάτοικοι των Ωρεών δεν είχαν διαφορετικούς ρυθμούς ζωής από αυτούς των άλλων ελληνικών πόλεων. Η ανασφάλεια, η καταπίεση και ο φόβος χαρακτήριζαν τη ζωή τους. Μεταξύ των δεινών τους περιλαμβάνονταν και οι πειρατικές επιδρομές που όπως φαίνεται από το ημερολόγιο του Αλέξανδρου Κριεζή κατά την περίοδο 1821-1823, δεν αφορούσαν μόνο ξένους επιδρομείς. Ο Κριεζής μας περιγράφει ένα περιστατικό όπου ο ίδιος τιμώρησε με ξυλοδαρμό κάποιους Τρικεριώτες που τρομοκρατούσαν τους κατοίκους των Ωρεών.</p><p></p><p>Σχετική βελτίωση των συνθηκών ζωής στη Βόρεια Εύβοια, σημειώθηκε μετά το 1800 όταν η περιοχή περιήλθε υπό την εξουσία του Αλή Πασά. Τότε έγιναν σημαντικά αποστραγγιστικά έργα που δημιούργησαν μεγάλες εκτάσεις εύφορης γης μεταξύ Ξηροχωρίου (Ιστιαία) και Ωρεών. Αναπτύχθηκαν επίσης συστηματικά η γεωργία και η κτηνοτροφία.</p><p>Μετά το θάνατο του Αγγελή Γοβιού (Βρυσάκια 1822) και την αποτυχία της ευβοϊκής επανάστασης, η Βόρεια Εύβοια υφίσταται αφανισμό από τις ορδές του Περκόφτσιαλη, ο οποίος μισθωμένος από τον ορκισμένο εχθρό του Αλή Πασά, Ομέρ της Καρύστου, σκορπά το 1823 τον θάνατο σε όσους εκ των κατοίκων δεν είχαν προλάβει να αποδράσουν από τα νησιά στη Ρούμελη. Είναι η εποχή που ο Γάλλος γιατρός και περιηγητής Πουκερβίλ δημοσιεύει στο Παρίσι την πληροφορία πως ομάδες Εβραίων της Ωρεού και της Λιχάδας συνετέλεσαν στη σύλληψη παιδιών και γυναικών από τους Τούρκους και πουλήθηκαν ως σκλάβοι στις αγορές της Θεσσαλονίκης. Αυτη η πληροφορία, ανεξάρτητα αν ήταν αληθινή ή όχι, οδήγησε σε ομαδική αποχώρηση των εβαϊκών κοινοτήτων Λιχάδας και Ωρεών, λιγο πριν την οριστική ένταξη της Εύβοιας στο νέο και ελεύθερο Ελληνικό Κράτος (1833).</p><p>Η νέα ανάπτυξη των Ωρεών ξεκίνησε αμέσως μετά την απελευθέρωση, ιδιαίτερα μάλιστα όταν για πολλά χρόνια μέχρι και το 1881 αποτελούσε τα σύνορα του Ελληνικού Κράτους. Αυτός ήταν ο βασικός λόγος πως από την πρώτη στιγμέη η ηγεσία της Ελλάδας έδινε ιδιαίτερη βαρύτητα και προσοχή στην πόλη των Ωρεών. Δεν είναι άσχετο το γεγονός πως για τον σχεδιασμό της ρυμοτομίας των Ωρεών, εκπονήθηκε το 1833 τοπογραφική μελέτη από τον διάσημο Βαυαρό τοπογράφο Γεώργιο Δουμάιερ. Το σχέδιο υπό την εποπτεία των Βασιλέων της Ελλάδας, άρχισε να εφαρμόζεται μετά το 1840. Έτσι εξηγείται και υποδειγματικη ρυμοτομία της σύγχρονης πόλης των Ωρεών.</p><p>Το λιμάνι των Ωρεών, ως ήταν φυσικό (λόγω συνόρων) θεωρήθηκε από τα σημαντικότερα της χώρας μας και ήταν αό τα πρώτα στα οποία ιδρύθηκε υποτελωνείο (1934). Τους Ωρεούς επισκέφθηκε δύο φορές (1841, 1845) το βασιλικό ζεύγος του Όθωνα και της Αμαλίας κατά τις αντίστοιχες επισκέψεις τους στη Εύβοια.</p><p>Σήμερα η κωμόπολη των Ωρεών αποτελεί δημοτικό διαμέρισμα του Δήμου Ιστιαίας Αιδηψού. Η συνολική επιφάνεια της φθάνει τα 12 τ.χλμ. έχει υψόμετρο 10 μ. και πληθυσμό περίπου 1300 κατοίκους. Βρίσκεται σε απόσταση 6 χλμ από την Ιστιαία, έδρα του Δήμου.