Μακρυγιάννη Απομνημονεύματα

Στρατηγός Μακρυγιάννης (1797 - 1864)

Απομνημονεύματα Ιωάννη Μακρυγιάννη
Πρόλογος Συγγραφέα
Κείμενο ελαφρώς προσαρμοσμένο

Αδελφοί αναγνώστες!
Επειδή έλαβα αυτή την αδυναμία να σας βαρύνω με την αμάθεια μου (αν βγουν στο φως αυτά που σας σημειώνω εδώ και εξηγούμαι πότε μου κόλλησε αυτή η ιδέα από το 1829, Φλεβάρη 26 στο Άργος και ακολουθώ αγώνες και άλλα περιστατικά της πατρίδος) σας λέγω, αν δεν τα διαβάσετε όλα, δεν έχετε το δικαίωμα - κανένας απ' τους αναγνώστες, να φέρει γνώμη ούτε υπέρ ούτε κατά. Ότι είμαι αγράμματος και δεν μπορώ να βαστήσω ταχτική σειρά στα γραφόμενα (η ξεκάθαρη και τακτική εξιστόρηση) βοηθάει στην ανάγνωση...

Μπαίνοντας σ' αυτό το έργο και γράφοντας για τα δυστυχήματα εναντίον της πατρίδος και θρησκείας, που προξενήθηκαν απ' την ανοησία μας και την ιδιοτέλεια μας - και από θρησκευτικούς και από πολιτικούς και από μας τους στρατιωτικούς, αγανακτώντας και 'γω από όλα αυτά - ότι ζημιώσαμε την πατρίδα μας και χάθηκαν και χάνονται τόσοι αθώοι άνθρωποι, σημειώνω τα λάθη ολονών και φθάνω εις την σήμερον, όπου δεν θυσιάζουμε ποτέ αρετή και πατριωτισμό και είμαστε εις τούτη την άθλια κατάσταση και κοντεύουμε να χαθούμε.

Γράφοντας αυτά τα αίτια και τις περιστάσεις όπου φέραμε τον όλεθρον της πατρίδας μας όλοι μας, τότε ως έχοντας και 'γω μερίδιο σ' αυτή την πατρίδα και κοινωνία, γράφω με πολλή αγανάκτηση εναντίον των αιτίων όχι γιατί έχω καμμιά ιδιαίτερη κακία εναντίον τους αλλά ο ζήλος της πατρίδος μου δίνει αυτή την αγανάκτηση και δεν μπόρεσα να γράψω γλυκύτερα.
Αυτό το χειρόγραφο από τις περιστάσεις μου έγιναν πολλές καταδρομές, το είχα κρυμμένο. Τώρα που το έβγαλα, το διάβασα όλο ως το 1850 Απρίλη, που το τελείωσα και είδα ότι δεν εξηγούμαι γλυκύτερα για κάθε άτομο.

Πρώτον λοιπόν αυτό, ύστερα δε πολλά μέρη επαναλμβάνω τα ίδια - ότι είμα αγράμματος και δεν θυμάμαι να βαστάω ταχτική σειρά και τρίτον τα της πρωθυπουργίας του Κωλέτη ο οποίος έκανε τόσα μεγάλα λάθη εναντίον της πατρίδος του και της θρησκείας του και των συναγωνιστών του - όλων τιμίων ανθρώπων, και να χύση τόσο άδικα αίμα των ομογενών του και να πάθει η δυστυχισμένη του πατρίδα και να εξακολουθεί να παθαίνει και εις τον πεθαμό του από τους ίδιους τους μαθητές του και συντρόφους του - που μας κυβερνούν, και οι προκομμένες του οι Βουλές και άλλοι τοιούτοι, που δεν άφησαν λεπτό στο ταμείο και όλο το κράτος το έφεραν σε μεγάλη δυστυχία και ανωμαλία.

Και ένας μεγάλος στόλος των σκύλων μας έχουν μπλόκο που είναι εδώ και τρεις μήνες και μας πήραν όλα τα καράβια και μας κατακερμάτισαν όλο το εμπόριο, και τσαλαπάτησαν την σημαία μας και πεθαίνουν της πείνας οι ανθρώποι των νησιών κι εκείνοι που έχουν τα καράβια τους και γυρνάνε στους δρόμους και κλαίνε με μαύρα δάκρυα.

Όλα αυτά τα δεινά και πλήθος άλλα είναι έργο του Κωλέτη και της συντροφιάς του - που άφησε να κυβερνιώμαστε μ' αυτό το σύστημα και με τους τοιούτους συντρόφους του. Και από αυτό παθαίνουμε και θα πάθουμε ακόμη ο Θεός το γνωρίζει. Κι αυτά όλα ήταν για τους ξένους σκοπούς του και τις ιδιοτέλειες του και για να κατακερματίσουνε την 3η Σεπτεμβρίου όπου καθορίζει περί Θρησκείας και άλλης σωτηρίας της πατρίδος το Σύνταγμα αυτό - μόνο που υπάρχει στο χαρτί και αντί να μας ωφελήσει, μας αφανίζει ολοένα. Όλοι οι άλλοι που γράφω στην αρχή είναι άγιοι μπροστά στη συντροφιά του τη σημερινή έτσι που τα πρώτα λάθη γέννησαν τα σημερινά.

Για όλα αυτά γράφω εδώ. Σαν άνθρωπος μπορεί να πεθάνω και ή τα παιδιά μου ή άλλος τα αντιγράψει για να τα βγάλει στο φως τα γραφόμενα μου πρώτα για τους ανθρώπους που γράφω με αγανάκτηση εναντίον τους και να τ' αλλάξει τις πράξεις του καθένα και τ' όνομα παρουσιάζοντας τα με τρόπο καλό, όχι με βρισιές, για να χρησιμεύσουν όλα αυτά εις τους μεταγενέστερους και να μάθουν να θυσιάζουν για την πατρίδα και τη θρησκεία περισσότερη αρετή για να ζήσουν σ' αυτή την πατρίδα και μ' αυτή τη θρησκεία.

Χωρίς αρετή και πόνο για την πατρίδα και πίστη στη θρησκεία τα έθνη δεν υπάρχουν. Και προσοχή να μη τους απαγάγει η Ιδιοτέλεια. Κι αν σκοντάψουν τότε στο γκρεμό θα πηγαίνουν καθώς το πάθαμε Εμείς. Όλο στον γκρεμό κυλάμε κάθε μέρα. Όταν λοιπόν βγει αυτό το χειρόγραφο στο φως, διαβάζοντας το όλοι οι τίμιοι αναγνώστες αρχή και τέλος τότε έχουν το δικαίωμα να κάνει ο καθένας την κρίση του είτε υπέρ είτε κατά.

Ο Μακρυγιάννης πέθανε στο σπίτι του στην Αθήνα, κοντά στις στήλες του Ολυμπίου Διός στη περιοχή που κατόπιν πήρε το όνομα του ενώ λίγο πριν είχε προαχθεί από την τότε κυβέρνηση με το βαθμό του Αντιστρατήγου!

Πηγή: Εκδόσεις Ωρόρα, "Μακρυγιάννη Απομνημονεύματα", Μαυρομιχάλη 11 —Πηγή Εικόνας

Δημοφιλείς αναρτήσεις