</p><p>Στον παλαιότερο οικισμό των Άνω Ωρεών, βρίσκονται τα λίγα ίχνη που έχουν απομείνει από το θρυλικό Κάστρο τω Ωρεών. Στο ίδιο χωριό και στο σημείο που βρίσκεται ο ναός του Αγίου Βασιλείου το 1954, αποκαλύφθηκε έπειτα από αασκαφές παλαιός ναός, κατακόμβη και πήλινη εικόνα του Αγίου Βασιλείου. (Ιστοσελίδα Ωρεών <a href="https://www.oreoi.gr/oreoi" target="_blank">εδώ</a>)</p><p>👉 Σχετικά <a href="https://www.facebook.com/notes/%CE%B1%CE%B3%CE%B3%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%83%CF%80%CE%B1%CE%B8%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%B7/%CE%BF%CE%BD%CF%8C%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CF%84%CF%8C%CF%80%CF%89%CE%BD-%CF%89%CF%81%CE%B5%CE%BF%CE%AF/10154787990784689" rel="nofollow" target="_blank">Ονόματα Τόπων: Ωρεοί</a></p><div style="text-align: right;"><tt>Σημείωση: Η ένδειξη με το χεράκι οδηγεί σε δημοσίευση του συντάκτη του άρθρου</tt></div><p></p><img id="hzDownscaled" style="position: absolute; top: -10000px;" /><img id="hzDownscaled" style="position: absolute; top: -10000px;" />Angeliki Shttp://www.blogger.com/profile/10697183408353813724noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3248038301720807735.post-54164417137594679892020-09-21T17:42:00.014+03:002020-09-21T18:49:40.794+03:00Ανέτ Φίνιγκαν<h3>Γυναίκες του 19<sup>ου</sup> - 20<sup>ου</sup> αιώνα</h3>
<p class="MsoNormal"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a class="hoverZoomLink" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPALCtNINDohNipNO26AqKfmXCE6Yzpbyh5Z_xPUskrSAhWhI0eLgzvr8L73I16a3uzLJ0f4ZNOz3ZTpHBrd5yGEBTVnCNR7u7KvnROQUGw3zYPKyawuU3D18fQZr9oGIJsh0oT3i0blE/s390/Annette+Finnigan.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" class="hoverZoomLink" data-original-height="390" data-original-width="320" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPALCtNINDohNipNO26AqKfmXCE6Yzpbyh5Z_xPUskrSAhWhI0eLgzvr8L73I16a3uzLJ0f4ZNOz3ZTpHBrd5yGEBTVnCNR7u7KvnROQUGw3zYPKyawuU3D18fQZr9oGIJsh0oT3i0blE/s320/Annette+Finnigan.jpg" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ανέτ Φίνιγκαν 1873-1940<br /></td></tr></tbody></table><p>Η <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Annette</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Finnigan</span><span lang="EN-US"> </span>ήταν Τεξανή Αμερικανίδα φεμινίστρια, φιλάνθρωπος και προστάτης
των Τεχνών. Γεννήθηκε το 1873 στην <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">West</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Columbia</span>, του <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Texas</span>.
Ο πατέρας της <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">John</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Finnigan</span>,
ήταν εύπορος έμπορος βυρσοδέψης, που στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στο <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Houston</span> όπου η Ανέτ και οι δύο αδελφές της πήγαν σχολείο. Αργότερα το 1888, η οικογένεια μετακομίζει στη
Νέα Υόρκη. Η Ανέτ φοιτά εκεί στο <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Wellesley</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">College</span><span lang="EN-US"> </span>με κατεύθυνση γλώσσες, ρητορική, ιστορία καθώς και επιστήμες. Αργότερα πηγαίνει στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια στη Φιλοσοφική. </p><p>Μετά την αποφοίτηση της πιάνει δουλειά στην οικογενειακή επιχείρηση. Στην αρχή δεν ήξερε τη δουλειά κι αυτό τη φόβιζε αλλά αργότερα μπορούσε να διοικεί την επιχείρηση ενόσω ο πατέρας της έλειπε.
</p><blockquote>Φιλότεχνη, επιχειρηματίας - επιστήμων, φεμινίστρια και δωρήτρια αλλά και ταξιδευτής<br /></blockquote>
<p class="MsoNormal"></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a class="hoverZoomLink" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi530nvzapcwfVxoRPJ6dsSOf3CVJ6brWFX0AfkIr-2q3CNvp5pEh69R5UFYn1tSIFH2AelSLjiAaCvMUUcm4JqgcdO4JAZtZkSAA-vS5dFuaeQlfKyXxMfISnOheXSAyKhtyeQ0_tb5Ak/s801/mfah_ancient_earings.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" class="hoverZoomLink" data-original-height="801" data-original-width="540" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi530nvzapcwfVxoRPJ6dsSOf3CVJ6brWFX0AfkIr-2q3CNvp5pEh69R5UFYn1tSIFH2AelSLjiAaCvMUUcm4JqgcdO4JAZtZkSAA-vS5dFuaeQlfKyXxMfISnOheXSAyKhtyeQ0_tb5Ak/s320/mfah_ancient_earings.jpg" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ελληνικά σκουλαρίκια 323 π.Χ. - Μουσείο Καλών Τεχνών, Χιούστον<br /></td></tr></tbody></table><p>Ως το 1903 που επέστρεψαν στο Χιούστoν η Ανέτ ταξίδεψε αρκετά με προτίμηση στην Ελλάδα, Αίγυπτο. Κατά την επάνοδο της έγινε από τα ιδρυτικά μέλη στην Ένωση για την ψήφο των γυναικών - που ως τότε δεν μπορούσαν να μετέχουν στην εκλογική διαδικασία. Σκοπός ήταν η διάκριση ευφυών ατόμων, ευρείας κουλτούρας και καλού χαρακτήρα. Μαζί με τα άλλα της καθήκοντα διευθύνει και το ξενοδοχείο του πατέρα της το Hotel Brazos. Το 1907 μετά το θάνατο του αναλαμβάνει όλες τις δραστηριότητες της εταιρείας στη θέση του, με σπουδαιότερες το βυρσοδεψείο, την εταιρεία συσκευασιών και το ξενοδοχείο καθώς με τη διαθήκη του
κληροδότησε στην κόρη του Ανέτ. </p><p class="MsoNormal"></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a class="hoverZoomLink" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYVWKiRo5zbZytdZZQpbrNWJSSwaBfMDxxwAMHQxi90GY9KDn4B7uFiHgWv3mQcv58MutWbRA_DqylhQRNtVPW5KAsGYPhAjEuiFcC3JNZaxkl2DQ5gfTBhMuqO5K52hyhph_NrKoagy4/s500/hotel_brazos_houston.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" class="hoverZoomLink" data-original-height="312" data-original-width="500" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYVWKiRo5zbZytdZZQpbrNWJSSwaBfMDxxwAMHQxi90GY9KDn4B7uFiHgWv3mQcv58MutWbRA_DqylhQRNtVPW5KAsGYPhAjEuiFcC3JNZaxkl2DQ5gfTBhMuqO5K52hyhph_NrKoagy4/s320/hotel_brazos_houston.jpg" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Hotel Brazos - Vintage Postcard<br /></td></tr></tbody></table>Διηύθυνε επίσης την πολιτική ένωση για τα
δικαιώματα γυναικών, την ένωση σουφραζετών για την ομότιμη ψήφο των γυναικών.
Παρ’ όλο που έπαθε κρίση εμφράγματος συνέχισε να πρωτοστατεί σε όλα της τα
καθήκοντα. Υπήρξε από τους ιδρυτές της δημόσιας βιβλιοθήκης του Τέξας
δωρίζοντας σπάνια βιβλία ιστορικής αξίας που συγκέντρωνε με πάθος - μεταξύ των
οποίων και ένα αντίτυπο του Τερένσιου Pubilius Terentius Afer /Terence - (Ρωμαιο αφρικανός θεατρικός συγγραφεύς),
καθώς και στο Μουσείο Καλών Τεχνών του Χιούστον, δωρίζοντας πάνω από 300
αντικείμενα που μάζευε από τα ταξίδια της στον κόσμο. <p class="MsoNormal">Πέθανε το 1940 στη Νέα
Υόρκη. Ίδρυσε το κληροδότημα Ανέτ Φίνιγκαν δωρίζοντας 25.000$ καθώς και
στο Κολέγιο Γουέλσλι όπου φοίτησε, το ίδιο ποσό. Επίσης στην Ένωση Τυφλών και
στην Επιτροπή διανοητικής αποκατάστασης επίσης, δώρισε, μεγάλου ύψους ποσά. </p>
<p class="MsoNormal">Μεταξύ των δωρηθέντων στο Μουσείο Καλών Τεχνών του Χιούστον
τα ανωτέρω εικονιζόμενα σκουλαρίκια. Βρέθηκαν σε ανασκαφές στην <b>Κόρινθο</b> και αποτελούνται
από χρυσό και αζουρίτη λίθο 323~31 π.Χ. (7Χ1.3 εκ) Βρίσκονται στο Μουσείο
Καλών Τεχνών Χιούστον Τέξας (προβολή εκθέματος μουσείου <a href="https://emuseum.mfah.org/objects/133319/pair-of-earrings-with-vase-pendants?ctx=d97f9c879307b31c70fbdbff42fe15d4d9404525&idx=9#" target="_blank">εδώ</a>)<br /></p><p class="MsoNormal">Πληροφορίες, αρχικές φωτο: mfah.com, wikipedia.org <br /></p>
<div id="hzImg" style="background-color: white; border-radius: 3px; border: 1px solid rgb(255, 255, 255); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.33) 3px 3px 9px 5px; display: none; left: 337px; line-height: 0; margin: 0px; opacity: 1; overflow: hidden; padding: 2px; position: absolute; top: 366px; z-index: 2147483647;"></div><div id="hzImg" style="background-color: white; border-radius: 3px; border: 1px solid rgb(255, 255, 255); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.33) 3px 3px 9px 5px; cursor: pointer; display: none; left: 317px; line-height: 0; margin: 0px; opacity: 1; overflow: hidden; padding: 2px; pointer-events: none; position: absolute; top: 1333px; z-index: 2147483647;"></div><p></p>Angeliki Shttp://www.blogger.com/profile/10697183408353813724noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3248038301720807735.post-50450675066793681282020-06-21T15:43:00.003+03:002020-06-21T15:59:17.386+03:00Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος<div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a class="hoverZoomLink" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYDlOgxad7_N-CEunPynRdVlFqxdAd7cz3bkWS_xtT0Ww-BfGpdwLIz4O13_-S45Xv3WFZSp1EX2ieKUp9yQsqtMua1mem8MmWzOaJgwgFmG5x8FWz2-5P8XwyhMx0DAjxhGqQotSR65Y/s493/theologos.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" class="hoverZoomLink" data-original-height="493" data-original-width="397" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYDlOgxad7_N-CEunPynRdVlFqxdAd7cz3bkWS_xtT0Ww-BfGpdwLIz4O13_-S45Xv3WFZSp1EX2ieKUp9yQsqtMua1mem8MmWzOaJgwgFmG5x8FWz2-5P8XwyhMx0DAjxhGqQotSR65Y/s320/theologos.jpg" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Άγιος Ιωάννης Θεολόγος</td></tr></tbody></table>Ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος, κρατάει γραφίδα ενώ το Άγιο Πνεύμα του υπαγορεύει στο αυτί. Πρόκειται για μια απεικόνιση της θεόπεμπτης συγγραφής Ιερών Κειμένων και των Ευαγγελίων.</div>https://goo.gl/maps/a1EvM23WBqHr9Bn48<div>Η ονομασία Θεολόγος παραπέμπει στο Θεού Λόγος, ήτοι ο Άγιος Ιωάννης εκ Θεού έλαβε τα όσα του αποδίδονται. Θεωρείται και προστάτης των κτιστών καθώς κρατάει ένα τούβλο υπό μάλης.<br /></div><div>Η μνήμη του τιμάται στις 8/5 ενώ του Βαπτιστή 7/1 και του Ιορδάνη 6/1.</div><div>Έμπνευση για άρθρο: kapetanaki.gr</div><div id="hzImg" style="background-color: white; border-radius: 3px; border: 0px none rgb(255, 255, 255); box-shadow: none; cursor: pointer; display: none; left: 317px; line-height: 0; margin: 0px; opacity: 1; overflow: visible; padding: 0px; pointer-events: none; position: absolute; top: 0px; z-index: 2147483647;"></div>Angeliki Shttp://www.blogger.com/profile/10697183408353813724noreply@blogger.com